روش‌های آینده‌پژوهی
آینده‌پژوهی را عنوان کلی طیف گسترده‌ای از روش‌های کمّی و کیفی تلقی می‌کنیم که هدف آنها کسب شناخت‌هایی تا حد ممکن دقیق درباره وضعیت آینده است. ورود به این بحث مستلزم تعریف برخی اصطلاحات و مفاهیم است.
دیوید میلر برآوردهای آینده اجتماعی را به چهار دسته تقسیم می‌کند: پیشگویی، برون‌یابی، گمانه و پیش‌بینی (Miller, 1981). پیشگویی، یک برآورد ساه است که می‌گوید X از این به بعد رخ خواهد داد بدون آنکه علّیتی را معرفی کرده یا زمانی برای بروز آن مشخص کند. برون‌یابی عبارت است از تعمیم ساده گذشته به آینده، مبتنی بر مفروضاتی از جمله این مفروض که آینده مثل گذشته است. صورت کلی برون‌یابی این است که اگر مفروضات محقق شوند، آن واقعه رخ خواهد داد. برون‌یابی به روابط علّی ـ معلولی حساس نیست و سازوکار تعمیم یافتن گذشته به آینده در درون جعبه سیاهی ـ که معمولاً شامل تکنیک‌های آماری است ـ ناشناخته باقی می‌ماند.
صفحات 227 و 228/ ارزیابی تأثیرات اجتماعی؛ سیاست‌ها، برنامه‌ها و طرح‌ها/ دکتر محمد فاضلی/ انتشارات تیسا/ چاپ اول/ سال 1391/ 374 صفحه/ 10000 تومان
یکشنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۸:۰۰
نظر شما