به گزارش خبرگزاري کتاب ايران(ايبنا)، اثر حاضر، تاثير نهضت امام حسين(ع) و نمادهاي عاشورايي بر جامعه جهاني در كلام بزرگان كشورها را به نظاره نشسته است.
امروزه بهترين كار، مروري دوباره به مقام و ضرورت وجود امام(ع) در عرصه‌هاي مختلف زندگي و سپس مراجعه به جلوه‌هاي رفتاري امام حسين(ع) در شوون مختلف زندگي است كه مي‌توان در نيازهاي متنوع حيات فردي و اجتماعي و به ويژه شرايط خاص انقلاب اسلامي و مناسبت‌هاي جهاني از آن استفاده كرد. علت نگارش اين مطلب، قضاوت‌هاي غرض‌آلودي است كه با اين همه ظهور و بروز بركات امام حسين(ع)، باز در تبليغاتي زهرآگين مي‌گويند: «ديگر زمان امام حسين(ع) گذشته است و عاشورا، حادثه‌اي تاريخي و متعلق به گذشته است.» و امروز دردي را دوا نمي‌كند! آيا به راستي چنين است؟
در پاسخ به اين پندار غلط، اثر حاضر به تحليل دو موضوع مي‌پردازد: 1. ضرورت وجود امام(ع) از نظر الگوي انساني 2. ضرورت وجود امام(ع) (به ويژه امام حسين"ع") در ابعاد مختلف زندگي.
آنتوني كويين؛ هنرمند و بازيگر مشهور كه در شناسنامه كارهايش فيلم‌هاي بزرگي مانند محمد رسول الله(ص) ثبت شده، گفته است: «همواره دوست داشتم دنيا را دگرگون كنم؛ اما حالا دريافته‌ام كه در زندگي‌ام تنها، پشت سرم كوهي از فيلم‌هاي مختلف انباشته‌ام و چه كسي اهميت مي‌دهد؟
هيچ‌كس!
بايد دنياي ديگري را خلق كرد. اما سوال اينجاست كه بايد از چه كسي پيروي كرد؟»
علت شاهد آوردن از يك هنرمند غربي توسط مولف اين اثر، به خاطر اشكال اكثريت معترضين به ساحت امامت است كه مي‌گويند: در قرن 21، ديگر جايگاه الگو بودن امامت، ضعيف و ناكارآمد است!
راستي چه چيزي، يك هنرمند پير و دنياديده غربي را كه در تكنيك و مظاهر مدرنيزم، گوي سبقت را ربوده‌اند، وادار به گفتن اين كلمات ياس آميز كرده است؟
معلوم است؛ او به عنوان نماد انسان غربي، مي‌بينيد كه هميشه فيلم فضيلت را بازي كرده، در صورتي كه در دنياي واقعي، فضيلت‌هاي انسان شكوفا نشده و عينيت پيدا نكرده است. درست در همين جا مساله نياز به امام، خود را نشان مي‌دهد كه او انساني است از آن نوع كه بايد باشد. امام(ع) نقش واقعي فضيلت انسان را زنده كرده است. او تجسم آشكار دانش، صفا، مهرباني، آگاهي، پاكي، گذشت، فداكاري، بصيرت، دانايي و دلسوزي نسبت به انسان است. پس نياز به اين موجود، مثل نياز به خورشيد است كه در مقطعي از تاريخ زنداني نمي‌شود و در هميشه تاريخ مورد نياز آدمي است. او تجسم باشكوه انسان كامل است كه تا ابديت مي‌توان از او درس آموخت و اوج پرواز آدمي را در او جست‌وجو كرد. براي هميشه آري، از شنبه تا جمعه تاريخ.
مرحله دوم شناخت اين نياز، در همه ابعاد زندگي انسان است. البته ادراك و فهم اين مساله بر دو موضوع بنا شده است: شناخت حقيقي از انسان؛ شناخت درست از جهان و روابط پيچيده آن.
اگر از انسان برداشت سطحي داشته باشيم، به هدف بزرگ و متعالي او دست نخواهيم يافت؛ يعني اگر از خودمان فقط يك دهان و مقداري روده سراغ داشته باشيم، هدفي جز خوردن و خوابيدن و خوش بودن نخواهيم يافت و دنيا نيز آخور و خوابگاه و تفريحگاه مي‌شود و نيازي به امام احساس نمي‌شود. اما اگر با مقايسه‌اي كوتاه در انسان، سرمايه‌ها و استعدادهاي بزرگ مثل عقل، وجدان و اراده را كشف كرديم، ديگر به هدف‌هاي حيواني قانع نمي‌شويم؛ بلكه هدف‌ها رشد و تحرك مي‌شود و در نتيجه دنيا نيز راه، كلاس و كوره مي‌شود. در راه بايد رفت و در كلاس بايد درس گرفت و در كوره حوادث دنيا بايد با درد و رنج‌ها پخته شد؛ زيرا رنج‌ها عامل حركت و تلاش مي‌شوند كه اگر هدف فقط خوشي بود، مي‌بايست مي‌مانديم و دنيا باتلاق ما مي‌شد.
