به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، سعید کلاری؛ مدیر چاپخانه ناب‌نقش با ارسال یادداشتی به ایبنا همزمان با روزهای پایانی سال 97 و در آستانه سال نو مروری بر صنعت چاپ کشور در سال 1397 داشته است.
متن این یادداشت به شرح زیر است؛
متن این یادداشت به شرح زیر است؛
سال 1397با تمام سختی‌های جانکاهش تمام شده است؛ سالی که با مرور آن می‌توان اینگونه برداشت کرد که روند مشکلات همچنان در سال 1398 ادامه دارد و پا برجا خواهد بود؛ البته به مراتب بدتر و شرایطی سخت‌تر! رکود عمیق، تحریم‌های بی‌سابقه و ناعادلانه و از همه بدتر مدیریت ناکارآمد در سطح کلان و ملی که به تبع آن فساد سیستماتیک و نهادینه شده را در پی داشت، مجموعه عواملی است که دست‌به‌دست هم داده تا چرخه تولید را از حرکت باز دارند.
آنچه مسلم است در اقتصادی با نگاه دولتی که سهم بخش خصوصی فقط ۳۰درصد است انتظار بهبود اوضاع و تغییر شرایط کاری عبث و بیهوده است. در عین حال تاثیر بخش خصوصی در اقتصاد و فضای عمومی جامعه نسبت به عملکرد کل بخش دولتی به طور آشکاری کارآمد و بیشتر است. براساس این نگاه، راهبرد مدیران تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز مخصوصا مدیران میانی رویکردی نیست که بتوان شرایط را بهبود بخشد.
ارکان اقتصادی کشور متولیان متعددی دارد، متولیانی حتی خارج از بدنه دولت مانند نهادهای متعدد که به مرور زمان با انحراف از اهداف اولیه و ورود به بخش‌های مالی باعث بوجود آمدن شرایط فعلی شده‌اند. این مطلب از این حیث حائز اهمیت است که بدانیم در چه فضای اقتصادی و مالی قرار داریم و مختصات و عوامل موثر بر آن را بهتر بشناسیم. به یقین و بنا به نظر اکثریت کارشناسان بیشتر از تحریم‌های بین‌المللی از خود و سیستم‌های ناقص و معیوب موجود آسیب می‌بینیم؛ در این میان از نقش پررنگ کاسبان تحریم هم نمی‌توان به سادگی گذشت.
بر این اساس شرایط سال 1398 به مراتب ناخوشایندتر خواهد بود آنچه از فرآیند مولفه‌های مهم اقتصادی می‌توان دید، در صورت عدم تسریع در اصلاح ساختارهای مالی، نشانه‌ها حاکی از کاهش ارزش پول ملی خواهد داشت که بی‌شک تبعات سنگین آن به تمام ارکان جامعه تحمیل خواهد شد.
در صنایع چاپ نیز با توجه به وابستگی ۹۵ درصدی ملزومات و مواد مصرفی به خارج از کشور مجموعه اثرات این رویدادها در صنعت چاپ به شکل عینی، قابل لمس و با شدت بیشتری دیده می‌شود. طی ماه‌ها و روزهای پایانی سال آشفتگی و عدم مدیریت صحیح باعث بحران‌هایی در زمینه کاغذ و ملزومات اولیه گردید که تصمیمات عجیب مدیران دولتی باعث تشدید این رویداد شد تا سریال تعطیلی چاپخانه‌ها در سال ۹۷ با شتاب بیشتر به نمایش درآید و متاسفانه با این روند در سال ۹۸ با سرعت بیشتری ادامه خواهد داشت.
باید گفت در شرایط حاکم، چاپخانه‌ها به دو دسته تقسیم خواهند شد، دسته اول؛ چاپخانه‌های کوچک که از لحاظ امکانات سخت‌افزاری، جوابگوی نیاز بازار و مشتری نیستند، این گروه در صورت عدم اتخاذ تصمیمات متناسب با شرایط و تغییر در روش و رویکردها محکوم به تعطیلی هستند.
دسته دوم؛ چاپخانه‌هایی که از لحاظ مالی و مدیریتی توانسته‌اند شرایط مناسبی فراهم کنند تا در برابر این حجم از رکود و آسیب‌های اقتصادی حاشیه نسبتا امنی فراهم کرده و تا حد ممکن کمتر متضرر شوند، این گروه در ادامه راه ناگزیر خواهند شد سیاست‌های انقباضی بیشتری را در پیش بگیرند تا از این مرحله به سلامت عبور کنند.
در این شرایط بحرانی نقش اتحادیه‌های صنفی می‌تواند بسیارموثر باشد، شایان ذکر است در این موقعیت بغرنج، توقع از اتحادیه‌ها به عنوان حل‌المسائل یا منجی به عنوان ذهنیتی غلط در اذهان همکاران نقش بسته مخصوصا در بین گروه اول! اتحادیه‌ها مسئول تصمیمات و رویکردهای اشتباه مدیریتی اعضاء نبوده و نیستند لذا باید روند کسب و کار خویش را اصلاح کنند و مسئولیت کامل آن را خود به عهده بگیرند تا با پذیرش واقعیت‌ها نسبت به بازگشت به چرخه تولید اقدام کنند.
نقش اتحادیه‌ها به‌عنوان تسهیل‌کننده امور، ایجاد هماهنگی و کنترل صحیح چرخه، وارد کننده، توزیع کننده و مصرف کننده، رایزنی و دادن مشاوره به مدیران ارشد و تصمیم‌گیر دولتی در جهت بهبود شرایط همچنین اتحادیه‌ها می‌توانند با ایجاد ستاد بحران و با کمک گرفتن از اعضای فعال و خلاق صنفی و صنعتی تدابیر ویژه‌ای برای عبور از مشکلات اتخاذ کنند.
در انتها باید یادآور شوم اعضاء صنفی باید با تلاش بیشتر نسبت به شرایط پیچیده کنونی و با افزایش تحقیق و مطالعه تصمیمات صحیح را برای بهبود کسب و کار خود و عبور از بحران سنگین اتخاذ کنند.
نظر شما