به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، خواجات گفت: عده‌ای از دوستان شاعر، جشنواره شعر فجر را تحریم کردند اما من معتقدم باید رفت و در صحنه حضور داشت و اگر اثر ارجمندی از سوی شاعری منتشر شده می‌باید آن را در جشنواره شعر فجر ابراز داشت.

این شاعر افزود: من هم از طریق جراید خبرهای جشنواره را مثل شما دنبال می‌کنم. به نظر می‌رسد جشنواره امسال بخشی مستقل دارد که می‌خواهد به جریان‌های موجود و زنده شعر امروز ایران بپردازد.

شاعر مجموعه شعر «بو نوشتن برای شرجی» توضیح داد: من از حیث سیاسی و اجتماعی حد و مرزی برای شعر قایل نیستم. همان گونه که صداهای مختلف در جامعه شنیده می‌شود، شعر هم آینه تمام نمای زندگی است و می‌تواند صداهای متفکر و متفاوتی را در خود حل کند. این صداها در حال حاضر زنده و موجودند.

شاعر مجموعه شعر «جمهور» ادامه داد: اعتبار یک جشنواره ملی به این است که همه صداهای ملت را در خود داشته باشد، حتی اگر آن صداها اصیل و مورد موافقت ما نباشند. اگر غیر از این باشد جشنواره‌ای که برگزار می‌شود، جشنواره‌ای تزیینی خواهد بود که عده خاصی را در خود حل می‌کند.

شاعر مجموعه شعر «چند پرنده مانده به مرگ؟» یادآور شد: قرار است حرکت جدیدی در جشنواره امسال رخ دهد که اگر این اتفاق بیفتد رخدادی مهم و مبارک رقم خواهد خورد.

خواجات که یک دوره داور جایزه شعر فجر نیز بود، گفت: من مرزبندی خاصی بین شاعران روشنفکر و شاعران انقلابی ندارم. یک شعر درخشان هم می‌تواند انقلابی باشد هم نباشد. یک شعر درخشان به مسایل کلان کشور و جهان می‌پردازد.

وی افزود: این گونه نگاه، رویکرد مضمونی به شعر است؛ در حالی که باید به شعر نگاه اجرایی داشت. یعنی باید دید کیفیت پرداخت و شاعرانگی شعر چگونه است. اگر با چنین دیدی به موضوع نظر بیفکنیم جریان‌های متعددی را می‌توانیم پوشش دهیم.

شاعر مجموعه شعر «حکمت مشاء» توضیح داد: البته هر شاعری مشی سیاسی خاص خودش را دارد. ما در قضاوت شعرها با این سویه شخصیت شاعران روبه‌رو نمی‌شویم. البته جشنواره شعر فجر هم جشنواره‌ای دولتی است و حتماً خط قرمزهایی دارد، اما این خط قرمزها نباید گسترده باشد. باید جشنواره امسال به گونه‌ای باشد که همه در آن شرکت کنند و شعر بگویند.

وی توضیح داد: شاعران آن قدر آگاهند و شعور اجتماعی دارند که بدانند حد و مرزها چگونه است و چه چیزهایی را باید رعایت کنند.

خواجات در پاسخ به این پرسش که «چگونه می‌توان روشنفکران گوشه نشین را با جشنواره امسال آشتی داد؟»، افزود: همه روشنفکران از یک طیف نیستند. همه بدبینی ایجاد شده موجود متوجه شاعران و روشنفکران نیست و بخش قابل توجهی از آن به سیاست‌های وزارت ارشاد در مورد صدور مجوزها و تصمیمات فرهنگی بازمی‌گردد. قهر پیش آمده بین روشنفکران و جشنواره شعر فجر در بعد وسیع تر مسبوق به سابقه عملکرد دوره قبل وزارت ارشاد است.

این شاعر ادامه داد: فرصت‌های جدید پیش روست و گذشته ما در حال تغییر و استحاله است. وزارت ارشاد جدید و رییس جمهور از تریبون‌های جدید سخنان تازه‌ای می‌زنند و می‌توان با وضع موجود به آینده شعر و ادبیات در فضایی بهتر امیدوار بود. به گمانم اگر تصمیمی وجود داشته باشد روشنفکران این مرزها و قهرها را در هم می‌شکنند.

شاعر مجموعه شعر «مثلاً اروند از در مخفی» یادآور شد: بعید می‌دانم روشنفکران دست آشتی را پس بزنند. اگر عوامل این قهر برداشته شود خود قهر هم از میان خواهد رفت. اما اگر این کدورت از سوی روشنفکران ادامه پیدا کند بیشتر به یک نوع لجبازی شبیه است. معتقدم نباید هیچ دیکته‌ای را قبل از نوشتن تصحیح کرد. در اجراست که همه چیز محک می‌خورد.

وی ابراز امیدواری کرد: با وضع جدید و اتفاقات تازه‌ای که در راه است و بخش مستقلی که قرار است در جشنواره شعر فجر ایجاد شود به نظر می‌رسد این جشنواره چشم‌انداز مثبتی را از تمامیت شعر ایران نمایان کند.

بهزاد خواجات متولد 1347 از شاعران نام‌آشنای دهه هفتاد است. از وی تاکنون کتاب‌های «چند پرنده مانده به مرگ؟»(شعر)، «جمهور»(شعر)، «مثلا اروند از در مخفی»(شعر)، «منازعه در پیرهن»(نقدادبی)، «زبان و ادب فارسی»(درس‌نامه دانشگاهی) و «حکمت مشاء»(شعر) منتشر شده است که دو کتاب نخست به ترتیب برگزیده جایزه «پکا» و «کتاب سال» شده‌اند.