به گزارش خبرنگار هنر و رسانه خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، از روزهای سخت دفاع مقدس که تنها صدای بمب و موشک و ناله بریاد است می توان تصاویری را یافت که یادآور آن دوران برای جوانان امروزی است. تصاویری که به همت عکاسان ثبت شده است.
رسول اولیازاده یکی از عکاسان دفاع مقدس که هم اکنون به عنوان مدیرخانه عکاسان فعالیت می کند، در خصوص چاپ عکس های خود در کتابها و نشریات مختلف گفت: نمی دانم عکس هایم در کجا نگهداری می شوند و در کدام یک از کتابها و مجلات چاپ می شوند؟ تنها عکسی که به خاطر دارم برای من است از روزهای راهپیمایی قدس در لبنان بود که در سال 81 در مجله روایت فتح چاپ شد.
اولیا زاده که رشته های هنری مختلف همچون عکاسی و گرافیک را در دانشگاه های مختلف تدریس می کند، درباره پرداخت حقوق مادی و معنوی عکس هایش در قبال چاپ در نشریات مختلف نیز گفت: در زمان جنگ من در مجله پیام انقلاب استخدام شده بودم و به نوعی عکاس آنجا محسوب می شدم بنابراین عکس هایی که در آن دوران می گرفتم در آن مجله چاپ می شدند و من به صورت حق التصویری مبلغ آن را دریافت می کردم. اگر هم الان از آن عکس ها استفاده شود من اطلاعی ندارم چرا که هیچ یک از آن نگاتیوها و عکس های دوران جنگ را در دست ندارم.
وی ادامه داد: یکی از عکس هایم که در واقع مربوط به راهپیمایی روز قدس در لبنان بود در سال 81 توسط مجله روایت فتح چاپ شد که سردبیر آن نشریه، نسخه چاپ شده مجله را به همراه مبلغی به عنوان حق استفاده از عکس روی جلد مجله، برایم ارسال کرد.
این عکاس دفاع مقدس در خصوص اینکه به کدام یک از عکس هایش علاقه دارد اظهار داشت: تمام عکس هایم را دوست دارم و برای ثبت تک تک آنها زحمت فراوانی کشیدم، بخصوص عکس هایی که در سال 61 از لبنان گرفته ام.
این عکاس دوران جنگ در ادامه درباره عدم همکاری خود با انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس توضیح داد: راستش را بخواهید نمی دانم دلیل اینکه دوستانم در این انجمن من را از خود نمی دانند چیست؟ من حتی نمی دانم نگاتیو هایم در آن انجمن در کجا نگهداری می شوند و بیشتر اوقات به این موضوع فکر می کنم که آیا این عکس ها به من تعلق دارد یا خیر؟ چرا که من در طول دوران جنگ حتی دوربین شخصی خودم را نمی بردم و عقیده ام بر آن بود که من از طرف یک مجموعه عازم این ماموریت شده ام و اگر دوربین شخصی خودم را می بردم، چون تعلق خاطر بیشتری نسبت به آن داشتم ممکن بود عکس های خوب را با آن ثبت کنم بنابراین همیشه سعی می کردم دوربین خودم را نبرم ولی متاسفانه الان صاحب هیچ یک از آن آثار نیستم و حتی نمی دانم برای دریافت نگاتیوهایم چه کار باید انجام دهم.
وی در پاسخ به سوال خبرنگار ما مبنی بر اینکه چرا از مکان نگهداری نگاتیوهایش بی اطلاع است گفت: با وجود اینکه رئیس انجمن دفاع مقدس یکی از همرزمان من بود ولی متاسفانه این انجمن نسبت به من کاملا بی مهری کرد و من دلیل آن را نمی دانم؛ شاید آنها من را به عنوان عکاس دفاع مقدس قبول ندارند.
اولیازاده خاطرنشان کرد: از طریق یکی از دوستانم شنیده ام نگاتیوهایی که مربوط به دوران جنگ بود از بایگانی مجموعه پیام انقلاب دریافت و به آرشیو انجمن انتقال پیدا کرده است در حالی که خودم هیچ اطلاعی از آن موضوع ندارم و هیچکس در این مورد با من مشورت نکرده است که من بخواهم با آن عکس ها کتابی برای خود چاپ و یا نمایشگاهی برپا کنم.
