به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی هفتمین جشنواره بین‌المللی شعر فجر، دكتر کزازی با اشاره به برخی بایسته‌های هر نوع داوری در جشنواره‌هایی از این دست، گفت: به رای من باید در این جشنواره توان آفرینش ادبی در سخنوران، سنجه و پایه ارزیابی و داوری باشد و اگر سروده‌هایی فرستاده می‌شود، نام سراینده آن‌ها در آغاز یا پایان آورده نشده باشد، که مبادا سنجندگان و داوران فریفته نامی که آشنا است یا آوازه‌ای دارد، بشوند.

وی افزود: پایه اگر بر زیبایی، سختگی، پختگی و نغزی سروده باشد، پیدا است که این جشنواره کار خود را به گونه‌ای شایسته‌تر انجام خواهد داد و کسانی برگزیده خواهند شد که شایستگی و توانایی بیشتری داشته‌اند.

این استاد پیشکسوت زبان و ادبیات فارسی ادامه داد: نکته دیگر که در هر سنجش و داوری مهم است، این است که داوران، سنجش‌گران و گزینندگان در کار خود از برجستگان و برترینان باشند. من نمی‌خواهم نامی را یاد کنم، اما به هر روی اگر داوران از این افراد نباشند، پیدا است که کار داوری به درستی انجام نخواهد گرفت و برگزیدگان از سرآمدان و برترینان حوزه شعر نخواهند بود. 

وی توضیح داد: دو دیگر این‌که هر چه بیش بتوانند از پسند، جدایی بگیرند و به شیوه‌ها و سنجه‌هایی دست یابند که دانشورانه‌تر باشد. خواست من این است که داوران بر پایه پسند خود تا آن‌جا که می‌توانند داوری نکنند و داوری دانشورانه و سخن‌سنجانه باشد.

کزازی گفت: اگر این‌گونه شود، چون پسندها گونه‌گونه است، کسانی که برگزیده می‌شوند، به گونه‌ای به‌آیین و پایه‌ور برگزیده شده‌اند و اگر ناسازی هم در کار باشد و کسی بر گزینش‌ها خرده بگیرد، داوران پاسخ‌هایی برهانی و پایه‌ور خواهند داشت تا آن کس با دیدگاهشان همساز و هم‌رای بشود.

وی در پایان تاکید کرد: این را می‌دانم که در کارهایی از این دست، رسیدن به سنجه‌هایی از این‌گونه کاری است بسیار دشوار، اما داوران و برگزارندگان جشنواره شعر فجر هر چه بیش بتوانند به این سوی بگرایند، در کار خود کامگارتر خواهند بود.