به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) نقويان درباره اين بانوي نويسنده تازه درگذشته گفت: دانشور همواره كنار مرحوم جلال آل احمد بود، بدون آنكه از او در خلق اثر كپي كرده باشد. اين بانوي نويسنده مستقل و فرهيخته قلب تپنده داستان ايراني است و اين شاخصه از ديالوگ‌هاي ميان «يوسف» و «زري» در كتاب «سووشون» فهميده مي‌شود.
وي افزود: اين مجلس براي برخي درگذشتگان به جاي ختم، مجلس فتح است، براي بانو دانشور نيز همين حالت را دارد و محل شكفتگي و ماندگاري است.
نقويان همچنين توضيح داد: زنده‌ياد دانشور نمي‌خواست گفته‌هاي فمينيستي و عقايد آن‌ور آبي‌ها را در ذهن بانوان ايراني القا كند و رويكرد او آزادانه و مردم‌دوستانه بود.
وي گفت: برخي مي‌گفتند جلال سيمين را هدايت مي‌كرد، ولي اين بانو چه در زمان حيات مرحوم جلال و چه پس از او در تعهد به ادبيات و مردم كوشا بود. بايد به همه كساني كه با اين بانو زندگي مي‌كردند و نيز همه علاقمندان آثار وي كه از تفكرش تاثير گرفته اند، تسليت گفت و از سويي ديگر نيز بايد به داشتن چنين شخصيتي در ادبيات معاصر ايران افتخار كرد، آنهم در زمانه‌اي كه گروهي زن را ضعيفه مي‌دانند.
نقويان با اشاره به اينكه ليلي رياحي، فرزندخوانده و خواهرزاده دانشور از اجراي عادتي معنوي در وي خاطره‌اي را بيان كرده است، گفت: از خانم رياحي شنيدم كه اين بانو حتي در روزهاي ناتواني، روزهاي دوشنبه وعده معنوي خاصي را با وضو انجام مي‌داد. زنده‌ياد دانشور مي‌خواست دريچه‌اي را رو به ملتش بازكند؛ چرا كه نويسنده خوب داروخانه سياري است كه براي هر زخمي مي‌تواند مرهمي داشته باشد.
وي با اشاره به برخي ذهنيت‌هاي شبه روشنفكري درباره كتاب‌هاي دانشور نيز توضيح داد: داشنور از تلخ‌كامي‌هاي ايران و ايراني مطلع بود، ولي متاسفانه برخي، آثار او را از وجه روشنفكري معيوب و بيمار‌گونه تحليل مي‌كنند.
نقويان در پايان ضمن تسليت به خانواده جلال آل‌احمد، سيمين دانشور و جامعه ادبي ايران تصريح كرد: به حق مي‌توان سيمين دانشور را بانو و مادر ادبيات داستاني ايران زمين برشمرد.
دوشنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۰ - ۱۷:۵۱
نظر شما