حامد علي‌آقايي، مترجم كتاب، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، در اين باره اظهار داشت: باشو در قرن دوازده و سيزده ميلادي مي‌زيست.
وي افزود: او پس از رها كردن خانه‌اش در توكيو، سفرهايي را آغاز كرد كه حالتي معنوي داشتند. او به هر نقطه‌اي كه مي‌رسيد، مطلبي مي‌نوشت كه مي‌توان از آن به عنوان سفرنامه ياد كرد. باشو اين سفرنامه‌هاي كوتاه، درونياتش را شرح مي‌دهد و در بخش‌هايي به شاعران پيشين منطقه‌اي كه به آن سفر كرده است، اشاره‌هايي مي‌كند.
علي‌آقايي جهان‌بيني بودايي را موضوع اصلي سفرنامه‌هاي باشو دانست و گفت: رها كردن و تعلق و دلبستگي نداشتن، از شاخصه‌هاي اين جهان‌بيني محسوب مي‌شود. محور اصلي سفرنامه‌هاي باشو، تنهايي و از دست دادن چيزهاي است كه در زندگي‌اش داشت. او در اين تنهايي، با خاطره آن چيزها روزگار مي‌گذراند.
وي افزود: او در اين سفرها در پي كشف مكان‌ها و ديدن جذابيت‌هاي آنها نيست و سفرهاي باشو، درونيات او را هدف مي‌گيرند.
به گفته علي‌آقايي، اين كتاب با هايكوهايي از باشو همراه شده است. هايكو به برخي از اشعار كوتاه ژاپني گفته مي‌شود كه مي‌توان آن را با رباعي مقايسه كرد.
انتشار كتاب «سفر باشو» را نشر نگاه معاصر بر عهده دارد.
چهارشنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۰ - ۱۱:۰۰
نظر شما