ابوتراب خسروی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره تاثیر پاتوق‌های ادبی بر افزایش آمار مطالعه و تشویق مردم به خرید بیشتر کتاب گفت: این مراکز به نوعی باعث نشر کتاب و درواقع یک نوع بسترسازی برای ایجاد جریان فرهنگ کتاب‌خوانی در کشور محسوب می‌شود. برای اینکه جامعه فرهیخته‌ای داشته باشیم، نیاز است تا جامعه با ماهیت هنر آشنا شود. این پاتوق‌ها جایی است که گفت‌وگو شکل می‌گیرد، بحث می‌شود و در نهایت فرهنگ‌سازی می‌شود. این محفل‌ها باعث رونق تمام زمینه‌های هنر مانند شعر، موسیقی، تئاتر، عکس و ادبیات می‌شود. در کافه کتاب‌ها و به اصطلاح پاتوق‌های ادبی، ادبیات به جریان تبدیل می‌شود و این مراکز به تداوم این جریان کمک شایانی می‌کنند و باعث می‌شوند تا ادبیات دچار رکود نشود. این مراکز باعث بسط و گسترش فرهنگ می‌شوند و در حقیقت به مثابه ابزاری فرهنگی برای توسعه هنر عمل می‌کنند. به عنوان مثال وقتی یک نقاش آثار خود را در یک گالری به نمایش عموم می‌گذارد، به نوعی مخاطب را تربیت می‌کند به چگونه دیدن و این بده بستان‌های فرهنگی باعث بالا بردن سطح فکر جامعه می‌شود.
نویسنده باید تمام هنرش را در اثر پیاده کند
نویسنده "ملکان عذاب" درباره ارتباط مستقیم نویسندگان با مخاطب و تاثیر آن بر افزایش کتاب‌خوانی عنوان کرد: حضور کتاب از حضور نویسنده مهم‌تر است. کتاب باید به راحتی در دسترس خواننده قرار بگیرد. نویسنده قبل از نویسنده بودن یک انسان عادی با خصوصیات معمول هر بشری است و معرف اصلی هر نویسنده، آثارش است. نویسنده مثل ماه است و از دور می درخشد و به نظر من باید تمام هنرش را در اثرش پیاده کند. به نظرم حضور نویسنده در برقراری ارتباط هر چه بیشتر مخاطب با اثر می‌تواند تاثیرگذار باشد. مخاطب می‌تواند در دیدار با نویسنده به پاسخ بخشی از پرسش‌های خود درباره اثر دست پیدا کند.
نویسنده "اسفار کاتبان" درباره فواید دیگر دیدار نویسندگان با مخاطب اظهار کرد: نویسندگان مبدع اندیشه و تفکر هستند و بایستی در جامعه مورد احترام واقع شوند. این برنامه‌ها به نوعی ارزش‌گذاری بر هویت نویسنده است و نویسنده به عنوان فردی که می‌تواند یک الگوی فرهنگی برای جامعه به خصوص جوانان باشد، معرفی می‌شود. برای داشتن یک جامعه فرهیخته باید افراد فرهیخته و صاحب اندیشه را الگو قرار داد.
پاتوق‌های ادبی از ضروریات یک جامعه فرهیخته است
برگزیده هفتمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد درباره وضعیت فرهنگی شهر شیراز و پاتوق‌های ادبی این شهر گفت: شیراز پاتوق‌های فرهنگی فراوانی دارد. من به شخصه بارها به موسسه "پیرسوک" رفته‌ام و در برخی از این نشست‌ها شرکت داشته‌ام. این موسسه و موسسه‌های مشابه نشست‌های شعرخوانی، داستان‌خوانی، کلاس‌های فلسفه و مباحث شاهنامه‌خوانی و نظیر آن برگزار می‌کنند و به نظر من می‌توانند نقش عمده‌ای در اشاعه فرهنگ داشته باشند. وجود چنین محافلی که تمرکز آن ادبیات است، از ضروریات یک جامعه فرهیخته است و با توسعه این مراکز در شهرهای مختلف می‌توان سطح فرهنگ را به نحو شایسته‌ای بالا برد.
نقص سیستم آموزشی باعث تیراژ پایین کتاب شده است
ابوتراب خسروی اختصاص یک روز خاص را به کتابگردی در کنار فعالیت‌های زیرساختی دیگری تاثیرگذار دانست و گفت: به اعتقاد من تاثیر این فعالیت‌ها در سنین پایین‌تر بیشتر است. این گونه فعالیت‌ها باید سنین دبستان و حداکثر دبیرستان را مورد هدف قرار دهد تا به هدف اصلی خود که افزایش میزان مطالعه در کشور است، برسد. سوء‌مدیریت در مراکز فرهنگی و نهادهای آموزشی کشور در پایین بودن میزان مطالعه در کشور بی‌تاثیر نیست. نقص سیستم آموزشی است که باعث تیراژ پایین کتاب شده است و صرفا تخصیص یک روز خاص به کتاب و کتاب‌خوانی نمی‌تواند تاثیر ویژه‌ای بر این روند نزولی بگذارد. تربیت یک کتاب‌خوان باید همزمان با تربیت دانش‌آموز صورت بگیرد. وقتی بتوانیم خواننده و مخاطب فرهنگ تربیت کنیم، آن موقع می‌توانیم ادعا کنیم که گامی در جهت ارتقای فرهنگ کتاب‌خوانی برداشته‌ایم.
سه‌شنبه ۳۰ آبان ۱۳۹۶ - ۱۱:۳۷
نظر شما