دو ويگان در رمان برجسته و شبه زندگينامهاي «هيچ در برابر شب نميايستد» كه امسال به فهرست نامزدهاي گنكور، رنودو و مديسي راه يافته است، ماجراي خودكشي مادرش در سن 60 سالگي را روايت ميكند.
لوران سكسيك در رمانش «افسانه پسران» زنجير ارتباطي مردي آمريكايي با والدينش با تأكيد بر عشق بينهايتش به مادر و نفرت عميقش از پدر را از سن 14 سالگي بيان ميكند. از سوي ديگر اليويه وبر زندگينامه جوزف كنراد، نويسنده و جهانگرد لهستاني-بريتانيايي را در كتاب تازهاي به نام «كنراد، مسافر پريشاني» بازگو كرده است.
در واقع هر سه اثر زندگينامههايي داستاني هستند كه در فضايي نيمه واقعي و نيمه خيالي و هر یك به شيوه خود به مساله توالي نسلها در يك خانواده ميپردازند. از آنجا هم كه هيچ ارتباطي خوني بين اليويه وبر و جوزف كنراد وجود ندارد، به نظر ميآيد حرفه كنراد به عنوان نويسندهاي جهانگرد با حرفه نويسندگي-خبرنگاري وبر تنها نسبت خانوادگي-ادبي آنها به شمار ميرود.
نظر شما