فرودگاه باز خواهد شد
بنابر گزارش روزنامه کیهان، در پی تظاهرات روز گذشته تهران و تظاهرات گسترده امروز در این شهر، شاپور بختیار در مصاحبه‌ای مطبوعاتی اعلام کرد تا چند ساعت دیگر فرودگاه مهرآباد تهران باز خواهد شد.
او گفت: «با صدای بلند اعلام می‌کنم که حضرت آیت‌الله هر وقت میل داشته باشند می‌توانند به کشور بازگردند.» بختیار همچنین در مورد شرایط امام یعنی استعفا از سمت نخست‌وزیری گفت که «من حاضر به استعفا نیستم ولی حاضر به مذاکره هستم.»
امام نیز در مصاحبه‌ای با خبرنگاران مطبوعات رادیو و تلویزیون جهان، بار دیگر شاه، مجلسین و بختیار را غیرقانونی خواند و در پاسخ به این سؤال که اگر بختیار استعفا بدهد یا ندهد و کودتای نظامی بشود چه خواهید کرد، فرمودند: «ما از کودتای نظامی ترسی نداریم. ملت ایران به کودتاهای نظامی عادت کرده است. ما پنجاه سال است زیر بار کودتا هستیم؛ کودتای رضاخان، کودتای محمدرضا… ملت ایران تا پیروزی نهایی را به دست نیاورد، از نهضت خود دست برنمی‌دارد.» (روزنامه کیهان؛ 9 بهمن 1357)
گسترش تظاهرات در تهران
روزنامه اطلاعات، در گزارشی که در روز دهم بهمن 1357 منتشر شده است، گستره تظاهرات روز نهم بهمن در تهران را این‌گونه توصیف کرده است: «ساعت ۹:۳۰ حدود ۳ هزار نفر در خیابان امیرکبیر، ساعت ۱۱:۱۰ حدود ۴۰ هزار نفر در بیمارستان پهلوی، ساعت ۱۱:۳۰ حدود ۳ هزار نفر در خیابان‌های اطراف سه راه آذری، ساعت ۱۱:۴۵ حدود ۱۰ هزار نفر در خیابان‌های امیرآباد، شاهرضا(خیابان انقلاب اسلامی) و میدان ۲۴ اسفند (میدان انقلاب)، ساعت ۱۲:۱۵ حدود ۵۰ الی ۶۰ هزار نفر در اطراف دولاب، ساعت ۱۲:۳۰ حدود ۲۰ هزار نفر در میدان ۲۴ اسفند و تظاهرات با شرکت ۷۰ هزار نفر در بهشت‌زهرا، خیابان‌های شیر و خورشید(خیابان هلال‌احمر)، قزوین، آریاشهر و شهرآرا، باغشاه، سپه(خیابان امام خمینی)، آیزنهاور(خیابان آزادی) و…»
علاوه بر این، در دیگر شهرهای کشور نیز تظاهرات با قوت و قدرت در جریان است.
در پی کشتار دسته‌جمعی روز گذشته تهران و شهرستان‌ها، امام پیامی خطاب به ملت ایران فرستادند. ایشان در این پیام از همه گروه‌ها خواستند که این دولت غیر قانونی را محکوم کرده و از آن اطاعت نکنند که اطاعت طاغوت حرام و مخالف رضای خداست. (روزنامه اطلاعات؛ 9 بهمن 1357)
روزنامه اطلاعات؛ نهم بهمن 1357
نظامیان در کنار انقلابیون
در روز نهم بهمن 1357، گروهی که خود را «شورای هماهنگی سازمان‌های دولتی و ملی» معرفی کرده بود اطلاعیه‌ای درباره جایگاه و تاثیر نقش سربازان و سایر نظامیان ایرانی منتشر اعلام كرد. در این اعلامیه آمده بود: «سرباز فرزند ملت است. مصالح ملت مصالح اوست و آینده ملت آینده اوست. راه ملت راه سرباز است. هیچ‌گونه ستم را در حق برادران نظامی خود تحمل نمی‌كنیم و اعلام می‌كنیم كه صدور حكم اعدام برای ما در لباس سربازی به معنی اعلام جنگ به ملت نجیب ایران است و آن را شدیداً محكوم می‌كنیم.»
در همین روز امام خمینی در پیامی با موضوع خشونت دولت در برخورد با مردم انقلابی خطاب به نظامیان ایران بیان داشت: «من از طبقه شریف ارتش كه دستشان به خون جوانان آلوده نشده است می‌خواهم كه ننگ اطاعت از جنایتكاران را تحمل نكنند و با قاطعیت آنان را از مقابله با ملت باز دارند. ملت از خود شماست برادران ارتشی با پشتیبانی از اسلام و ملت نام خود را در تاریخ جاودانه كنید.»
