The Infinite Variety of Music - 2007
The Unanswered Question: Six Talks at Harvard (The Charles Eliot Norton Lectures) - 1981
Findings -1993

 

همچنین در معرفی و تحلیل آثار این موسیقی‌دان تاکنون کتاب‌های متعددی نوشته شده است که عناوین برخی از آنها در فهرست زیر آمده است:

 

Leonard Bernstein: A Life -  Meryle Secrest – 1995
Leonard Bernstein at Work: His Final Years, 1984-1990 (Amadeus) -  Steve J. Sherman – 2010
Leonard Bernstein: An American Musician (Jewish Lives) -  Allen Shawn - 2014
Leonard Bernstein - Humphrey Burton – 1994
Bernstein Meets Broadway: Collaborative Art in a Time of War - Carol J. Oja – 2014
Leonard Bernstein: American Original -  Burton Bernstein – 2008

Experiencing Leonard Bernstein: A Listener's Companion -  Kenneth LaFave – 2014
 

کتاب با مقدمه‌ای در 18 صفحه که به تفصیل کارنامه هنری برنستاین را شرح می‌دهد، آغاز می‌شود. هرچند که لازم بود معرفیِ حداقل مختصری از نوسنده کتاب هم توسط مترجم فارسی ارائه شود. جاناتان کات در بخشی از این مقدمه درباره نظرات برنستان درباره رهبری ارکستر از زبان خود او نقل می‌کند: «یک رهبر نباید ارکستر را مجبور به نواختن کند. او  باید آن‌ها را مشتاق نواختن کند... این درست نیست که او خواسته‌هایش را مانند یک دیکتاتور به نوازندگان تحمیل کند؛ او باید بتواند احساساتش را  با آنها در میان بگذارد، به طوری که تا آخرین نوازنده‌ی ویولون دوم آن‌ها را حس کند و وقتی این اتفاق افتاد – وقتی 100 نفر، هم‌زمان و دقیقا همان احساس او را در هر افت و خیز موسیقی، در هر آغاز و پایان، ودر هر ضرب درونی داشتند – یک هویت انسانی شکل می‌گیرد که هیچ معادل دیگری ندارد؛ و این نزدیک‌ترین چیز به خود عشق است.»

زیباترین اجرای برنستاین از نگاه خودش
متن تنظیم‌شده‌ی مصاحبه کمتر به شکل سوال و جواب است بلکه بیشتر گفتگوی یک موسیقی‌دان و یک شنونده‌ی جدّی موسیقی است که با برنستاین درباره علایق و نظرات او درباره آثار موسیقی‌دانان بزرگ جهان غرب؛ بتهوون، موتزارت، واگنر، مالر و ایگور استراوینسکی با او گفت‌وگو دارد. در بخش جالبی از این مصاحبه‌ی 100 صفحه‌ای می‌خوانیم:

جاناتان کات: می‌دانم که از آن سوال‌های «محبوب» دوست ندارید، اما همین یک‌بار، اگر بخواهید یک اجرا را از تمام این حدود 400 ساعت موسیقیِ ضبط‌شده‌تان پیشنهاد کنید، کدام را انتخاب می‌کنید؟

برنستاین: اجرای سمفونی شماره 7 شوستاکوویچ را با ارکستر سمفونیکشیکاگو خیلی دست دارم. چیزی بیش از یک ضبط موسیقی است. به قدری زیبا و خارق‌العادهاست که آن را به همسرم تقدیم کردم؛ تنها ضبطی که در تمام زندگی‌ام به کسی تقدیم کرده‌ام. باید با نوازندگان زهی فیلارمونیک وین می جنگیدم که حاضر شوند آن را اجرا کنند. از آنها نامه دریافت می‌کردم که این کار غیر ممکن است: «4 نفر نمی‌توانند آن را اجرا کنند، چطور انتظار داری 60 نفر بتوانند؟»

برنستاین با اشعار مولانا درگذشت
کتاب همچنین موخره‌ای دارد که با زبانی صمیمی و گرم جزئیات بیشتری از این گفتگوی 12 ساعته را گزارش می‌کند. این مصاحبه نخست به سفارش مجله رولینگ استون و برای فضایی حداکثر 8 هزار کلمه انجام شده بود که به گفته نویسنده چون صداهای ضبط شده حجمی 4 برابر این را داشته و به پیشنهادی که خود برنستاینالبته با خشم و کم‌حوصلگی به نویسنده می‌دهد این مصاحبه کتاب می شود.

در بخش پایانی این موخره درباره مرگ برنستاین آمده: «در 13 اکتبر یکی از دوستانش به دیدن او رفت و به درخواست برنستاین، ترجمه کلمن بارکس از بعضر از اشعار مولانا را خواند. در میان آن‌ها، آخرین شعر او که در بستر مرگش سرود، هم بود:
در خواب دوش پیری، در کوی عشق دیدم
با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن
لئونارد برنستاین ساعت 6:15 همان شب در گذشت.

همچنین کتاب در 8 صفحه پایانی 16 عکس سیاه و سفید از روزهای جوانی تا مرگ این موسیقی‌دان را به نمایش می گذارد.

چاپ نخست «شام با لِنی» در 140 صفحه با شمارگان 1000 نسخه و بهای 11 هزار و 500 تومان از سوی انشارات مرکز روانه بازار کتاب شده است. ابراهیم حقیقی، گرافیست شناخته‌شده ایران طراحی جلد کتاب را بر عهده داشته است.