کتاب «عاشقانههای آخرین ملکهی هخامنشی»، اثر مارال مولانا به تازگی راهی کتابفروشیها شده است.
در پسگفتار «عاشقانههای آخرین ملکهی هخامنشی» اینگونه آمده که فرامتن آزادترین متن ادبی جهان و خارج از حیطه شعر و داستان است. از ادبیت فراوانی برخوردار بوده و سرشار از وجوه هنری کلمه است و تمام متون ادبی را از جملات قصار گرفته تا مناجاتنامه، متون تاریخی، سفرنامه، خطابه، زندگینامه و حتی متون علمی و پزشکی را در بر میگیرد.
در این کتاب آمده است از آن رو که ادبیات ایران شعرمحور بوده ادبیت کلمه همواره در شعر خلاصه و تعریف شده اما ما در برخی از متونی که جملات قصار، مفاهیم عظیم و... هستند وجوه هنری دیدهایم که هیچ تعریف شعری ندارند همان گونه که متن آغازین گلستان سعدی یعنی «منت خدای را عز و جل...» متنیست نیایشی نه شعر و داستان اما آن گونه محبوب و مورد توجه همگان است که هزاران دیوان شعر دارای چنین نفوذی نبودهاند؛ بنابراین فرامتننویس الزاماً قرار نیست شاعر یا داستان باشد و مقصودش زیبا و هنری کردن متن است نه صرفاً شاعرانهتر و قصویتر کردن آن و هر چه قدر قلمش از لحاظ ادبیت هنریتر بوده و از پتانسیلهای کلمه بیشتر بهره برده باشد به مقصود یعنی کلمهگرا شدن نزدیکتر شده است.
فرامتن فقط خاص ادبیات ایران نیست آن گونه که هدف لائوتسه از نگاشتن کتاب تائو ته چینگ که متنی معنوی و در عین حال اندیشگانی_فلسفی است خلق شعر یا داستان نبوده. شیوه نمایهای نگارش فرامتن نیز بر اساس محتوا و فرم درونی آن به دو شکل ستارهچین و دایرهچین است.
در ادامه این بیانیه میخوانیم که نمونه کامل فرامتن کتب مقدس نهجالبلاغه و صحیفه سجادیه است که آن چنان عظیم، فرارو و کامل هستند که به طور مستقل و مجزا با عنوان فرامتن متعالی معرفی میشوند، در اوج بلاغت و فصاحت بوده و در صورت برگرداندن به زبانی دیگر استحکام، گیرایی و جنبههای هنری خود را از دست نمیدهند.
و اما در پایان این نوید به اهالی ادبیات و قلم داده شده که در آیندهای نه چندان دور باز هم پتانسیلهایی مانند سجعنویسی و خطابهنویسی با زبان فاخر، امروزی، زیبا و هنری به علت افراط و تفریط شاعران و داستاننویسان در مانیفستهای غالبا کاهشی در ادبیات ایران و جهان رخ دهد.
«عاشقانههای آخرین ملکهی هخامنشی» در 244 صفحه، شمارگان 1000نسخه و با قیمت 26هزارتومان از سوی انتشارات اریکه سبز وارد عرصه ادبیات شده است.
نظر شما