آقای حیدر اسکندرپور! مرکز شماره یک کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سال‌ها قبل از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره اسناد و ورزشگاه حافظیه، هم‌صحبت حافظ بوده است. این کتابخانه با ۵۵ سال سابقه فرهنگی و تخصصی کودک و نوجوان، آبروی شیراز و کشور است؛ چراکه هنرمندان و فرهنگیان و سیاسیون بزرگی را پرورش داده است.
این خانه، خانه امن هزاران کودک و نوجوان کم‌بینا، معلول و ناشنواست. به کجا رسیده‌اید که برای ساخت پل و گذر عرفان راضی به بی‌پناهی و آوارگی این طفلکان معصوم شده‌اید؟ به کجا رسیده‌اید که آفرین و مرحبای دیگران از آینده پروری و سرافرازی وطنمان ایران برایتان مهم‌تر شده است. آن هم در سالی که رهبر انقلاب، هم و غمش فرهنگ و اقتصاد است و شیراز پایتخت کتاب.
آقای شهردار! انگار از حوادث تلخ جامعه امروز که گریبان کودکان ونوجوانان کشورمان را گرفته، غافلید و به جای ساخت فضاهای بیشتر فرهنگی و پرورش درست و صحیح کودکان و نوجوانان، جایگاه ماشین و به‌به و چه‌چه توریست‌ها برایتان ارزشمندتر است. که اگر این‌گونه باشد، این ساختمان با توجه به قدمت و پتانسیل عالیش می‌تواند یکی از پررونق‌ترین موزه کودک و نوجوان کشور باشد و خاری در چشم همان توریست‌هایی که ایران را مکان امنی برای کودکان و نوجوانان نمی‌دانند.
آقای شهردار! همیشه گفته‌اند آن‌هایی که کم حرف می‌زنند، بیشتر کار می‌کنند و کانون هم جز همین‌هاست. ما کارهایمان را در بوق و کرنا نمی‌کنیم و اهل عمل‌ایم. به همین خاطر مهجور شده‌ایم و هر کسی برایمان تصمیمی می‌گیرد. کاش در کودکی روزی شما هم عضو کانون بودید تا می‌فهمیدید این ارگان چه حق‌ها گردن بچه‌های دیروز و امروز دارد.
بیاید راست بنشینیم و روراستی پیشه کنیم و دست از شعار دادن برداریم و کمی به فکر آینده‌سازان این کشور یعنی بچه‌ها و نوه‌هایتان باشید که خربزه آب است!
نظر شما