همچنین آیت‌الله طالقانی نیز از نظامیان خواست كه با صفوف ملت پیوسته و همه تلاش خود را در جهت یكپارچگی و در خدمت ملت به كار گیرند و با توطئه‌های برخی از امرای ارتش مبارزه كنند. او در پیام خود خطاب به ارتشیان گفت: «مردم به خوبی نیك را از بد و مقصر را از غیر مقصر تشخیص می‌دهند و نقش بازدارنده و هوشیارانه شما توده ارتشیان را نادیده نمی‌انگارند. ما می‌دیدیم شما چه روزها و چه لحظات حساسی را كه هر آن خودتان به لبه تیغ نزدیك بودید می‌گذراندید... شما نیز به صفوف ملت بپیوندید و در این راه از هر گونه تلاشی و تفرقه بپرهیزید.»
این پیام‌ها و فضای کلی جامعه باعث شد كه شماری از كاركنان سازمان صنایع نظامی با مراجعه به دفتر روزنامه كیهان همبستگی خود را با ملت اعلام دارند. در روز نهم بهمن 1357، همچنین تعدادی از همافرها در پادگان‌های خود دستگیر شدند که خبر آن روز دهم بهمن در روزنامه‌ها منتشر شد. از حدود سه ماه قبل از این تاریخ نظامیان در پایگاه‌های مختلف نیروی هوایی به تدریج دست به اعتراض و اعتصاب غذا زدند و گروه‌هایی از آنها در پایگاه‌های بندر عباس دزفول تهران و كاركنان ستاد فرماندهی و آموزش‌های هوایی در راهپیمایی‌ها و تظاهرات شركت كردند. (روزنامه اطلاعات؛ 9 بهمن 1357)
تحصن روحانیون در دانشگاه
اعلام بستن فرودگاه مهرآباد و به تاخیر افتادن بازگشت امام به وطن، موج تازه‌ای از تظاهرات و اعتصاب‌ها، از جمله راهپیمایی روز 28 صفر (7 بهمن) را به دنبال داشت. هاشمی رفسنجانی در کتاب «انقلاب و پیروزی» این زمینه می‌گوید: «علی‌رغم تلاش و کوششی که ما برای حل و فصل مسالمت‌آمیز مسائل داشتیم، هر لحظه بر روحیه تهاجمی مردم افزوده می‌شد و احتمال اقدام نظامی و بروز درگیری قوت می‌گرفت.»
به گفته هاشمی رفسنجانی: «در این اوضاع و احوال فکر تحصن اعتراضی روحانیان مبارز در دانشگاه تهران در تاریخ هشتم بهمن در جمع ما مطرح شد و در همان روز این تحصن به مرحله اجرا رسید. در آغاز این تحصن با انتشار اعلامیه‌ای شدیداً به دولت بختیار حمله و تاکید کردیم که تا بازگشت امام خمینی به آغوش پر از مهر ملت، در مسجد دانشگاه تهران، تحصن اختیار می‌کنیم و از این محل مقدس در کنار برادران دانشجوی خود، ندای حق‌طلبانه خود را به گوش جهانیان خواهیم رساند.»
این تحصن که با اجتماع مردی در میدان انقلاب تکمیل شده بود و به گفته رفسنجانی با شعار «رهبران، ما را مسلح کنید» از سوی مردمی که بیرون از دانشگاه جمع شده بودند همراه شده بود، در روز نهم بهمن هم ادامه پیدا کرد. به ادعای برخی از روزنامه‌ها در این تظاهرات‌ها، با حمله ماموران تحت فرمان دولت بختیار به تظاهرکنندگان در میدان انقلاب 150 نفر کشته و 600 نفر زخمى شدند. (روزنامه رسالت، 13/11/ 1369) به گفته رفسنجانی تحصن روحانیان در دانشگاه با حضور شهید بهشتی، شهید مطهری، شهید مفتح، آیت‌الله خامنه‌ای و جمعی دیگر از روحانیون مبارز سازماندهی شده بود و به صورت گسترده مورد حمایت مردم، علما و مراجع معظم تقلید قرار گرفت. (انقلاب و پیروزی. ص 161) آیت‌الله طالقانی هم در روز نهم بهمن به تحصن دانشگاه تهران پیوسته بود.
نظرات