فرهادی مدرس، طراح و گرافیست در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در پاسخ به این سوال که «وضع کنونی آموزش گرافیک را در ایران  چگونه می‌بیند؟» توضیح داد: به نظر من اکنون همه مدرسان دانشگاه به این مساله واقفند که برنامه‌ریزی کنونی آموزشی در رشته گرافیک ناکارآمد و متعلق به دوران تاسیس دانشکده هنرهای تزیینی (به همت هوشنگ کاظمی) و تاسیس رشته گرافیک در دانشگاه تهران (با همت زنده‌یاد مرتضی ممیز) است. 

وی افزود: اگر بنا بر تحول باشد، باید از سیستم کنونی آموزش چند واحد درسی اصلی چون «طراحی» حفظ شده، اما دیگر واحدها را باید با توجه به نیازهای روز آموزشی تغییر داد. به هرحال امروزه فضا بازتر و رفتن به خارج  و دیدن سیستم‌های آموزشی اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها آسان‌تر شده و همچنین ابزارهای جدید و شیوه‌های نوین تبلیغاتی و ارتباطاتی نیز جای خود را باز کرده است. 

این مدرس گرافیک در ادامه با اشاره به این نکته که اکنون زمان آن است که به سمت تغییر برنامه‌ریزی آموزشی گرافیک در سطوح مختلف آکادمیک برویم، گفت: همان‌طور که گفتم فضای بازتر باعث ارتباط فرهنگی گسترده‌تری شده است و همین مساله منجر به آن شده تا کتاب‌های آموزشی مفید و روزآمد دنیا راحت‌تر از قبل در دسترس مترجمان و هنرمندان مرتبط ایرانی قرار گیرد و این‌ها نیز  کتاب‌ها را در اختیار دانشجویان و علاقه‌مندان داخل کشور قرار بدهند. این کتاب‌ها با سرفصل‌های آموزشی گرافیک در نظام آکادمیک ایران، به دلیل قدیمی بودن این سرفصل‌ها، هم‌خوانی ندارند. 

فرهادی همچنین به روش و شیوه مطلوب آموزش در دانشکده‌های هنری اشاره کرد و گفت: به نظر من، به هیچ عنوان لزومی ندارد که همه مفاد و جزییات درسی در رشته گرافیک توسط مدرسان در دانشکده‌های هنری آموزش داده شود. در نظام آکادمیک آموزش گرافیک در اروپا، معمولا دانشکده‌ها یک‌سری از مباحث کلی را آموزش داده و دروس جزیی‌تر را به مدرسان کالج‌های تخصصی وا می‌گذارند. 

این  پیشکسوت همچنین به تلاش زنده‌یاد مرتضی ممیز در راستای تحول در آموزش گرافیک اشاره کرد و گفت: پس از پایان جنگ هشت‌ساله عراق علیه ایران، گشایش‌هایی در جامعه و بازار کار پیش آمد که نیاز به طراح گرافیست بیش از پیش حس شد، اما این گشایش‌ها خلاءها و کمبودهای حوزه آموزش گرافیک را نیز نمایان کرد. تحولات مهمی در سراسر دنیا در حوزه آموزش رخ داده بود و ابزارها و تکنولوژی‌های جدید به ویژه در حوزه ارتباطات و طراحی گرافیک، وارد سیستم آموزشی شدند. زنده‌یاد ممیز نیز با توجه به این اتفاق‌ها در راستای تحول در همه شوون گرافیک به ویژه بخش آموزش آکادمیک آن که خود بنیانگذارش بود، بسیار تلاش کرد. 

وی در ادامه اظهار کرد: ممیز مدام در فکر ایجاد یک تشکل و گروه تخصصی در میان گرافیست‌ها بود. همچنین تلاش برای توسعه کار حرفه‌ای و توجه به معیشت هنرمندان طراح و گرافیست نیز بخش مهمی از دغدغه‌های جدی ممیز را تشکیل می‌داد. همه این موارد، لزوم توسعه آموزش گرافیک را نمایان ‌کرد. او در دوره‌ای، به همراه شورایی متشکل از ابراهیم حقیقی، قباد شیوا، من و دیگران، به طور جدی در راه تاسیس یک دانشکده غیرانتفاعی هنرهای تجسمی قدم برداشت، اما وزارت علوم وقت با آن وجود که همه چیز برای راه‌اندازی این دانشکده آماده بود، با فعالیت آن مخالفت کرد. در نهایت امر این تلاش‌ها به نتیجه نرسید، اما به تاسیس مدرسه تخصصی گرافیک «ویژه» تحت اشراف ممیز ختم شد. این مدرسه اکنون نقش یک کالج تخصصی را برای آموزش‌های مکمل ایفا می‌کند. 

فرهادی همچنین در پاسخ به این سوال که «آیا دانشجویان رشته گرافیک پس از پایان تحصیل به طور خودکار وارد بازار کار حرفه‌ای خواهند شد یا خیر؟» گفت: دانشجویان در مدت تحصیل خود معمولا تجربه کار عملی جدی ندارند، به همین دلیل، باید دوره‌های تکمیلی را در کالج‌ها طی کرده و پس از آن وارد بازار کار شوند. خود من شاگردان بسیاری داشتم که بلافاصله پس از گرفتن مدارک کارشناسی و یا کارشناسی ارشد وارد بازار کار حرفه‌ای شده و در حین انجام یک سفارش کاری متوجه شدند که نیاز به فوت و فن کوزه‌گری دارند و این فوت و فن در هیچ کتابی یافت نمی‌شود. 

امرالله فرهادی فارغ‌التحصیل رشته گرافیک از دانشکده هنرهای تزیینی، از طراحان  پیشکسوت گرافیک است. او در سال 1384 مدرسه تخصصی آموزش گرافیک خود را پایه‌گذاری کرد. 

عضویت در هیات موسس انجمن‌های صنفی طراحان گرافیک و آژانس‌های تبلیغاتی ایران، عضویت سازمان جهانی تبلیغات،تدریس در دانشگاه، دبیری و سخنگویی انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران، داوری و دبیری دوسالانه‌های گرافیک و مدیریت انتشارات ویژه‌نگار، بخشی از فعالیت‌های حرفه‌ای فرهادی است.