کارشناس هنری فرهنگسرای رویش در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، اظهار کرد: بیشتر افراد در رده‌های سنی مختلف، تمایل زیادی به نوشتن ندارند و سعی می‌کنند بیشتر حرف‌ها و خواست های خود را به روش شفاهی بیان کنند.

محسن شارقی ادامه داد: این امر سبب شده است در دهه‌های اخیر آثار و رمان‌های خوب و نابی در حوزه‌های کودک، نوجوان و بزرگسال نداشته باشیم و با وجود توسعه‌ زیادی که در حوزه نویسندگی در جهان پدید آمده، نتوانسته‌ایم بهره زیادی از آن ببریم و آثار فاخری را خلق کنیم.

وی افزود: به عقیده من نبود جسارت در نوشتن، رفتاری است که از زمان خردسالی در شخص شکل گرفته و به تدریج به دلیل بی‌توجهی به کنترل و بهبود آن، در فرد تقویت می‌شود.

شارقی با تاکید بر لزوم افزایش تحقیق و مطالعه در حوزه کودک و نوجوان، از پژوهش به عنوان نوعی آسیب‌شناسی یاد کرد و گفت: با تحقیق و مطالعه در حوزه کتاب مخصوصاً کتاب کودک می‌توان آسیب‌های موجود را شناسایی و برای برطرف کردن آنها تلاش کرد، بنابراین، به منظور بررسی علل نبود رغبت و جسارت در کودکان برای نوشتن، اقدام به انجام یک سری تحقیقات و پژوهش‌های میدانی کردم.
 
وی افزود: در تحقیق بر روی دانش‌آموزان 9 تا 12 سال تعدادی از مدارس انتخابی منطقه 9 تهران، از آن‌ها خواستم در مورد موضوعاتی که برایشان کاملاً روشن و ملموس بود مطالب مورد نظرشان را بنویسند.
 
کارشناس هنری فرهنگسرای رویش ادامه داد: بعد از بررسی 80 اثری که دریافت کرده بودم تنها سه اثر دارای رگه‌هایی از خلاقیت و تخیل بود که این امر، نشان‌دهنده بی‌توجهی والدین و مربیان مدرسه به استعدادهای موجود در دانش آموزان بود.

وی ادامه داد: بعد از انجام تحقیق  تصمیم به برگزاری کارگاه‌های نویسندگی خلّاق برای کودکان در فرهنگسرای رویش گرفتم تا به این وسیله تا حدی استعدادها و ظرفیت‌های بالقوه آن‌ها را در حوزه نوشتن  شکوفا کنم و در این میان از کارشناسان و نویسندگان حوزه کودک مانند جعفر توزنده جانی و بهمن کشاورز برای انتقال تجربیاتشان به بچه‌ها استفاده کردم.

شارقی گفت: اغلب کودکان علاقه زیادی به نوشتن ندارند و بیشتر سعی می‌کنند بر گفتار تکیه کنند، لذا فرهنگ نویسندگی باید در دوران تحصیل دانش‌آموز در مدرسه توسط مربیان و معلمان دوره‌دیده و باتجربه در کودک ایجاد و استعدادهای بالقوه آن‌ها تقویت شود.

وی تصریح کرد: کودکان، دارای قدرت تخیل و سیالات ذهنی زیادی هستند که نمی‌دانند چگونه باید از آن‌ استفاده کنند و آموزش و پرورش در این میان نقش بسیار مهمی برعهده دارد؛ زیرا بیشتر وقت مفید کودک در مدرسه سپری می‌شود. علاوه بر این، در خانه ممکن است والدین اطلاعات و یا بضاعت کافی را برای بارورکردن استعدادهای کودکانشان نداشته باشند. 

خبرنگار: مریم معمار