به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) شاکری درباره جهان داستانی‌اش و روند انتشار آثارش توضیح داد: نویسنده کاری را که خلق می‌کند در جهان ذهنی‌اش می‌پروراند و هر اثری دربرگیرنده تفکرات نویسنده است.

شاکری افزود: پس از نگارش «عریان در باد» که نخستین رمان من به حساب می‌آید، به من گفتند چند کلمه را باید از آن حذف کنم. اتفاقات این داستان در کردستان روایت می‌شد و در بخشی از آن، افرادی که مخالف نظام جمهوری اسلامی بودند، علیه حکومت صحبت می‌کردند که ممیزی وزارت ارشاد از من خواست این بخش را حذف کنم. بعدها متوجه شد اهمیت این موضوع شدم.

خالق «سرزمین پدری» با بیان این که به اصل ممیزی اعتقاد دارد، اضافه کرد: اصل ممیزی کاملاً معقول و به جاست، اما باید از سوی افرادی اعمال شود که داستان‌فهم باشند. البته خوشحالم تا کنون هیچ‌کدام از آثارم ممنوعه نبوده‌اند. من براساس اعتقاداتم و آنچه مردم نجیب کشورم به آن می‌اندیشند، داستان می‌نویسم.

وی درباره رشد ادبیات داستانی ایران، پس از انقلاب اسلامی گفت: همان‌طور که مطلعید درباره ادبیات داستانی پس از انقلاب اسلامی پژوهش‌های متعددی انجام و به رشد آن اشاره شده است. این موضوع دلایلی دارد که محمدرضا سرشار در کتاب «ادبیات داستانی» تعدادی از آن دلایل را برشمرده است. ما در شمارگان آثار، انتشار گونه‌های مختلف و اقبال مخاطب، پس از انقلاب اسلامی رشد داشته‌ایم.

برگزیده جایزه ادبی شهید غنی‌پور افزود: غرب هم در داستان‌نویسی تجربیاتی داشته است و به نظرم ملتی در این حوزه موفق است که با تجربه بومی به ادبیات داستانی برسد. برای نمونه می‌توانم از رمان «صدسال تنهایی» مارکز نام ببرم که اثری کاملاً بومی است. این که ما الگوهای شرقی و غربی را کپی کنیم به موفقیت ادبیات داستانی‌مان کمک نمی‌کند.

متن کامل سخنان شاکری را اینجا بخوانید