حميدرضا شكارسري در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، با تشريح دلايل سياسي بودن همه آثار هنري توليد شده در ايران امروز، گفت: بايد بپذيريم كه در ايران امروز شعر و ادبيات غير سياسي نمي‌توانند وجود داشته باشند و سياسي بودن همه آثار ادبي، امري قطعي و غير قابل اجتناب است.

وي ادامه داد: سه ركن يك اثر هنري يعني هنرمند، مخاطب و اثر هنري، هر سه در متن جامعه اند كه نفس مي كشند. از سوي ديگر، جامعه ما دست‌كم سي سال است كه سياسي است و از كوچك‌ترين تا بزرگ‌ترين افراد، خود را به درست يا غلط، ذي‌نفع و صاحب‌نظر در مسائل سياسي مي‌دانند.

اين شاعر با اشاره به اين كه در چنين شرايطي، نه تنها وجود آثار ادبي سياسي قطعي است، بلكه گاه خوانشي سياسي از آثار غير سياسي نيز صورت مي گيرد، افزود: با توجه به همه اين موارد، بايد به اين پرسش پاسخ دهيم كه آيا هر نگاه و ديدگاه سياسي در متن فرهنگي جامعه ما قابل عرضه است؟ مسلما خير.

وي يادآور شد: چه بسا طاقت شنيدن نظر مخالف را نداشته باشيم. از سوي ديگر، ما با عنايت به اين كه جامعه‌اي ديني و ايدئولوژيك هستيم، تعريف‌هاي متفاوتي با تعريف‌هاي جهان غرب از مسائلي چون دموكراسي ارايه مي‌كنيم كه با نمونه‌هاي غربي خود، فاصله و تفاوت‌هاي اساسي دارند.

شكارسري در ادامه خاطرنشان كرد: از آنجا كه دموكراسي ما دموكراسي ديني است، قطعا نظرات مخالف با كليت نظام را نمي‌توانيم بپذيريم. اما با اين حال، در ده سال گذشته، آستانه تحمل ما تا حدي بالاتر رفته است؛ به طوري‌كه امروز دست‌كم نظرات مخالف را، به شرط آنكه نه به كليات كه به مسائل خرد و جزيي پرداخته باشند، تحمل مي‌كنيم.  

اين شاعر ادامه داد: نبايد با مقايسه مع‌الفارق، انتظار داشته باشيم همان شعر سياسي كه در غرب ارايه و منتشر مي‌شود، در كشور ما هم عرضه شود و بدون واكنش هم بماند، چون اصولا فرهنگ جامعه ما با فرهنگ غربي تفاوت بسيار دارد.

وي با بيان اين كه بخشي از موضع‌گيري‌ها در برابر برخي نام‌ها و آثار ادبي، تنها به تنگ‌نظري عده‌اي خاص برمي‌گردد؛ گفت: تاكيد مي‌كنم كه بايد بين نظرات اين دسته، با اصول دموكراسي ديني و چارچوب هاي طبيعي جامعه ديني خود، تفاوت قايل باشيم. مشخص است كه به صرف نام صاحب‌ اثر، نمي توان اثري را تخطئه كرد.