زندهیاد مهدوی در کارنامهکاری خود نزدیک به ۸۰ کتاب تالیفی و ترجمهای درباره تاریخ ایران و جهان دارد، پس از طی یک ماه بیماری صبح چهارشنبه ۱۴ بهمن دار فانی را وداع گفت. مهمترین کتابهای وی «تاریخ روابط خارجی ایران: از ابتدای دوران صفویه تا پایان جنگ جهانی دوم (۱۵۰۰–۱۹۴۵)» و «سیاست خارجی ایران در دوران پهلوی (۱۳۰۰–۱۳۵۷)» هستند.
وی علاوه بر تالیف و ترجمه در حوزه سیاست عملی نیز دستی داشت و مدتی کاردار ایران در لندن بود. از سال 1337 تا 1359 در وزارت امور خارجه مشغول به کار بود و به عنوان ریاست اداره اطلاعات و مطبوعات وزارت امور خارجه، وزیر مختار و کاردار سفارت ایران در لندن، رئیس اداره کتابخانه و آرشیو و رئیس اداره محرمانه وزارت امور خارجه فعالیت داشت.
مهدوی همزمان با شروع تظاهرات دانشجویی در اوج انقلاب ۱۳۵۷ ایران به عنوان کاردار کشورمان در لندن حضور داشت. مهدوی در سال ۱۳۵۹ از وزارت امور خارجه بازنشسته شد و در سال ۱۳۶۷ از سوی دانشگاه امام صادق(ع) به تدریس دعوت شد و این حرفه را به مدت ۱۶ سال ادامه داد. پس از آن به مدت سه سال به تدریس در دانشکده روابط بینالملل وابسته به وزارت امور خارجه پرداخت.
نظر شما