خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)-زينب حبيب پور: سيد سعيد هاشمي گفت: در بررسی مقوله طنز در حوزه کودک و نوجوان در ابتدا باید معنی و مفهوم وهمچنین هدف از نوشتن طنز در این حوزه مورد بررسی قرار گیرد.

وی در پاسخ به این سوال که چرا اکثر کارهای طنزی که در حوزه کودک ونوجوان نوشته شده، آثار ترجمه است گفت: متاسفانه به دلیل اینکه در کشور ما مقوله طنز هنوز آنگونه که باید تعریف یا شناخته نشده است، بايد گفت در اين زمينه مشکلات زیادی وجود دارد و در حوزه عمومی، لطیفه‌ها و پیامک‌هایی را که  بین دیگران رد و بدل می‌شود طنز می‌دانند و در بحث تخصصی آن تنها آثار نسیم شمال و عبید زاکانی را به عنوان اثر طنز مي شناسند. به همین دلیل است که اگر طنز معقولی هم در این زمینه وجود داشته باشد، طنز ترجمه است.

این نویسنده کودک ونوجوان با اشاره به این موضوع که طنز در کشور ما هنوز به جایگاه واقعی خود نرسیده است گفت: خوشبختانه در کشور ما ادبیات کودک ونوجوان ادبیات پاک و پاکیزه‌ای است و اغلب کارهای نوشته شده برای کودک ونوجوان آموزشی و آموزنده است و اگر اثری با عنوان کار طنز برای این قشر از جامعه نوشته شود و جنبه آموزشی در آن رعایت نشود نمی توان صفت طنز را برای آن به کار برد.

وی افزود: نویسنده یک اثر طنز باید از بیان یک مطلب در قاب طنز، منظور و هدفی برای گفتن داشته باشد و طنز در تمامی حوزه‌ها چه بزرگسال و چه کودک ونوجوان باید به یک هدف غایی رسیده باشد.

هاشمی در ادامه سخنان خود گفت: آثار طنز نوشته شده در حوزه کودک ونوجوان به لحاظ کمیت تا به امروز ضعیف بوده است و باید گفت حوزه ادبیات طنز کودک ونوجوان ما خیلی عقب‌تر از حوزه طنز کشورهای اروپایی و آمریکایی حرکت می کند. با وجود اين که در کشور ما حدود سیزده یا چهارده میلیون مخاطب کودک ونوجوان وجود دارد اما نویسنده تخصصی طنز برای آنها به تعداد انگشتان دست هم نمی رسد.

نویسنده کتاب عشق با نان اضافه بیان کرد: به لحاظ کیفیت در سال‌های اخیر کارها و اقدامات بسیار خوبی برای کودکان ونوجوانان به چاپ رسیده و کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان و سوره مهر و همچنین انتشارات چرخ و فلک قدم‌های بسیار خوب و بلندی در این حوزه برداشته‌اند و امیدوارم به زودی به آن سطحی از طنز که مد نظر نویسندگان این حوزه است برسیم.

وی عنوان کرد: حوزه طنز ادبیات کودک ونوجوان در کشور ما ادبیات نوپایی است و بعد از انقلاب و در دوره های بعد از دفاع مقدس وارد ادبیات کشور ما شد و از آنجایی‌که از عمر آن بیش از سی و اندی سال نمی گذرد، هنوز نتوانسته ایم به آن سطح از طنز در جامعه برسیم و نویسندگان طنز در کشور ما چه به لحاظ مادی و چه اجتماعی با مشکلات بسیار زیادی دست و پنجه نرم می کنند.

این نویسنده کودک ونوجوان نوشتن برای کودک ونوجوان بخصوص حوزه طنز را یک رشته تخصصی برشمرد و گفت: نوشتن طنز در کشور ما سختی‌های خاص خود را دارد، هم به دلیل اینکه خانواده‌های ایرانی روی مساله تربیت و ادب کودکان خود حساسیت بسیار بالایی دارند و هم اینکه نوشتن مطالب طنز گاهی جنبه سیاسی پیدا می‌کند وممکن است آن مطلب با ذائقه فرد یا گروهی خوش نیاید و نویسندگان طنز ما باید مراقب باشند تا سوء ‌تفاهمی پیش نیاید و به دنبال آن طنز نوشته شده دردسرساز و مشکل ساز نشود.

وی با اشاره به مشکلات موجود در حوزه طنز گفت: طنز همانند شعر باید آفرینشی و جوششی باشد تا بتواند لبخند را بر لبان مخاطب خود جاری کند، به همین دلیل است که در بسیاری از مواقع شعر با طنز مقابله می کند.

هاشمی گفت: تلقی برخی از نویسندگان کودک ونوجوان از نوشتن طنز برای این قشر از جامعه این است که چون کودک ونوجوان درک درست و صحیحی از مقوله طنز ندارد، پس نوشتن طنز برای آنها کاری بیهوده و بیخود است كه این نظریه بسیار اشتباه است. از آنجایی که دنیای کودک ونوجوان ما یک دنیای فانتزی است و قوه تخیل در آنها به نسبت بزرگسالان بیشتر دیده می شود باید با دقت کار شود چون در فیلم ها و انیمیشن‌هایی که برای آنها نیز ساخته می‌شود کار طنز کم دیده شده است. پس اگر کسی کار طنزی عالي برای کودک ونوجوان نوشت به واقع کار هنرمندانه و خلاقانه‌ای انجام داده است.

نویسنده کتاب قندآباد عنوان کرد: طی سال‌های گذشته به دلیل اینکه جامعه ما از لحاظ صنعتی و اجتماعی به نسبت امروز محدودتر بود، مسائل مطرح شده در حوزه طنز تنها محدود به موضوعاتی پیرامون خانواده  یا مدرسه می‌شد اما امروزه به دلیل افزایش شبکه‌های اجتماعی و اینترنت و ماهواره، حوزه طنز گسترش پیدا کرده است.

وی افزود: موضوعات بسیار زیادی برای پرداختن با رویکرد طنز در حوزه کودک ونوجوان وجود دارد اما بیان فضایل و کمالات انسانی از جمله اخلاق و ادب و مسائل عقیدتی در کنار مسائل شغلی و قومیتی به زبان ساده و قابل فهم برای کودکان ونوجوانان کشور ما باید مد نظر نویسندگان این حوزه قرار گیرد.