خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- علیرضا خراسانی:
آنچه در دنیای کنونی در حال رخ دادن است، زندگی و زندگانی مبتنی بر نوعی هوشمندمداری است که جای اینترنت مداری ده سال گذشته را گرفته و آن را در دل خود هضم کرده است.
در هوشوندمداری مباحث شبکه و کلود کامپیوتینگ امری روتین شده و آنچه باعث هیجان دوبل در هوشوندمداران می‌شود، اتصال همه چیز به همه چیز است.
سال‌های گذشته روی رویای netizen مانور دادیم و درمبحث دولت الکترونیک و شهروند الکترونیک روی شبکه شهروند مدار دیجیتالی تأکید شد.{لینک} اما اینک با بیس «اتصال همه چیز به همه چیز»، هوشمند سازی تمام ابزارهای بی‌جان اطرافمان با چاپگرهای سه‌بعدی نسل 2020 تحقق پیدا می‌کند.
اما آنچه در بحث آرشیتکت توسعه کتابخانه‌های دیجیتال در جهان در حال وقوع است، پیاده‌سازی آرشیتکت هوشمندسازی از «آ» تا «زد» داستان است تا در حالت ایده‌آل، کتابخانه‌ای مرکزی از تمامی کتابخانه‌های عالم روی مغزهای کامپیوتری ساخته و پرداخته شده (Core Collaboration Cloud Computing) تا کاربر در صورت لزوم، کل یک کتاب نایاب را به صورت واقعی از طریق چاپگر سه‌بعدی در خانه خود در کمتر از یک ساعت خلق کند.
تصور کنید چاپ قدیمی‌ترین نسخه دیوان حافظ بعد از دریافت نسخه دیجیتالی آن از کتابخانه مرکزی جهان! روی میز کارتان برای هدیه دادن شی‌ای هوشمند که خودش فال هم می‌گیرد و برایتان با siri (سیستم صوتی هوشمند اپل) یا cortana (سیستم صوتی هوشمند مایکروسافت) می خواند!
سه‌شنبه ۷ بهمن ۱۳۹۳ - ۰۷:۰۱
نظر شما