به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، آرام درباره اين مجموعه توضيح داد: داستان‌هاي اين كتاب براساس ذهنيت من نسبت به دنيای مجازي و آدم‌هايي كه درگير آنند و نوع ارتباط‌هايي كه با يكديگر دارند، نوشته شده است.
وي افزود: در دنياي مجازي فضايي به وجود مي‌آيد كه همان دنياي وهم‌زده آدم‌هاست. اين فضا گاهي شبيه به دنياي سوررئال ميشود كه آدم‌ها در آن خيالبافي مي‌كنند و ناچار وارد فضاهايي مي‌شوند كه به بازي‌هاي دراماتيک مي‌انجامد.
نويسنده «همين حالا داشتم چيزي مي‌گفتم» با اشاره به ويژگي‌هاي ديگر داستان‌هايش در اين مجموعه گفت: آدم‌هاي فضاهاي مجازي خيلي اوقات روياهاي خود را بازي مي‌كنند و اين روياها در جايي به هم وصل مي‌شوند. البته فضاي ذهني من در اين آثار متاثر از آثار «رنه مگريت» و «شاگال» بود كه اغلب كارهايشان در موقعيت‌هاي سوررئال است. فضاهايي كه قانونمندي ندارند و دنياي واقعي در آن‌ها مطرح نيستند و فرقي نمي‌كند اشيا كجا قرار گرفته باشند.
آرام همچنين با اشاره به نوع خاص پايان‌بندي‌ها در اين آثار افزود: ما در داستان دو نوع پايان‌بندي باز و بسته داريم ولی من سعي داشتم نوع سومی از پایان‌بندی را در این داستان‌ها به کار ببندم، به شیوه‌ای که داستان در پایان خود به بعد دیگری می‌رسد.
به گفته آرام، اين اثر كه در نقد روابط آدم‌ها در دنياي مجازي است، احتمالا «داستان‌هاي فيس بوكي» نام بگيرد.
«بداهه گويي» يكی از دو رمان منتشر نشده اين داستان‌نويس است كه قرار است به نشر افق سپرده شود. «كافي شاپ لوک» نيز نام رمان ديگر اوست كه پس از بازنويسي نهايي به نشر چشمه سپرده ميشود.
یکشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۰ - ۰۹:۰۰
نظر شما