حیدری رابطه بین معرفی مفاخر فرهنگی با پیشرفت و توسعه اجتماعی را مهم خواند و گفت: ما هر چقدر در شناساندن هویت فرهنگی قم سهل‌انگاری کنیم و مفاخر این شهر را معرفی نکنیم، پیشرفت و توسعه اجتماعی و اقتصادی هم نخواهیم داشت یا بسیار بی‌هویت پیش خواهیم رفت.
نویسنده کتاب «میراث ادیبان شیعه» کهن‌ترین شاعر قم را هم‌روزگار رودکی و منطقی رازی معرفی کرد و یادآور شد: ابوجعفر محمد بن علی عطار قمی شاعری است که در کتاب ارزشمند تاریخ قم نام و ذکر کوتاهی از او بر جای مانده و ضبط شده است.
حیدری یساولی به کتاب ترجمه تاریخ قم در پنج باب اشاره کرد و گفت: ترجمه «تاریخ قم» از آن دست آثاری است که از دستبرد روزگار در امان مانده است. این کتاب قرار بوده در 20 باب نوشته شود که نویسنده به نوشتن 5 باب از آن موفق شده است.
مصحح نسخ خطی و و پژوهشگر متون ادبی و فلسفی افزود: اشعری قمی در نیمه دوم قرن چهارم، فهرستی از باب‌های بیست گانه‌ای را تدوین کرده است. در باب هجدهم آن که شوربختانه نویسنده‌اش به نگارش آن توفیق نیافته درباره شمار قابل توجهی از شاعرانی بوده که یا در مدح قم شعری گفته بوده‌اند و یا شاعرانی که اصلاً قمی بوده‌اند و در این سرزمین به سرمی‌برده‌اند.
این پژوهشگر با ابراز تاسف از گذشته‌های دور اهالی قم نسبت به حفظ و معرفی مفاخر فرهنگی و ادبی تصریح کرد: ما نسبت به حفظ و معرفی مفاخر فرهنگی و ادبی خود سهل انگار و بی‌مبالات بوده‌ایم. مثالش در همین کتاب تاریخ قم آمده است.
نویسنده کتاب «فوحات القدس با بیان اینکه شهر قم در طول تاریخ مورد هجمه‌ها و حمله‌های فراوان بوده و آسیب‌های زیادی به آثار و ابنیه و مواریث فرهنگی آن خورده است، گفت: از جمله این آسیب‌های جبران ناپذیر، نابودی بسیاری از یادگارها و اسناد مکتوب قم است که اگر آن اسناد اینک در دسترس بود، درمی یافتیم که این شهر چه تعداد عالم و فقیه و ادیب و شاعر و هنرمند داشته است.
نظر شما