او در ادامه فضای داستانی رمان را اینگونه توصیف کرد: جنون خدایان در جغرافیای جمهوری آذربایجان معاصر رخ می‌دهد، وضعیت فی ما بین آذربایجان و ارمنستان نیز یکی از موضوعات اصلی جنون خدایان است؛ حالتِ نه جنگ نه صلحِ این دو کشور و هیجان و اضطرابی که همواره مردمان این دو سرزمین همسایه را به خود مشغول کرده است.
البته اینجا هم خبری از داستانِ شهر یا روستا نیست؛ قرار نیست مکان‌ها روایت شوند، مکان‌ها جایی هستند که شخصیت‌ها را شکل می‌دهند، زمینه‌ساز شخصیت‌ها می‌شوند، همانطور که خاستگاه شخصیت‌های آلوت، شرق فلات ایران است، خاستگاه شخصیت‌های جنون خدایان نیز شمال غربی فلات ایران و ابتدای قاره اروپاست. جغرافیا آدم‌ها را می‌سازد و این آدم‌ها هستند که روایت میکنند و روایت می‌شوند.
نویسنده آمین می‌آورم در پاسخ به این سوال که چرا فضاهایی به غیر از ایران را برای روایت انتخاب میکند گفت: به نظرم ایران چیزی محدود و محصور در مرزهای امروزین نیست. من ایران را مجموعه کشورهایی می‌بینم که پیوندهای عمیق و کهن فرهنگی و هویتی بایکدیگر دارند. همانطور که نویسنده ایرانی از تهران و اصفهان و قزوین می‌نویسد از باکو و کابل و بغداد هم می‌تواند و بلکه باید بنویسد. این شهرها نمودهای یک فرهنگ و یک هویت جمعی واحداند که موقعیت‌هایی متفاوت و ویژه یافته‌اند.
در آخر او از رابطه محتوایی جنون خدایان و دیگر نوشته‌هایش اینگونه سخن گفت: من به دین و پیامد‌های آن کار دارم. و ازکسی که سال‌های سال مشغول فقه واصول بوده نمی‌توان توقع دیگری داشت. در هرکدام از آمین می‌آورم و آلوت به جنبه‌ای از دین و دین‌داری پرداخته بودم. آمین می‌آورم دغدغه‌های شخصیتی دین‌دار را به تصویر می‌کشید که درجهان معاصر با حجم عظیمی از تردید روبروست. آلوت جریان فکری تکفیر و خشونت دینی را دنبال می‌کرد. در این رمان نیز همین کار را کرده‌ام، تفسیر سازوکار هستی و استدلال‌هایی که ما را به باورهایی سوق می‌دهد که با آنها خود و دیگران و هستی را باز تولید می‌کنیم.
نظرات