با نگاهي دقيق و علمي به جهان درمي‌يابيم كه دنيا قانونمند است و رابطه‌هاي پيچيده انسان با خود و با جهان و با ديگران، نيازمند ضابطه است. اين ضابطه‌ها و قانون‌هاي حاكم بر روابط انسان از كجا به دست مي‌آيد؟
امكانات انسان، علم و تجربه و عقل و وجدان اوست و اين امكانات، محدودند و ناتوان. در نتيجه وحي مطرح مي‌شود كه در قالب دين، عهده‌دار هدايت انسان به قانونمندي‌هاي حاكم بر هستي است؛ زيرا دين با رابطه به يك وجود بي‌نهايت و مسلط بر هستي يعني خداوند، مي‌تواند آدمي را با همه قانون‌هايي كه نياز دارد اما دسترسي ندارد، آشنا كند. مفسر اين وحي در مرحله اول پيامبر(ص) و سپس امام و مقام ولايت معصوم است كه تبيين مكتب به عهده اوست.
امام معصوم كيست؟
نكته ديگر كه بايد اضافه كرد، هدف و آرمان بلند امامت براي هدايت بشر است؛ يعني در نگاه امام(ع) انسان در افقي برتر بايد رهبري شود و به آرمان‌هايي چون: رفاه، امنيت، و آزادي محدود نمي‌شود. به اين حديث توجه كنيد: «يونس يكي از ياران خوب امام صادق(ع) مي‌گويد: به امام صادق(ع) گفتم: من پيروي از شما و معرفتي كه خدا نسبت به حق شما را به من داده، از دنيا و آن چه در سراسر دنياست، بيشتر دوست دارم.
ناگاه در چهره امام(ع) ناخشنودي را مشاهده كردم. به من فرمود: اي يونس! درباره ما اشتباه مقايسه كردي! دنيا و آن چه در آن است چيزي جز رفع گرسنگي و پوشاندن (نيازهاي مادي) نيست.
انت لك بمحبتنا الحياة الدائمة؛ تو با محبت ما زندگي ابدي را يافته‌اي و ابديت خود را تضمين نموده‌اي؛ يعني امام راهبر راه بي‌نهايت‌هاست.»
اين همان سخن علي(ع) است كه هنگام هجوم مردم براي بيعت، فرمود: «هدف من و شما يكي نيست؛ "اني اريد كم لله...؛ من شما را براي خدا مي‌خواهم" و شما مرا براي خود مي‌خواهيد.»
امام عصمت دارد. عصمت تركيب دو عنصر آگاهي گسترده و آزادي از تعلقات و آلودگي‌ها و اسارت‌هاست، به اضافه دلسوزي كه از صفات بارز امام(ع) است. بنابراين انسان نمي‌تواند در اين هستي مرتبط و پيچيده، كه به قول پل لانژون فيزيكدان معاصر: «آن چنان حركت‌ها و پديده‌ها در هم تاثير مي‌گذارند كه اگر من كيفم را تكان دهم و بگويم در كهكشان‌ها اثر مي‌گذارد، بايد بپذيريد، نمي‌توان بي‌حساب زندگي كرد و اين چنين است كه امام(ع) هم الگوي رفتاري در همه ابعاد زندگي، و هم رهنمود دهنده دلسوز و مسلط بر نيازهاي آدمي است.»
با اين تحليل كوتاه از درياي مسايل امامت كه فرهنگ پربار شيعي را تشكيل داده، اثر حاضر به سراغ چند مورد زنده و جديد از حضور و سازندگي حماسه عاشورا و حماسه‌ساز آن، امام حسين(ع) رفته است.
انتخاب و ذكر اين خاطرات در اين موقعيت، آن هم از نگاه چند جوان غربي و تازه مسلمان، براي درك حساسيت موضوع و شعاع توفنده و زنده آن در گستره جهان است؛ از طرفي ما اثر سازنده و با ارزش نهضت حسيني را به وضوح در جامعه خود مي‌بينيم.
چاپ نخست کتاب «امام حسين(ع) مردي براي تمام فصل‌ها و نسل‌ها از شنبه تا جمعه تاريخ» در شمارگان 2000 نسخه، 107 صفحه و بهاي 10000 ريال راهي بازار نشر شد.
چهارشنبه ۷ اردیبهشت ۱۳۹۰ - ۱۰:۰۹
نظر شما