به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از هافینگتن پست در وبلاگ منتشره از سوی دانشگاه هاروارد آمده است نمونه‌های چندبار تست شده از کتاب نشان می‌دهد که 99.9 درصد با اطمینان خاطر می توان گفت در جلد کتاب مذکور از پوست انسان استفاده شده است.
کتاب متعلق به نویسنده فرانسوی قرن 19(هوسای) است که در آن مجموعه مقالاتی درباره مدیتیشن برای روح و بعد از حیات به رشته تحریر درآمده است.
ظاهرا کتاب را هوسای به دوست خود دکتر لودویک بولاند داده و سپس چنین چیزی در کتاب تاکید شده است:
این کتاب با پوست انسان جلد شده و اگر به خوبی دقت کنید منافذ پوست را به خوبی مشاهده می کنید و برای حفظ زیبایی روی آن چیزی نوشته نشده است. این کتابی است درباره روح انسان که شایسته است به پوست انسان مزین شود.
البته در خبر روز 28 فروردین ماه در سایت ایبنا {لینک} از آزمایش کتاب جقوقی دیگر بحث شد که مسوولان دانشگاه هاروارد آن کتاب را نه از پوست انسان بلکه از پوست گوسفند دانستند و اعلام کردند از تکنیکی برای شناسایی پروتئین ها با نام انگشت نگاری جرمی (peptide mass fingerprinting)، برای تمایز جرم نمونه با منابع دیگر مانند گاو، آهو، بز و انسان استفاده کرده و متوجه شدند چسب بکار رفته در صحافی کتاب حقوقی قرن هفدهمی بر اساس یافته های این دانشمندان، از جنس کلاژن خوک و گاو است.
اما این کتاب که متفاوت از کتاب حقوقی قرن هفدهم است، توسط همین دانشمندان بررسی شده و حالا اعلام شده است که با پوست انسان صحافی شده است.
گفتنی است صحافی کردن با پوست انسان، یکی از قدیمی ترین روش های محدود صحافی در برخی کشورها بوده است. در دوران گذشته از این کار برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره افراد استفاده می کردند. برخی از افراد خودشان وصیت می کردند تا از پوستشان برای صحافی کتاب‌ها استفاده شود و برخی دیگر برده ها یا کفاری بودند که به زنده زنده سلاخی شدن محکوم می شدند. زنده سلاخی شدن یک روش شکنجه بسیار قدیمی است که هزاران سال پیش در خاورمیانه، آفریقا و امریکا به کار گرفته می شد. برخی از فرهنگ ها معتقدند پوست انسان خاصیت جادویی دارد.
کتاب متعلق به نویسنده فرانسوی قرن 19(هوسای) است که در آن مجموعه مقالاتی درباره مدیتیشن برای روح و بعد از حیات به رشته تحریر درآمده است.
ظاهرا کتاب را هوسای به دوست خود دکتر لودویک بولاند داده و سپس چنین چیزی در کتاب تاکید شده است:
این کتاب با پوست انسان جلد شده و اگر به خوبی دقت کنید منافذ پوست را به خوبی مشاهده می کنید و برای حفظ زیبایی روی آن چیزی نوشته نشده است. این کتابی است درباره روح انسان که شایسته است به پوست انسان مزین شود.
البته در خبر روز 28 فروردین ماه در سایت ایبنا {لینک} از آزمایش کتاب جقوقی دیگر بحث شد که مسوولان دانشگاه هاروارد آن کتاب را نه از پوست انسان بلکه از پوست گوسفند دانستند و اعلام کردند از تکنیکی برای شناسایی پروتئین ها با نام انگشت نگاری جرمی (peptide mass fingerprinting)، برای تمایز جرم نمونه با منابع دیگر مانند گاو، آهو، بز و انسان استفاده کرده و متوجه شدند چسب بکار رفته در صحافی کتاب حقوقی قرن هفدهمی بر اساس یافته های این دانشمندان، از جنس کلاژن خوک و گاو است.
اما این کتاب که متفاوت از کتاب حقوقی قرن هفدهم است، توسط همین دانشمندان بررسی شده و حالا اعلام شده است که با پوست انسان صحافی شده است.
گفتنی است صحافی کردن با پوست انسان، یکی از قدیمی ترین روش های محدود صحافی در برخی کشورها بوده است. در دوران گذشته از این کار برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره افراد استفاده می کردند. برخی از افراد خودشان وصیت می کردند تا از پوستشان برای صحافی کتاب‌ها استفاده شود و برخی دیگر برده ها یا کفاری بودند که به زنده زنده سلاخی شدن محکوم می شدند. زنده سلاخی شدن یک روش شکنجه بسیار قدیمی است که هزاران سال پیش در خاورمیانه، آفریقا و امریکا به کار گرفته می شد. برخی از فرهنگ ها معتقدند پوست انسان خاصیت جادویی دارد.
نظر شما