کتاب «شازده کوچولو» در بیست و هشتمین جلسه کتابخوانی بیمارستان آیتالله یثربی کاشان خوانده و بررسی شد.
در این داستان اگزوپری به شیوهای سورئالیستی به بیان فلسفه خود از دوست داشتن و عشق و هستی میپردازد.
با توجه به اینکه این کتاب محبوبترین کتاب برگزیده مردم قرن بیستم محسوب میشود، طبیعی بود با استقبال پرسنل بیمارستان همراه باشد و مشارکت آنان در بیان مشاهدات خود و تطبیق و همانند سازی در زندگی و کار روزمره با این کتاب بیش از سایر جلسات کتابخوانی باشد.
کتاب شازده کوچولو داستانی از واقعیات زندگی ما بزرگتر هاست که در ذهن پسر بچهای میگذرد. در این کتاب اگزوپری از دیدگاه یک کودک از سیارهای به نام 612 آمده و پرسشگر سوالات بسیاری از آدمها و رفتار آنهاست.
یوسفزاده با بیان اینکه بزرگترها علاقه خاصی به عدد و رقم دارند،گفت: وقتی با آنها از یک دوست جدید حرف بزنی هیچ وقت چیزهای اساسی سوال نمیپرسند مثلا نمیگویند «آهنگ صدایش چطور بود» آنها میپرسند چند خواهر و برادر دارد؟ چند سالش است؟ و تازه بعد از این سوالات خیال می کنند، طرف را شناختهاند.
وی ادامه داد: اگر کسی گلی را دوست داشته باشد که در دنیا فقط یک دانه از آن باشد، برای احساس خوشبختی همین قدر بس است که نگاهی به دنیا بیندازد و با خودش بگوید: گل من جایی در این دنیاست.
یوسفزاده با تاکید بر اینکه سرچشمه همه سوتفاهمها زیر سر زبان است، اظهار کرد: با صبر و تحمل میتوان به همه کارها رسید.
وی در ادامه به بخش دیگری از کتاب پرداخت و افزود: انتظار شیرین است و وقتی به چیزی که دوست داریم و انتظارش را میکشیدیم، برسیم قدر خوشبختی را میفهمیم.
بیمارستان آیتالله یثربی کاشان نخستین بیمارستان دوستدار کتاب کشور و برگزیده پنجمین جشنواره سراسری مروجان کتابخوانی است.
نظر شما