شاکری به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: در قضاوت این اقدامات، باید تمامی فعالیت‌هایی را که صورت گرفته به نحوی جامع مطالعه کرد و به قضاوتی درست و شایسته رسید.

نویسنده کتاب «گام نهادن در شیب تند» با اشاره به این‌که مهمترین مساله در حوزه فرهنگ، انطباق برنامه‌های ارایه شده با سند چشم‌انداز 1404 است، ادامه داد: در هر دوره وزیران و مدیران تغییر می‌کنند اما این‌که افق آینده مشخص شده، موضوع حایز اهمیت است. با توجه به این چشم‌انداز پیداست که ما در بخش‌های مختلف از جمله سیاسی، فرهنگی، امنیتی و اجتماعی باید به چه جایگاهی دست بیابیم. این نقطه‌گذاری‌ها یکی از مسایلی ا‌ست که باید در حوزه فرهنگ و ادب ترسیم شود. 

نویسنده کتاب «انجمن مخفی» در ادامه با لزوم رفع نقایص و خلاءها در این حوزه توضیح داد: به اعتقاد من ترسیم دقیق افق‌های آینده براساس سند چشم‌انداز در حوزه فرهنگ، کتاب و کتاب‌خوانی یکی از اقداماتی که باید در دولت جدید صورت گیرد. این کار از جهتی دیگر هم اهمیت دارد، به این دلیل که عموما در حوزه فرهنگ به افراد توجه می‌شود اما مساله اساسی برنامه‌های ارایه شده است تا تعیین شود که در یک دوره چهار ساله باید چه اتفاق‌هایی رخ دهد.
 
وی با اشاره به این‌که باید اتاق فکرهایی در بخش‌های مختلف فرهنگی و زیرمجموعه‌های آن تعبیه شوند افزود: در این صورت می‌توان فرآیند و سیر وضعیت فرهنگ را مطالعه کرده و برای آینده برنامه‌ریزی داشت که البته به نظر من کمبود این موضوع یکی از نواقص دولت‌های گذشته بوده است. به این ترتیب تصمیم‌گیری‌ها به دانش و فکر محدود نبوده و با تکیه بر افکار درست انجام خواهد شد.
 
این نویسنده با ذکر این‌که رئوس عناوینی که در حوزه فرهنگ و به‌ویژه کتاب صورت می‌گیرد، مساله ممیزی است، توضیح داد: باید به ریشه‌های این مساله دقت کرد تا دریافت که پرسش‌های ارایه شده درباره این موضوع از طرف چه افرادی و با چه تفکر و اعتقادی انجام می‌شود. با دقت در این مساله، اثبات می‌شود که ریشه‌های آن به جریان شبه روشن فکری بازمی‌گردد و از آن نشات می‌گیرد. 
 
وی با بیان این‌که این جریان ادعا می‌کند که دولت‌ها برخواسته از مردم نیستند، ادامه داد: دولت‌ها بر اساس خواست، اراده و آرای مردم انتخاب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. مساله ممیزی موضوعی است که دوره‌های مختلف نیازمند ترمیم آن بوده‌اند. زمان کوتاه در رسیدگی، شفافیت در پاسخ‌های ارایه شده و سلیقه‌ای نبودن معیارها، موضوعاتی هستند که با به‌کارگیری آن می‌توان ممیزی را به کمال رساند.
 
نویسنده کتاب «نفس»، با اشاره به این‌که جریان شبه روشن فکر خواستار حذف ممیزی است؛ نه اصلاح آن افزود: از خواسته‌های این جریان کنار گذاشتن ممیزی و آزادی بی‌قید و شرط است. باید به خاطر داشت و مراقب بود که در گفتمانمان درباره موضوع ممیزی، فقط خواسته‌های جریان شبه روشن فکر برآورده نشود. 

شاکری ادامه داد: ممیزی به ویژه در حوزه داستان، بیشتر صورت حقوقی و فقهی آثار را مورد بررسی قرار می‌دهد. در لایه زیرین ممیزی عمق ژرف‌تری با نام جهان‌بینی وجود دارد که به‌واسطه آن آرمان‌های انقلاب در ادبیات‌مان متجلی خواهد شد. البته کتاب‌هایی هم وجود دارند که هیچ منع قانونی از نظر ممیزی ندارند اما در راستای اهداف انقلاب قرار نمی‌گیرند.
 
این نویسنده متعهد اظهار کرد: دولت جدید در ضمن این‌که باید مقوله ممیزی را به نحوی جدی و قانونی پیگیری کند، باید مجاری بهانه‌تراشی را با دقت علمی و استفاده از متخصصان امر در حقوق و ادبیات داستانی ببندد. البته باید تا حد امکان تصمیم‌های سلیقه‌ای را کاهش داده و جنبه علمی و شفاف‌سازی را در پیش گرفت تا نویسنده و ناشر بدانند که کدام مورد بر اساس کدام ماده قانونی باید حذف یا اصلاح شود و همچنین طول دوره بررسی کاهش یابد تا حقوق مادی و معنوی نویسندگان زایل نشود.

برگزیده جايزه ادبي شهيد حبيب غني‌پور با اشاره به لزوم تقویت بن‌مایه‌های دینی در آثار روایی توضیح داد: ما در بخش پژوهش‌های نظری و ادبی بسیار ضعیف و فقیر هستیم. دولت جدید می‌بایست در بحث داستان، ادبیات نمایشی و فیلم‌نامه حمایت‌های هدفمند و جدی از پژوهش‌های نظری صورت دهد، پژوهش‌هایی که قادرند مبانی دینی ما را به عمق ساختار روایت در دوره جدید وارد کند. این کاری ا‌ست که غرب صدها سال برای آن برنامه داشته و در دانشگاه‌ها و محافل علمی از آن استفاده می‌کند. نباید فراموش کرد که خطر اندیشه و نظریه‌پردازی از خطر یک یا چند اثر داستانی بسیار بالاتر است. 

خبرنگار: بیتا ناصر