به مناسبت سالروز میلاد باسعادت امام حسین (ع)
وحیدیصدر: پژوهش در زمینه اهل بیت(ع) دور از تفسیرهای عاطفی باشد/ گفتارهای امام حسين(ع) نتيجه فرمانبرداری محض از خداوند است
سومین روز از ماه شعبان، سالروز تولد آسمانی سومین امام شیعیان حضرت حسین بن علی (ع) در سال چهارم هجری قمری است. ابوالفضل وحیدی صدر، نویسنده کتاب «تجلی عبودیت در واقعه کربلا» به این مناسبت گفت: «صحيحترين راه برای رسيدن به نتيجهای مطلوب در پژوهشهای مرتبط با ائمه و اهل بیت (ع)، بهرهگيری از روايات معتبر و مستند و عدم استفاده از تفسيرهای عاطفی يا شخصی است.»
وقتی خبر ولادت امام حسین (ع) به پيامبر گرامی اسلام (ص ) رسيد، به خانه حضرت علی (ع ) و فاطمه (س) رفت و فرمود تا كودك را بياورند. اسماء او را در پارچهای سپيد پيچيد و خدمت رسول اكرم (ص) برد. حضرت محمد (ص) به گوش راست حسین(ع) اذان و به گوش چپش اقامه گفت. در روزهای نخست يا هفتمين روز ولادت با سعادتش با واسطه امين وحی الهی، جبرئيل نام پرعظمت «حسين» از جانب پروردگار، برای دومين فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد.
علائلی در كتاب «سموالمعنی» نوشته است: «ما در تاريخ انسان به مردان بزرگی برخورد میكنيم كه هر كدام در جبهه و جهتی عظمت و بزرگی خويش را جهانگير ساختهاند، يكی در شجاعت، ديگری در زهد، آن ديگری در سخاوت و... اما شكوه و بزرگی امام حسين (ع ) حجم عظيمی است كه ابعاد بینهايتش هر يک مشخصكننده يک عظمت فراز تاريخ است، گويا او جامع همه والاييها و فرازمنديها است.»
پژوهشهای دينی و نشر آثار اسلامی، نيازمند حمايت است
ابوالفضل وحیدیصدر، نویسنده کتاب «تجلی عبودیت در واقعه کربلا» به مناسبت سالروز ولادت امام حسین (ع) درباره کمیت و کیفیت کتابهایی که درباره پیامبر (ص) و خاندان مطهر ایشان تدوین شده، همچنین مشکلات پژوهش و تالیف در این حوزه با خبرنگار ایبنا به گفتوگو نشست.
وی در شرح کلیاتی از کتاب «تجلی عبودیت در واقعه کربلا» گفت: همانگونه كه در مقدمه كتاب هم گفتهام، امروزه اگر كسی بخواهد برای بررسی نحوه حركت حضرت سيّدالشهدا (ع) از مدينه تا كربلا و وقايع مربوط به روز جانسوز عاشورا، به كتابهای مقتل و آثار تاريخي مورّخان شيعه و غير شيعه رجوع كند، با اختلافات بسياری در نقل اسامی و وقايع و جابهجايیهای فراوان در نقل اتفاقات مربوط به آن حركت الهی روبهرو میشود. به همين علّت تصميم گرفتم تا با جمعآوری برخی آثار مكتوب و مقايسه آنها با يكديگر و ريشهيابی اختلافات و رفع آنها، در حد توانم، گامی هرچند كوتاه در اين راه بردارم.
وحیدیصدر افزود: نوشتار مذكور را از زمان مرگ معاويه و جانشينی يزيد شروع كردم و به عصر عاشورا خاتمه دادم. اين كتاب شامل هفت فصل است؛ فصل نخست، آنچه در مدينه گذشت و آغاز سفر الهی حضرت سيدالشهدا (ع)، فصل دوم، پيمانشكنی كوفيان و سركوب شيعيان، فصل سوم، آنچه در مكه گذشت و خروج حضرت سيدالشهدا (ع) به سمت عراق، فصل چهارم، آنچه در كربلا تا سحرگاه عاشورا واقع شد، فصل پنجم، وقايع عاشورا و شهادت اصحاب حضرت سيدالشهدا (ع)، فصل ششم، شرح جانبازی حضرت سيدالشهدا و اهل بيت گرامی او و فصل هفتم، پس از شهادت.
این نویسنده کتابهای دینی درباره ویژگیهای این اثر اظهار کرد: پرهيز از نقل مطالبی كه دور از شأن حجت خدا و يا در تضاد با شئون الهی و عصمت حضرات معصومين است، رعايت تقدم و تأخر در نقل وقايع در حد توان، پرهيز از نقل داستانهايی كه غير از سؤال برانگيز بودنشان سند معتبری هم برای نقل آنها در دست نبوده و يا اشخاص معتمدی آنها را نقل نكردهاند، اعرابگذاری برای تمام متون عربی، رجزها و نامها برای سهولت مطالعه كتاب، ترجمه تمام رجزها، عدم اعتماد به شنيدههای شخصی، پرهيز از نقل تفسيرهايی كه در مورد رفتارها و سخنان امام حسين (ع) و اهل بيت (ع) و اصحاب ايشان وجود دارد و عدم معرفی اهدافی برای هريک و در مواردی تكيه بر نقل تاريخی محض در كنار روايات از جمله ویژگیهای این کتاب است.
