به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، مهدی میركیایی، نویسنده حوزه ادبیات انقلاب و دفاع مقدس با اشاره به این كه شیوه صحیحی در اداره بعضی جشنواره ها وجود ندارد، گفت: در ایران برخی جشنواره ها با توجه به هزینه و زمانی كه صرف آن می‌شود از بازدهی و خروجی مطلوبی برخوردار نیست و در آن اثرات مثبت كمتری را شاهدیم.
وی برگزاركنندگان جشنواره ها را به پرهیز از موازی كاری در برگزاری جشنواره‌ها توصیه كرد و گفت: در سال جشنواره‌های بسیاری با موضوع یكسان توسط نهادهای مختلف برگزار می‌شود كه در آنها شاهدیم از هیات داوران تكراری استفاده می شود و همان رأی كه در این جشنواره برای یك اثر صادر می شود در جای دیگر نیز همان رأی داده می شود كه این موضوع به زعم بنده آفت جشنواره ها به حساب می آید.
وی در این‌باره عنوان كرد: در جشنواره یوسف كه توسط حوزه هنری برگزار شد یكی از نكات بارز آن بررسی آثاری بود كه تاكنون منتشر نشده بود.
این داستان نویس انقلاب ادامه داد: جشنواره داستان انقلاب از آن نظر كه به آثار چاپ نشده می پردازد سیاست خوبی را در پیش گرفته است؛ در صورتی كه در جشنواره های دیگر باید ابتدا اثر چاپ شود و سپس مورد ارزیابی قرار بگیرد.
میركیایی كار كردن نویسندگان در حوزه ادبیات انقلاب را منوط به رعایت چارچوب هایی دانست و گفت: اولین چیزی كه نویسنده حوزه انقلاب باید به آن توجه كند تعریف كردن نسبت خودش با ادبیات انقلاب است و این كه آیا دغدغه ای در این حوزه حس می كند یا خیر.
وی افزود: نویسندگان باید پس از آن به بررسی و تحلیل اتفاقاتی كه مربوط به 40 سال پیش است بپردازند تا گرفتار مطالبی خلاف واقع و كذب نشوند و مخاطب را در درك حقایق گمراه نكنند.
این داستان نویس كودك و نوجوان، نویسندگان جوان را از پیشگامان ادبیات انقلاب به شمار آورد و عنوان كرد: بیشتر آثار برجسته ای كه در این حوزه تألیف می شود توسط نویسندگان جوان نوشته شده است كه در آن دوران یا حضور نداشته اند یا این كه دوران كودكی خود را سپری می كردند.
وی با اشاره به این كه انتخاب عنوان كتاب موضوع ذوقی است كه باید توسط نویسندگان انتخاب شود، گفت: نویسندگان باید همواره در انتخاب عنوان برای كتاب خود آشنایی زدایی را مد نظر قرار دهند و كلمات را طوری مورد استفاده قرار دهند كه قصه برای مخاطب آشكار نشود.
میركیایی كمبود نقادان را به اقتصاد ضعیف نشر مربوط دانست و عنوان كرد: در ایران نقادان باید زمانی را صرف خواندن كتاب بگذارند و سپس آن را نقد كنند كه با توجه به حق الزحمه پایین آن خیلی مورد استقبال نقادان قرار نمی گیرد.
وی عنوان كرد: در دانشگاه های كشور نیز ادبیات معاصر در مقایسه با ادبیات كهن كمتر مورد توجه است و مباحث نقدی نیز در فضای آكادمیك از اقبال چندانی برخوردار نیست.
وی برگزاركنندگان جشنواره ها را به پرهیز از موازی كاری در برگزاری جشنواره‌ها توصیه كرد و گفت: در سال جشنواره‌های بسیاری با موضوع یكسان توسط نهادهای مختلف برگزار می‌شود كه در آنها شاهدیم از هیات داوران تكراری استفاده می شود و همان رأی كه در این جشنواره برای یك اثر صادر می شود در جای دیگر نیز همان رأی داده می شود كه این موضوع به زعم بنده آفت جشنواره ها به حساب می آید.
وی در این‌باره عنوان كرد: در جشنواره یوسف كه توسط حوزه هنری برگزار شد یكی از نكات بارز آن بررسی آثاری بود كه تاكنون منتشر نشده بود.
این داستان نویس انقلاب ادامه داد: جشنواره داستان انقلاب از آن نظر كه به آثار چاپ نشده می پردازد سیاست خوبی را در پیش گرفته است؛ در صورتی كه در جشنواره های دیگر باید ابتدا اثر چاپ شود و سپس مورد ارزیابی قرار بگیرد.
میركیایی كار كردن نویسندگان در حوزه ادبیات انقلاب را منوط به رعایت چارچوب هایی دانست و گفت: اولین چیزی كه نویسنده حوزه انقلاب باید به آن توجه كند تعریف كردن نسبت خودش با ادبیات انقلاب است و این كه آیا دغدغه ای در این حوزه حس می كند یا خیر.
وی افزود: نویسندگان باید پس از آن به بررسی و تحلیل اتفاقاتی كه مربوط به 40 سال پیش است بپردازند تا گرفتار مطالبی خلاف واقع و كذب نشوند و مخاطب را در درك حقایق گمراه نكنند.
این داستان نویس كودك و نوجوان، نویسندگان جوان را از پیشگامان ادبیات انقلاب به شمار آورد و عنوان كرد: بیشتر آثار برجسته ای كه در این حوزه تألیف می شود توسط نویسندگان جوان نوشته شده است كه در آن دوران یا حضور نداشته اند یا این كه دوران كودكی خود را سپری می كردند.
وی با اشاره به این كه انتخاب عنوان كتاب موضوع ذوقی است كه باید توسط نویسندگان انتخاب شود، گفت: نویسندگان باید همواره در انتخاب عنوان برای كتاب خود آشنایی زدایی را مد نظر قرار دهند و كلمات را طوری مورد استفاده قرار دهند كه قصه برای مخاطب آشكار نشود.
میركیایی كمبود نقادان را به اقتصاد ضعیف نشر مربوط دانست و عنوان كرد: در ایران نقادان باید زمانی را صرف خواندن كتاب بگذارند و سپس آن را نقد كنند كه با توجه به حق الزحمه پایین آن خیلی مورد استقبال نقادان قرار نمی گیرد.
وی عنوان كرد: در دانشگاه های كشور نیز ادبیات معاصر در مقایسه با ادبیات كهن كمتر مورد توجه است و مباحث نقدی نیز در فضای آكادمیك از اقبال چندانی برخوردار نیست.
نظر شما