محمدجواد جزینی در گفت‌و گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره نقش جایزه‌های ادبی در دیده شدن آثار و دوام این امر در نزد مخاطبان گفت: جایزهای ادبی در کشورهای دیگر، با هدف شناسایی نویسندگان برتر و معرفی آنان به جامعه برگزار می‌شود و به همین دلیل ارتباط با نویسنده پس از پرپایی جایزه ادبی قطع نمی‌شود.
وی درباره نحوه حمایت و ادامه این ارتباط ادبی توضیح داد: بورس‌های پژوهشی متعدد به نویسندگان تعلق می‌گیرد و کار معرفی آثار نویسنده با برگزیده شدن وی پایان نمی‌یابد. این در حالی است که در کشور ما پس از برپایی جایزه ادبی، کار تمام است.
خالق «گلستان آتش» با اشاره به جایزه‌های متعدد ادبی که از سوی نهادهای دولتی برگزار می‌شود، گفت: بیشتر جایزه‌های ادبی دولتی کشور ارزش مالی دارند اما از ارزش جایگاهی برخوردار نیستند زیرا دغدغه‌های نگارشی نهادهای رسمی را دنبال می‌کنند و چه بسا این نگاه رسمی دغدغه مردم نباشد.
این داور جایزه‌های ادبی دفاع مقدس ادامه داد: در مقابل، شاید جایزه‌های ادبی نهادهای غیر دولتی در نگاه مخاطبان پسندیده‌تر باشند چون تا حدودی دغدغه‌های مردم را دارند. از سوی دیگر، در جایزه‌های ادبی دولتی، گاه شمارگان بالای اثر است که به برتری آن می‌انجامد، نه قلم و شیوه پرداخت نگارنده.
وی همچنین از نبود وابستگی سازمانی میان نهادهای فرهنگی چون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت آموزش و پرورش، انتقاد کرد و گفت: بسیار پیش آمده کتابی برنده جایزه کتاب سال شده اما نهادی چون وزارت آموزش و پرورش از راه یافتن این اثر به کتابخانه‌های مدارس جلوگیری کرده است!
نگارنده «تاريخ تحليلي رمان‌هاي دفاع مقدس» جایزه‌های ادبی دولتی حوزه دفاع مقدس را هم از داشتن این آفت‌ها مبرا ندانست و ادامه داد: در پژوهشی که در این باره انجام می‌دادم، به این نتیجه رسیدم که 25 درصد هزینه جشنواره‌های ادبی دولتی به نویسنده تعلق می‌گیرد. این در حالی است جشنواره‌های ادبی قرار است به رونق ادبیات بینجامد. با هزینه شدن بخشی از بودجه جشنواره‌ها برای شرکت‌های پیمانی برگزارکننده، به نظر می‌رسد بَرج برپایی این جشنواره‌ها بیش از خرجش است!
وی درباره نحوه حمایت و ادامه این ارتباط ادبی توضیح داد: بورس‌های پژوهشی متعدد به نویسندگان تعلق می‌گیرد و کار معرفی آثار نویسنده با برگزیده شدن وی پایان نمی‌یابد. این در حالی است که در کشور ما پس از برپایی جایزه ادبی، کار تمام است.
خالق «گلستان آتش» با اشاره به جایزه‌های متعدد ادبی که از سوی نهادهای دولتی برگزار می‌شود، گفت: بیشتر جایزه‌های ادبی دولتی کشور ارزش مالی دارند اما از ارزش جایگاهی برخوردار نیستند زیرا دغدغه‌های نگارشی نهادهای رسمی را دنبال می‌کنند و چه بسا این نگاه رسمی دغدغه مردم نباشد.
این داور جایزه‌های ادبی دفاع مقدس ادامه داد: در مقابل، شاید جایزه‌های ادبی نهادهای غیر دولتی در نگاه مخاطبان پسندیده‌تر باشند چون تا حدودی دغدغه‌های مردم را دارند. از سوی دیگر، در جایزه‌های ادبی دولتی، گاه شمارگان بالای اثر است که به برتری آن می‌انجامد، نه قلم و شیوه پرداخت نگارنده.
وی همچنین از نبود وابستگی سازمانی میان نهادهای فرهنگی چون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت آموزش و پرورش، انتقاد کرد و گفت: بسیار پیش آمده کتابی برنده جایزه کتاب سال شده اما نهادی چون وزارت آموزش و پرورش از راه یافتن این اثر به کتابخانه‌های مدارس جلوگیری کرده است!
نگارنده «تاريخ تحليلي رمان‌هاي دفاع مقدس» جایزه‌های ادبی دولتی حوزه دفاع مقدس را هم از داشتن این آفت‌ها مبرا ندانست و ادامه داد: در پژوهشی که در این باره انجام می‌دادم، به این نتیجه رسیدم که 25 درصد هزینه جشنواره‌های ادبی دولتی به نویسنده تعلق می‌گیرد. این در حالی است جشنواره‌های ادبی قرار است به رونق ادبیات بینجامد. با هزینه شدن بخشی از بودجه جشنواره‌ها برای شرکت‌های پیمانی برگزارکننده، به نظر می‌رسد بَرج برپایی این جشنواره‌ها بیش از خرجش است!
نظر شما