اكبر خليلي، نويسنده ادبيات دفاع مقدس و انقلاب اسلامي در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) گفت: سياه‌نمايي در ادبيات جنگ به اشكال مختلف وجود دارد. جنگ ما دفاع تمام عياري بود و نام زيباي دفاع مقدس نيز برايش انتخاب شد. دفاع مقدس شريف‌ترين دفاع است. كساني هم كه اين پيروزي را به دست آوردند، اغلب از پايين‌ترين اقشار جامعه بودند. ما واقعيت را مي‌گوييم اما دشمن مي‌گويد شما واقعيت را نمي‌گوييد و شعار مي‌دهيد. به گمانم آثار نويسندگاني ماندگار خواهد شد كه با خلوص نيت درباره دفاع مقدس نوشته شده‌اند.

نويسنده مجموعه داستان «نون تافتون» توضيح داد: بسياري از كساني كه آن سوي آب‌ها هستند، شايد قضاوت درست‌تري از كساني كه آثاري مشمئز كننده درباره دفاع مقدس مي‌نويسند، داشته باشند. شايد به تعبيري يكي از سياهي‌نمايي‌ها ضد جنگ نوشتن باشد، البته اگر آثاري درباره واقعيت‌هاي جنگ نوشته نشود، جنگ به معناي حقيقي و تمام عيارش براي مخاطبان درك نمي‌شود. برخي از نويسندگان غيظ خودشان را نسبت به جنگ و كساني كه آن را شروع كردند، نشان مي‌دهند اما به مردمان مخلص لطمه‌اي نمي‌زنند.

وي افزود: برخي مواقع به منطقه مي‌رفتم اما نه زماني كه خيلي شلوغ بود. سفرنامه‌اي هم در زمان وزارت آقاي خاتمي در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي نوشتم كه براي نوشتنش تقديرنامه‌اي دريافت كردم. دختر هشت ساله‌اي كلاهي بافته بود و در آن نامه‌اي گذاشت. در نامه نوشته بود، اين كلاه را رزمنده‌اي كه در جنگ حضور دارد سرش كند تا سرما نخورد. اين خلوص و نمونه‌هاي بي‌شماري مانند اين در جنگ ما به مراتب ديده مي‌شد اما برخي نويسندگان اين خلوص را مسخره مي‌كردند، در حالي كه بنا به روايت قرآن كريم درخواهيم يافت كه مسخره كنندگان چه جايگاهي دارند.

اين نويسنده اضافه كرد: يك مورد ديگر سياه‌نمايي مخالفت با نويسندگان حقيقي و ارزشي كشورمان است. يعني نويسندگاني كه براي خدا مي‌نويسند و دنبال پول و شهرت نيستد. در سال‌هاي اخير جلوی انتشار آثار چنين نويسندگاني گرفته شد چرا كه كارهايشان اثر گذار بوده است. سياه‌نمايي سومي هم وجود دارد. شما مي‌بيند كه كتاب خاطره‌اي منتشر مي‌شود در حالي كه از چاپ رمان‌هاي درخشان جلوگيري مي‌كنند. بدون اين‌كه از چاپ دهم و بيستم چنين كتاب‌هايي باخبر شويم، در مدتي كوتاه به چاپ صد و بيستم مي‌رسند. اين يك نوع اقتصاد بيمار درصنعت نشر است.

خليلي ادامه داد: البته من نويسنده از طرفي خوشحالم كه كتابي به 120 چاپ مي‌رسد، چون به هر حال رسيدن يك كتاب را به چاپ صد و بيستم، آن هم درباره دفاع مقدس و انقلاب اسلامي براي نظام مفيد مي‌دانم. اما مسببان چاپ چنين كتاب‌هايي گروهي‌ هستند كه جاهاي مختلف دست دارند و هر كدام كتاب را به نهادي هديه مي‌دهند و مي‌فروشند. چنين كتابي با 10 چاپ براي نخستين بار چاپ مي‌شود. معيار كتاب خوب اين است كه خوانده شود و تيراژ واقعي داشته باشد. پس 10 چاپ را مردم نخريده‌اند. اين در حالي است كه سال‌هاي گذشته جلوی انتشار رمان‌هاي ارزشي را مي‌گرفتند و به شكايت امثال من هم رسيدگي نمي‌كردند.

نويسنده كتاب «تركه‌هاي درخت آلبالو» گفت: در دوره قبل وزارت ارشاد از ناشري كه كتاب مرا به خودم نمي‌فروخت، شكايت كردم، كتابي كه 18 سال برايش زحمت كشيدم. معتقدم كتابي كه براي رضا خدا نوشته مي‌شود، نگهبانش خداست. شايد موقع زنده بودن نويسنده چاپ نشود، اما خدا مي‌داند كه با چه خلوصي نوشته مي‌شود و بالاخره با استقبال مخاطبان روبه‌رو خواهد شد. نوشتن آثار ارزشي همواره با مدد و توجه الهي همراه است، چرا كه معتقدم نويسنده به تنهايي نمي‌تواند چنين اثري بنويسد.

اكبر خليلي متولد 1325 تهران است. وي در سال‌هاي جنگ خبرنگار روزنامه كيهان بود. «ده سال مصاحبت با حاج حبيب‌اله عسگر اولادي مسلمان»، «چرا يكی شاهزاده مي شود؟»، «پوتين‌هاي پاسبان علی»، «كارون پر از كلاه» و «كعبه» نام برخي از كتاب‌هاي اين نويسنده است.