عزتی به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: آستروفسکی نمایشنامه‌نویسی مشهور و هم‌تراز تولستوی و داستایفسکی است. نکته جالب در این است که این نمایشنامه‌نویس در خود روسیه بسیار معروف‌تر از تولستوی و داستایفسکی است و تعداد تئاترها، خیابان‌ها و یا میدان‌هایی به نام آستروفسکی بسیار بیشتر از این دو نویسنده است. آستروفسکی نمایشنامه‌هایی از شکسپیر و گلدونی را نیز به روسی ترجمه کرده بود.

عزتی در توضیح بیشتر اهمیت نقش آستروفسکی در تاریخ تئاتر روسیه و جهان، گفت: آستروفسکی بنیانگذار نخستین تشکل صنفی تئاتری‌ها در روسیه است و در تاریخ درام‌نویسی جهان نامش در کنار بزرگانی چون شکسپیر، مولیر، گلدونی و نام‌هایی از این دست می‌آید، اما در ایران با وجود این‌که درام‌های روسی زیادی از نویسندگانی چون چخوف، گورکی یا تولستوی ترجمه شده، از این هنرمند هیچ نمایشنامه‌ای به فارسی به چاپ نرسیده است.

عزتی در باره علت اين امر توضيح داد: آستروفسکی یک تئاتری حرفه‌ای است. گمنامی‌‌اش در ایران به این دلیل است که داستان یا رمان ننوشته است.

عزتی با بیان این نکته که معمولا در ایران آثار نمایشنامه‌نویسان درجه چهارم هم ترجمه می‌شود، ولی نویسندگان مهم‌تر در محاق قرار می‌گیرند، گفت: جالب است که من ترجمه این نمایشنامه را ابتدا به چند ناشر سپردم، ولی آن‌ها با این ذهنیت که آستروفسکی نویسنده ناشناخته‌ای است و کتابش فروش نمی‌رود، از انتشار آن سرباز زدند، که بالاخره نشر افراز تصمیم به انتشار آن گرفت. 

به گفته این مترجم این کتاب به زودی راهی بازار کتاب می شود.

الکساندر نیکالایویچ آستروفسکی (1823 – 1886) یکی از مشهورترین نمایشنامه‌نویسان روسی است که در طول زندگی هنری خود فقط نمایشنامه نوشته است. عموم منتقدان او را بزرگترین نماینده دوران واقع‌گرایی ادبیات روسی می‌دانند.

از  نمایشنامه‌های آستروفسکی می‌توان به «تصویری از شادی خانواده»، «نداری عیب نیست»، «وقایع روزانه یک آدم رذل»، «نابخردی کافی در هر خردمند»، «حقیقت خوب است، اما شادی بهتر است»، «رویایی بر روی ولگا»، «آن گناهکاران بی‌گناه هستند»، «عروس بینوا»، «ورشکسته» و «رعد و برق» اشاره کرد.

نمایشنامه «عروس بی‌نوا» نخستین اثری است که از این نمایشنامه‌نویس مشهور روسی به فارسی منتشر می‌شود.