خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- منصور اوجی بیشترین اوقات سال‌های عمر خود را در دو عرصه تدریس و شعر و شاعری پشت سر گذاشته و بیش از 50 سال معلمی کرده است.
در عرصه شعر نیز بیش از 50 سال است که شاعری کرده و شعر سروده و در کارنامه کاری خود تاکنون 30 کتاب را به دست چاپ سپرده است. 27 کتاب در حوزه شعر، دو کتاب در حوزه ترجمه شعر و یک کتاب دیگر نیز دربرگیرنده مقاله‌ها سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های او درباره بزرگان شعر و داستان امروز ایران است.
اوجی در اغلب حوزه‌های شعری از جمله رباعی، غزل، شعر نیمایی و شعر سروده و آثارش تاکنون هفت بار برگزیده کتاب سال شناخته شده و لوح تقدیر و سپاس دریافت کرده‌اند.
این شاعر در شب‌های شعر فردی و گروهی بسیاری حضور داشته و شعر خوانده به ویژه در دو شب شعر تاریخی و تأثیرگذار؛ یکی «شب‌های شعر خوشه» که به همت احمد شاملو در تهران برگزار شد و دیگری در شب‌های ده‌گانه شعر «کانون نویسندگان ایران» و نیز او جزو پنج شاعری از ایران بود که در سال 1384 با کاروان «گفت‌وگوی طبیعت» به فرانسه رفت و در پنج شهر بزرگ آن کشور شعر خواند.
درباره آثار اوجی تاکنون کتاب‌ها و مقاله‌های متعددی به چاپ رسیده از جمله کتاب «در ستایش شعر سکوت» نوشته هوشنگ گلشیری و «در جست‌وجوی گل شیدایی» به قلم کامیار عابدی و کتاب «اما پرنده و گل» به قلم خسرو قمر.
پاره‌ای از شعرهای اوجی به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی، آلمانی و ارمنی ترجمه شده است. اوجی دوبار در فارس به عنوان چهره ماندگار برگزیده شد. یکی به سال 1384 و دیگری در سال 1392 و لوح سپاس و تمبر یادبود دریافت کرد.
اوجی این روزها در دیار خود دور از هیاهوی روزگار دوران بازنشستگی خود را می‌گذراند و چون گذشته بیشتر اوقاتش را صرف مطالعه و سرودن شعر و ترجمه شعر می‌کند.
او دو کتاب آماده چاپ دارد. یکی «حرفی برای گفتن» و دیگری «انارها و شعرهای دیگر» و تازه‌ترین کتابش «تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران» اجازه انتشار گرفته و به زودی از سوی نشر ثالث منتشر خواهد شد.
شعر اوجی اغلب ساده شروع می‌شود و ساده پایان می‌پذیرد، اما سرودن به شیوه منصور اوجی ساده نیست. او حتی از ساده‌ترین وقایع شعر می‌سازد، چون ساده‌ترین رویدادها نیز برای او می‌تواند شاعرانه باشد. اوجی در روز اول مهر شعری برای پاییز می‌نویسد یا اوایل فروردین درباره مرگ ماهی سرخش شعر می‌سراید.
شعر اوجی نام خودش و مهر و نشان خودش را پای شعرها دارد. اغلب شعرهای او به گونه‌ای است که اگر نام او را از پای شعر حذف کنیم با طبیعت‌گرایی‌ای که شاعر دارد و لابه‌لای سطرها نهان و آشکار است، قابل شناسایی است. به نظر می‌رسد که این شاعر در سرودن شعر اهل تساهل و تسامح است و به همین دلیل انعطاف لازم را دارد و شعرهایش برای هر خواننده‌ای شنیدنی است.
فردا نهم آذر 1316 تولد این شاعر پیشکسوت ایرانی است.
شنبه ۸ آذر ۱۳۹۳ - ۱۱:۴۴
نظر شما