وی ادامه داد: يكی دیگر از مواردی نيز كه در اين كتاب به آن توجه خاصی شده، اين حقيقت است كه بر اساس روايات فراوان، اهل بيت رسول خدا، جانشينان پروردگار در روی زمين هستند و تمام افعال و اقوال ايشان با صدور فرامين الهی انجام میشود، چراكه آنان خزانهداران علم خداوند بوده و ملائكه دائم بر ايشان نازل میشوند و وحی را به آن حضرات ابلاغ میكنند؛ هرچند كه ديگر دين جديدی نخواهد آمد، امّا ارتباط خداوند با جانشينانش هرگز منقطع نخواهد شد. پس با توجه به روايات معتبر نقل شده از ناحيه معصومين (ع)، تمام رفتارها و گفتارهای امام حسين (ع) را بايد نتيجه اطاعت و فرمانبرداری محض از خداوند و عبوديتی خالصانه دانست. به همين سبب است كه نام «تجلی عبوديت در واقعه كربلا» را برای اين كتاب برگزيدم.
وحیدیصدر در ادامه درباره کمیت و کیفیت کتابهای موجود در بازار کشور درباره ائمه و اهل بیت (ع) گفت: با توجه به اينكه دين كشور ما، دين اهل بیت (ع) معرفی شده و بیشتر مردم ما را شيعيان تشكيل میدهند و با عنايت به اينكه در تمام موضوعات فرهنگی، كارهايی با كيفيت و كميت بالا و در سطحی بسيار وسيع انجام میشود، توقع ما نسبت به نشر معارف حقيقی اهل بيت عصمت و طهارت (ع) بيش از اين تلاشی است كه در حال حاضر شاهد آن هستيم.
نویسنده کتاب «تجلی عبودیت در واقعه کربلا» افزود: با توجه به اينكه پژوهشگران ما در حوزههای پژوهشی داخلی در نشر معارف اهل بيت (ع) تلاشهای مخلصانه و مجدانهای را به منصه ظهور رساندهاند، با اين حال متأسفانه بايد بگويم كه در پارهای موارد، پژوهشها، تكرار مكررات بوده و نتيجههايشان نيز در بسياری موارد يكسان است. به عبارتی ديگر، شايد از لحاظ كميت، شاهد سير صعودی باشيم، اما از لحاظ كيفيت، با توجه به تلاشهای وسيعی كه در حال انجام است، نتايج اين پژوهشها چندان چشمگير نيست.
وی با اشاره به نقش نهادهای حمایتی در کیفیتر شدن پژوهشها و آثار دینی عنوان کرد: اصولاً پژوهشهای دينی و نشر آثار اسلامی، هميشه نيازمند حمايتهای همهجانبه است، زيرا اگر مثلا حمايتهای مالی حذف شود، پژوهشكدهها و دفاتر انتشارات با مشكلات فراوانی روبهرو خواهند شد، زيرا اين قبيل مشاغل، فاقد توجيه اقتصادی بوده و مشكلات مالی يكی از دغدغههای هميشگی مسئولان اين حوزه است. حمايتهای معنوی نيز كه ناگفته پيداست چقدر در پيشبرد اهداف اين حوزه تأثيرگذار خواهند بود.
وحیدیصدر درباره موانع موجود پژوهشی در حوزه دین گفت: من ترجيح میدهم در پاسخ به اين سؤال، تنها به يک مورد اشاره كنم و آن، موانع معنوی است. شايد چيزی كه میخواهم بگويم، در ظاهر هويدا نباشد اما مانع اصلی پيشرفتهای پژوهشی در حوزه دين است و اين مانع بزرگ، چيزی نيست جز غفلت نسبی برخي از برادران ايمانی ما نسبت به شناخت مقامات الهی اهل بيت (ع).
این پژوهشگر ادامه داد: همانطور كه میدانيم، تمامی اديان توسط انبياء و اوصيای ايشان، معرفی شدهاند و اعتقاد به خود ايشان نيز، جزو ضروريات اديان است؛ اسلام هم از اين قاعده مستثنی نيست، چراكه براساس روايات فراوان، شناخت حجج الهی و ايمان و ابراز دوستی نسبت به ايشان و برائت جستن از دشمنانشان، يكی از ضروريات و يا بهتر بگويم از ضروریترين اصول دين ماست. پس وقتی به اين اصل اساسی توجه كافی نشود، در تمامی عرصههای دينی، با مشكلاتی جدی مواجه خواهيم بود.
وی اظهار کرد: همانگونه كه در بعضی از نتايج پژوهشها مشهود است، بسياری از معتقدات معرفی شده، با شخصيت و عصمت صاحبان شريعت (اهل بيت (ع)) همخوانی كافی نداشته و در نتيجه يا معتقدات معرفی شده زير سؤال میرود و يا شخصيت و عصمت خاندان رسالت. بنابراين تنها راه برطرف كردن اين معضل، تأمل و تعمق فراوان در عصمت و علم ائمه اطهار (ع) بوده و صحيحترين راه برای رسيدن به نتيجهای مطلوب، بهرهگيری از روايات معتبر و مستند و عدم استفاده از تفسيرهای عاطفی يا شخصی در اين رابطه است.
نظر شما