به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) نشست «ایرانشناسی و اسلام‌شناسی در ایتالیا» با حضور «کریستو فورتی» عضو هیات علمی دانشگاه ونیز، «رافائل موریللو» عضو هیات علمی دانشگاه رم و فرید قاسملو، عضو گروه تاریخ علم و بنیاد دایرة‌المعارف اسلامی شامگاه دوشنبه 7 مهر در سرای اهل قلم موسسه خانه کتاب برگزار شد.
قاسملو در این نشست گفت: نشانه‌های مربوط به مبادلات فرهنگی ایران و ایتالیا در همه‌جا یافت می‌شود، از سنگفرش‌های رم تا حجاری‌های هخامنشی. در حقیقت پیوستگی‌های فرهنگی میان دو کشور بسیار است، ردپای تاریخی این پیوستگی‌ها را بیشتر نمایان می‌کند. گذشته از آن در زمینه معماری و حجاری، نسخه‌ها و کتاب‌های فراوانی در ایتالیا موجود است.
وی درباره فعالیت‌های ایرانشناسان ایتالیا عنوان کرد: ایرانشناسان و اسلام‌شناسان ایتالیایی در حوزه‌های گسترده‌ای همچون علم و دانش، نسخه‌های خطی و از همه مهمتر زبان‌شناسی که همواره بخش بزرگی از مطالعات ایرانشناسی را دربرمی‌گیرد، فعالیت می‌کنند. در هریک از این سه زمینه افراد بسیاری در طول تاریخ در ایتالیا پرورانده شدند که دین بزرگی بر گردن ما دارند. افرادی چون پیر مونتسه. نشانه‌های تمدن ایرانی نیز در کتابخانه‌های ایتالیا بسیار زیاد است.
این پژوهشگر تاریخ علم افزود: گذشته از شاهنامه فلورانس، تعداد بسیار زیادی نسخه‌های خطی فارسی در کتابخانه‌های مختلف ایتالیا وجود دارد که مونتسه پژوهش بسیار جالبی را در یک فهرست (گزارشی از همه نسخه‌های خطی فارسی)گردآوری کرد که در کتابخانه‌های عمومی ایتالیا وجود دارد. اثری بسیار درخشان است که می‌تواند برای پژوهشگران ایرانی الگو باشد. چرا که نشان می‌دهد وی با چه دقتی سرشماری از نسخه‌های خطی فارسی در کتابخانه‌های ایتالیا را به دست آورده است.
وی ادامه داد: در حوزه علم‌شناسی می‌توان به کرنو آلفونسو نارینو اشاره کرد که زندگی خود را صرف مطالعات تاریخ علم در تمدن اسلامی کرد. اثر وی در زمینه تصحیح و توضیح و داده‌پردازی، الگویی بسیار مناسب به‌شمار می‌رود. در حیطه دانش‌شناسی، نارینو بسیار درخشنده است و اثر وی در باب زیج ساوی همچنان بر تارک مطالعات تاریخ علم می‌درخشد. با وجود این‌که بیش از صد سال از چاپ اول نارینو از زیج ساوی می‌گذرد ولی همچنان در تاریخ علم می‌درخشد. در حیطه نسخه‌شناسی پیرمونتسه شاخص‌ترین فرد است.
عضو دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی درباره اثر برجسته پژوهشگران ایتالیایی در مطالعات ایرانشناسی گفت: کودکس کومانیکوس، سند بسیار مهمی در تاریخ مطالعات ایرانشناسی در ایتالیا به‌شمار می‌رود. این اثر 730 سال قبل از اوزون حسن نوشته شده است، دوره‌ای که روابط دو کشور در اوج بود. تنها نسخه‌ای که از آن سراغ دارم در کتابخانه ونیز است. این اثر یک فرهنگ سه زبانه فارسی، ترکی و لاتینی است. یک سوم این فرهنگ سه زبانه به زبان فارسی است و بیش از هرچیز پیوستگی تاریخی و مطالعات بین ایران و ایتالیا را نشان می‌دهد.
گزارش تکمیلی این نشست منتشر می‌شود.
دوشنبه ۷ مهر ۱۳۹۳ - ۱۸:۵۴
نظر شما