رسول اولیازاده یکی از عکاسان دفاع مقدس که هم اکنون به عنوان مدیرخانه عکاسان فعالیت می کند، در خصوص چاپ عکس های خود در کتابها و نشریات مختلف گفت: نمی دانم عکس هایم در کجا نگهداری می شوند و در کدام یک از کتابها و مجلات چاپ می شوند؟ تنها عکسی که به خاطر دارم برای من است از روزهای راهپیمایی قدس در لبنان بود که در سال 81 در مجله روایت فتح چاپ شد.
اولیا زاده که رشته های هنری مختلف همچون عکاسی و گرافیک را در دانشگاه های مختلف تدریس می کند، درباره پرداخت حقوق مادی و معنوی عکس هایش در قبال چاپ در نشریات مختلف نیز گفت: در زمان جنگ من در مجله پیام انقلاب استخدام شده بودم و به نوعی عکاس آنجا محسوب می شدم بنابراین عکس هایی که در آن دوران می گرفتم در آن مجله چاپ می شدند و من به صورت حق التصویری مبلغ آن را دریافت می کردم. اگر هم الان از آن عکس ها استفاده شود من اطلاعی ندارم چرا که هیچ یک از آن نگاتیوها و عکس های دوران جنگ را در دست ندارم.
وی ادامه داد: یکی از عکس هایم که در واقع مربوط به راهپیمایی روز قدس در لبنان بود در سال 81 توسط مجله روایت فتح چاپ شد که سردبیر آن نشریه، نسخه چاپ شده مجله را به همراه مبلغی به عنوان حق استفاده از عکس روی جلد مجله، برایم ارسال کرد.
این عکاس دفاع مقدس در خصوص اینکه به کدام یک از عکس هایش علاقه دارد اظهار داشت: تمام عکس هایم را دوست دارم و برای ثبت تک تک آنها زحمت فراوانی کشیدم، بخصوص عکس هایی که در سال 61 از لبنان گرفته ام.
این عکاس دوران جنگ در ادامه درباره عدم همکاری خود با انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس توضیح داد: راستش را بخواهید نمی دانم دلیل اینکه دوستانم در این انجمن من را از خود نمی دانند چیست؟ من حتی نمی دانم نگاتیو هایم در آن انجمن در کجا نگهداری می شوند و بیشتر اوقات به این موضوع فکر می کنم که آیا این عکس ها به من تعلق دارد یا خیر؟ چرا که من در طول دوران جنگ حتی دوربین شخصی خودم را نمی بردم و عقیده ام بر آن بود که من از طرف یک مجموعه عازم این ماموریت شده ام و اگر دوربین شخصی خودم را می بردم، چون تعلق خاطر بیشتری نسبت به آن داشتم ممکن بود عکس های خوب را با آن ثبت کنم بنابراین همیشه سعی می کردم دوربین خودم را نبرم ولی متاسفانه الان صاحب هیچ یک از آن آثار نیستم و حتی نمی دانم برای دریافت نگاتیوهایم چه کار باید انجام دهم.
وی در پاسخ به سوال خبرنگار ما مبنی بر اینکه چرا از مکان نگهداری نگاتیوهایش بی اطلاع است گفت: با وجود اینکه رئیس انجمن دفاع مقدس یکی از همرزمان من بود ولی متاسفانه این انجمن نسبت به من کاملا بی مهری کرد و من دلیل آن را نمی دانم؛ شاید آنها من را به عنوان عکاس دفاع مقدس قبول ندارند.
اولیازاده خاطرنشان کرد: از طریق یکی از دوستانم شنیده ام نگاتیوهایی که مربوط به دوران جنگ بود از بایگانی مجموعه پیام انقلاب دریافت و به آرشیو انجمن انتقال پیدا کرده است در حالی که خودم هیچ اطلاعی از آن موضوع ندارم و هیچکس در این مورد با من مشورت نکرده است که من بخواهم با آن عکس ها کتابی برای خود چاپ و یا نمایشگاهی برپا کنم.
نظر شما