روزبه آقاجری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، از انتشار تازه‌ترین اثرش خبر داد و گفت: «اسفار کلمه و رویا» عنوان اولین مجموعه شعرم است که قرار است از سوی انتشارات سیب سرخ به چاپ برسد.
وی به محتوای این کتاب اشاره کرد و ادامه داد: این اثر شامل ۶۴ قطعه در قالب شعر سپید است و درون‌مایه‌ای اجتماعی و عاشقانه دارد. کتاب در شش بخش «سِفِر اتاق‌ها»، «سِفرِ کلاغ‌ها»، «سِفرِ امید»، «سِفرِ افسانه‌ها»، «سِفرِ حرف و حدیث‌ها» و «سِفرِ ناشناخته‌ها» تقسیم‌بندی شده است.
آقاجری بیان کرد: شعرهای هر بخش، حول یک شخصیت یا مکان یا حالت متمرکز شده‌اند که در عنوان آن بخش آمده است. مثلا در بخش «سِفِر اتاق‌ها»، اتاق فضایی است که مکان روی‌دادن شعرهاست؛ جایی که امکان بودن و نبودن افراد و اشیاء را فراهم می‌کند. همین‌طور در «سِفرِ کلاغ‌ها» کلاغ را به عنوان نماد شهری به کار برده‌ام که در رویدادهای شعرهای این بخش حضوری فعالانه دارد. یا «سِفرِ امید» که امید نقش آشکار و پنهانی در شعرها بازی می‌کند. در «سِفرِ افسانه‌ها» داستان‌ها و روایت‌ها هستند که محوریتی می‌یابند، همان‌طوری که در «سِفرِ حرف و حدیث‌ها» خود کلمه‌ها.
وی افزود: در اینجا گویا با همهمه‌ای از کلمات و گفتارها روبه‌رو هستیم. در بخش «سِفرِ ناشناخته‌ها» نیز پیچیدگی تصاویر و ارجاعات برون‌متنی قوی‌تر می‌شود. در این بخش سعی کرده‌ام وارد گفت‌وگویی با گستره‌ای از متن‌ها شوم، از متون ادبی کلاسیک فارسی تا اسطوره‌ها.
این شاعر همچنین با اشاره به عنوان اثر، اضافه کرد: عنوان اثر اشارتی دارد به اَسفار اربعه ملاصدرا و هر سِفر (هر مرحله) فضای خاصی را نمایندگی می‌کند. این مجموعه حاصل اشعار من از سال های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۷ است که متاسفانه پرداختن به فعالیت‌های پژوهشی و تحقیقی تاکنون مانع از انتشار این اشعار شده بود.
روزبه آقاجری در سال ۱۳۵۹ در شهر امیدیه در خوزستان به دنیا آمد. پیش از این، دو کتاب «بازخوانی انگلس» و «درباره نظریه دیدگاه فمینیستی» از وی به چاپ رسیده است. آقاجری اکنون دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی فرهنگی است و دستی در کار روزنامه‌نگاری نیز دارد.
شعری که در ادامه منتشر می‌شود، از جمله سروده‌های این شاعر است. آقاجری این شعر را در سال ۱۳۹۷ سروده است:
«اندوه درخت است
ایستاده بر خود تکثیر می‌شود
میوه می‌دهد
و فرو می‌افتد
نومیدی پاییز است
لک‌لک‌ها را بر می‌گرداند
درخت‌ها را عریان می‌کند و
تاج بر سر می‌گذارد
شادی، هیچ نیست
کمی خیال باریک و
کمی بهار نارنج تازه
امید اما صداست
می‌خراشد و
در هیاهو گم می‌شود»
سه‌شنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۸ - ۱۰:۰۳
نظرات