خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- مجید غلامی جلیسه: درگذشت استاد منوچهر ستوده، یقینا ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر برای پژوهشگران حوزه ایرانشناشی است. 103 سال عمر پُربرکتی که نزدیک به 90 سال آن در پژوهش و نگارش گذشت؛ انتشار 52 جلد کتاب و 286 مقاله که همه در نوع خود، نخسیتن کارها، به شمار می‌آید و مرجعی ارزشمند برای پژوهش‌های دیگر، نشان از جدیت، عمق و پیشگامی این استاد فرهیخته دارد.
شادروان استاد ستوده اگر چه تدریس در دانشگاه تهران را از سال ۱۳۳۵ آغاز کرد، اما همواره وجه پژوهشی او برجسته بود و این ویژگی ارزشمندی است که این روزها در گیر و دار تلاش جامعه دانشگاهی برای دریافت ارتقاء درجات دانشگاهی عموما به فراموشی سپرده شده‌است؛ او از زمره دانشگاهیان یا پژوهشگران «پشت میز نشین» نبود؛ بخش‌های عمده‌ای از پژوهش‌های او مبتنی بر پژوهش‌های میدانی بود؛ او رنج سفر به نقاط مختلف ایران را تحمل می‌کرد تا حاصل پژوهش‌هایش مستند به مشاهدات و تائیدات شخصی‌اش باشد و از این همین رو بود که عموم پژوهش‌ها و آثار او منحصر به فرد بود.
استاد منوچهر ستوده را در کنار یار دیرینه‌اش استاد ایرج افشار، باید از بنیانگذاران مطالعات نوین ایرانشناسی در ایران دانست و پیشکسوت در بسیاری از پژوهش‌های مربوط به جغرافیای تاریخی و فرهنگی، نسخه پژوهشی، مطالعات فرهنگ و تاریخ محلی، مطالعات فرهنگ عامه و میراث مکتوب ایران زمین.
خانه کتاب ایران، ضمن تسلیت درگذشت این استاد فرهیخته و پیشکسوت به جامعه پژوهشی و دانشگاهی، ایران‌شناسان و یاران و همراهان ایشان، امیدوار است علاقه‌مندان مطالعات ایرانشناسی با بهره‌گیری از پژوهش‌ها، آثار و سیره عملی و نظری ایشان، ادامه دهنده راه و قدردان زحمات شادروان استاد ستوده باشند.
شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۵ - ۱۳:۴۸
نظر شما