جوزف کنراد با نام اصلی تئودور جوزف کنراد، نویسنده انگلیسی لهستانی تبار، ۱۵۰ سال پیش در ۳ دسامبر ۱۸۷۵ میلادی در اوکراین دیده به جهان گشود. این نویسنده نیمی از عمر خود را پشت میز تحریر به نوشتن گذراند و نیم دیگر را در اقیانوس به دریانوردی پرداخت.
این نویسنده ۶۷ سال عمر کرد و عمر خود را به دو شکل کاملا متفاوت گذراند؛ نصف آن را روی عرشه کشتیها و در دل دریاها و نیمه دیگرش را در گوشه اتاقش و پشت میز تحریر.
کنرادها نسل اندر نسل از خانوادههای زمیندار و ثروتمند لهستان بودند. پدر جوزف (آپولو کورزنیووسکی) مردی اهل هنر بود؛ زیاد کتاب میخواند، نمایشنامه مینوشت و گاهی متنهایی را از فرانسوی و انگلیسی به لهستانی ترجمه میکرد.
وضع زندگیشان خوب بود، اما به خاطر فعالیتهای میهنی در جنگ با روسها، به همراه خانوادهاش به جایی در نزدیکی رودخانه ولگا در روسیه تبعید شد. آب و هوای خیلی سرد و نامطبوع آنجا مادر را از پا انداخت و کمی بعد از آن پدر را. بعد از مرگ آنها، نگهداری از جوزف به عهده داییاش بود.
این نویسنده با اینکه متولد سرزمینی بود که به هیچ دریایی راه ندارد، اما همواره سودای سفر در دریا را در دل میپروراند. او در ۱۷ سالگی به بندر مارسی در فرانسه رفت و در یکی از کشتیهای بازرگانی مشغول به کار شد و از آن زمان تا پایان عمرش همواره در دریا مشغول بود؛ چه در سفرهایش، چه در شغلش به عنوان ملوان نیروی دریایی انگلستان و چه در تحریر کتابهایش.
کنراد در طول عمر خود 21 رمان، 27 داستان کوتاه و 4 سفرنامه تالیف کرد. وی در سوم آگوست سال 1924 میلادی، در 67 سالگی و بر اثر بیماری رماتیسم که سالها از آن رنج میبرد، دیده از جهان فروبست.
در ایران مترجمان چون صالح حسینی، کیومرث پارسای، احمد میرعلائی، حسن افشار و پرویز داریوش، به ترجمه آثار این نویسنده پرداختهاند و بیش از پانزده جلد کتاب از آثار او را به فارسی ترجمه کردهاند.
از میان این کتابها میتوان به آثاری چون «حماقت خانه آلمایر»، «دل تاریکی»، «از چشم غربی»، «رهایی»، «لرد جیم»، «مامور سری» و «جوانی» اشاره کرد.
نظر شما