به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) مهدی قنواتی از  موافقان تعیین محدوده زمانی (50 سال بعد از فوت پدیدآورنده) برای دریافت حقوق آثار متوفی، توسط وراث است. وی در این باره اظهار کرد: از آن‌جا که در اغلب موارد بعد از گذشت 50 سال از فوت پدیدآورندگان، یک نسل از پدیدآورنده عوض می شود و دیگر این نوه‌ها و نتیجه‌های پدیدآورندگان هستند که در زمینه چاپ یا عدم چاپ آثار متوفی تصمیم می‌گیرند، موافق تعیین این محدوده زمانی هستم. چرا که ممکن است در صورت نبود این محدودیت زمانی، وراث (نوه ها و نتیجه‌ها) بخواهند مانع چاپ آثار متوفی شوند.

وی ادامه داد: از طرفی، به کرات مشاهده شده که بعد از فوت پدیدآورنده، میان فرزندان وی به دلیل مال دنیا و مسایل ارث و میراث (مسایل غیر حق التالیفی) اختلاف نظر به وجود می آید. تصور کنید در چنین شرایطی وراث (فرزندان پدیدآورنده) چگونه می توانند درباره چاپ یا عدم چاپ آثار متوفی تصمیم بگیرند.

مدیرمسوول انتشارات بهتاپژوهش افزود: بدتر از این شرایط، زمانی است که 50 سال از فوت پدیدآورنده گذشته و در اغلب موارد شاهدیم که دیگر فرزندان وی به دلیل زنده نبودن تصمیم‌گیرنده نیستند بلکه نوه‌ها و نتیجه‌های وی هستند که در این زمینه با وجود اختلاف نظر در احتساب اموال معنوی پدیدآورنده متوفی، تصمیم خواهند گرفت!

عضو هیات علمی دانشگاه پیام‌نور استان اصفهان افزود: از طرف دیگر اکنون شرایط جامعه به گونه‌ای است که افراد به هنگام حیات پدیدآورنده اثر، به دلیل مشغله‌های فراوان فرصت نمی‌کنند حتی به ملاقات وی بروند. با وجود چنین وضعی آیا وراث (فرزندان) بعد از فوت پدیدآورنده اثر، فرصت می کنند فرایند فعالیت‌های مرتبط با انتشار اثر متوفی را پیگیری کنند. این موضوع وقتی حادتر می شود که هر کدام از وراث (فرزندان) در یک نقطه متفاوت از دنیا زندگی کنند؛ در چنین وضعیتی آیا می‌توان انتظار داشت همه آن ها که روزگارانی به عزیزان خود سرنمی زدند، یکجا جمع شوند و به دفتر اسناد رسمی برای امضای توافقنامه برای انتشار اثر متوفی بروند؟!

قنواتی با اشاره به دلیل دیگر خود برای موافقت تعیین محدوده زمانی در ماده 12 قانون حمایت از حقوق مولفان، مصنفان و هنرمندان، گفت: معتقدم اگر تصمیم‌گیری در این زمینه‌ها به عهده تنها یک مجموعه به طور مثال یک ناشر یا یک سازمان یا یک وزارتخانه باشد، احتمال به توافق رسیدن برای انتشار آثار متوفی خیلی بیشتر است. چرا که ممکن است میان وراث که اغلب تعداد آن‌ها از یک نفر تجاوز می کند، در انتشار آثار متوفی اختلاف نظر داشته باشند.

مدیرمسوول انتشارات بهتاپژوهش در پاسخ به این پرسش که «پدیدآورنده برای تهیه یک اثر زحمات زیادی متقبل می شود آیا این با عدالت همخوانی دارد که بعد از گذشت 50 سال از فوت پدیدآورنده،  بهره‌ای از انتشار آثار وی به وراث نرسد؟» گفت: پدیدآورندگان به منظور کسب بهره‌های اقتصادی دست به تالیف نمی زنند بلکه اهداف والاتر مانند ارتقای سطح فرهنگ عمومی کشور دارند.

وی ادامه داد: از طرفی وراث بلافاصله بعد از فوت پدیدآورنده، حدود 50 سال از سود انتشار آثار متوفی بهره‌مند می‌شوند؛ به نظرم این محدوده زمانی برای بهره وراث آن‌ها کفایت می‌کند چرا که باید بعد از این مدت این حق به منبع اصلی خود که جامعه است، برسد.

ذر این زمینه بخوانید:
- مهدی غبرایی: حقوق آثار تا الی‌الابد باید به وراث پدیدآورنده برسد/ اینجا را بخوانید.
- کارشناس حقوق نشر: محدوده زمانی برای آثار فکری، به دلیل حمایت از جامعه است/ اینجا را بخوانید.
- سرشار: مخالف تعیین محدوده زمانی برای حقوق وراث نویسنده هستم/ اینجا را بخوانید.