به گزارش خبرگزاری كتاب ایران (ایبنا)، فلوبر برخی آثارش را با استفاده از تجربیاتی خلق كرد كه در سفر به نقاط مختلف جهان به دست آورده بود و بعضی دیگر را با الهام از زندگی خصوصی خود و روابطش نوشت؛ نویسنده‌ای كه بیش از همه آثارش، با نخستین رمانش با نام «مادام بوواری» شناخته شده است. او یكی از تاثیرگذارترین رمان‌نویسان قرن نوزده میلادی است؛ نویسنده‌ای كه اغلب آثارش را با الهام از مكاتب ادبی واقع‌گرایی و طبیعت‌گرایی نوشت و از مسایل روانشناسانه نیز بهره برد تا بتواند آثارش را با سبكی باورپذیر به مخاطب عرضه كند.

فلوبر در یكی از شهرهای فرانسه به نام روآن به دنیا آمد؛ شهری كه پدرش در یكی از بیمارستان‌های آن يك جراح تجربی بود. او در جوانی به خواسته والدینش برای تحصیل در رشته حقوق وارد دانشگاهی در پاریس شد، با این‌كه علاقه او به ادبیات و نوشتن وصف‌ناشدنی بود. مدت كمی بعد فلوبر به سمت علاقه شخصی‌اش بازگشت و حدود یك سال بعد از ترك دانشگاه، یعنی سال 1845، نگارش نسخه اولیه رمانی با نام «تربیت احساسات» را به پایان رساند؛ رمانی كه حدود 24 سال بعد منتشر شد و نمونه‌ای است از چندگانگی و آشفتگی رمان مدرن كه در عین حال، یك اثر احساسی و شخصی نیز تلقی می‌شود. نویسنده در این اثر با تلفیق احساسات آدمی و شرح رویدادهای تاریخی، اثری در وصف دلسردی‌های فردی و انحطاط اجتماعی خلق كرده است.

آثار فلوبر در زمان انتشارشان در قرن نوزده با هجوم نقدهای منفی مواجه شد. برای مثال برخی معتقد بودند نویسنده در رمان «مادام بوواری» نگاهی تیره و تار به زندگی دارد و «خوبی» در شخصیت‌هایش مرده است. كتاب «تربیت احساسات» هم از سویی دیگر مورد هجوم قرار گرفت. برخی آن را فاقد ساختار منسجم و یك شخصیت قهرمان و مثبت دانستند و از كم‌رنگ بودن مسایل اخلاقی در آن انتقاد كردند.

رویكرد نقدها در قرن بیستم و البته بعد از مرگ نویسنده كاملا تغییر كرد. در این دوره تعریف و تمجیدها از فلوبر آغاز شد و ذوق و استعداد ذاتی این نویسنده و استفاده او از سبك و ساختاری برتر و همچنین نمادهای به كار رفته در داستان‌هایش به الگویی برای نویسندگان جدید تبدیل شد. محققان و منتقدان زیادی برای درك بهتر آثار او، به فرایند نگارش آثارش توجه دقیقی نشان دادند و در سال‌های اخیر از او به عنوان نویسنده‌ای متفاوت ياد كردند و وی را «پدر رمان مدرن» نامیدند.

فلوبر در آثارش با خلق شخصیت‌هایی كه اغلب «ساده» خوانده می‌شوند، ارتباطی میان ارزش‌های اخلاقی و ارزش‌های زیبایی‌شناختی برقرار و شیوه‌ای نو را در رمان‌نویسی ابداع كرد. آثار این نویسنده فرانسوی به دلیل ریزبینی‌ها و ظرافت‌هایش در گزینش كلمات در ادبیات فرانسه و حتی جهان تا حد زیادی منحصر به فرد است. او برای نوشتن زمان زیادی را صرف می‌كرد و شاید به همین دلیل است كه آثار زیادی از وی بر جای نمانده است.

این نویسنده انقلاب فرانسه را در سال 1848 تجربه كرده است. او در آن زمان جوانی 27 ساله بود و در آثارش توانست حوادث آن دوره را تجریه و تحلیل كند. فلوبر در آثارش نشان‌دهنده جامعه‌ و شرایطی است كه خود در آن بزرگ شده و شخصیت‌های داستانی‌اش همان افرادی هستند كه در اطراف او حضور داشته‌اند.

از این نویسنده تاكنون برگردان آثاری چون «مادام بوواری»، «سالامبو»، «وسوسه سنت آنتوان»، «سه قصه» و «بووار و پكوشه» در ایران منتشر شده است و مترجمانی چون محمد قاضی، رضا عقیلی، محمدمهدی فولادوند، مهدی سحابی، احمد سمیعی گیلانی، کتایون شهپرراد، آذین حسین‌زاده و جلال‌الدین کزازی این آثار را به فارسی ترجمه كرده‌اند.

اثر دیگری نیز با نام «نامه‌هایی از مصر» به زودی با ترجمه نرگس جلالتی روانه بازار كتاب خواهد شد. این نویسنده‌ در سال 1848 سفری طولانی به خاورمیانه داشت و «نامه‌هایی از مصر» را با استفاده از نامه‌ها، تجربیات و خاطرات جوانی خود در سفر به مصر، در سال‌های پایانی قرن نوزدهم نگاشته است. «نامه‌هایی از مصر» را می‌توان اثری تاریخی در مورد كشور مصر از نگاه نویسنده‌ای دانست كه بعد از بازگشت از این سفر، رمان «مادام بوواری» را نوشت و با انتشار آن به شهرت رسید.

فلوبر در سال 1880 میلادی و در سن 58 سالگی از دنیا رفت؛ نویسنده‌ای كه آثارش در هیچ مكتب خاصی خلاصه نشد و اعضای مكاتبی ادبی چون واقع‌گرایی، رمانتیسم و طبیعت‌گرایی رد نوشته‌های وی را در مكاتبشان یافتند. فلوبر در دوازدهم دسامبر سال 1821 میلادی به دنیا آمد و در میانه سال 1880 میلادی از دنیا رفت.