به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، پاسداشت یاد و نام بزرگان و مفاخر کشور راهی است برای الگوسازی؛ راهی که کمک می‌‏کند جوانان با زیست علمی و شخصی این عزیزان آشنا شوند و با الگوگیری، راه پُرتلاش و پُرافتخار آنها را ادامه دهند. بنیاد ملی نخبگان از چند سال قبل اقدام به برگزاری مراسم تکریم از نخبگان و مفاخر معاصر ایران‏‌زمین در سراسر کشور کرده است که گزارش آن در بولتنی به نام «طواف شمع» و نشریه­‌ای به نام «هنرنامه» منتشر شده است. بازخوردهای این اتفاق مبارک باعث شد تا خبرگزاری کتاب ایران با همکاری بنیاد ملی نخبگان تصمیم به درج برشی از زندگی شخصی و حرفه‌‏ای این بزرگان زیرِ نام «قاب روایت» کند. این مجموعه به قلم محسن شاه‌رضایی نوشته شده و تقدیم به خوانندگان فرهنگ‏‌مدار خبرگزاری کتاب ایران می‏‌شود.

«جنگ آغاز شده بود و اهواز آماج حملات هوایی دشمن بود. رئیس و کادر درمان بیمارستان امام هم مستأصل و ناتوان از انبوه مجروحان. کسی امنیت نداشت؛ نه مجروحان و بیماران، نه پزشکان و پرستاران و نه حتی هیچ‏کس دیگری. هیچ ‏کدام از جنگ چیزی نمی‏‌دانستند و ناگهان گرفتار جنگ شده بودند. اما تصمیم گرفته بودند که بمانند و مقاومت کنند. باید فکری می‌‏شد. به یک زیرزمین امن و بزرگ نیاز بود تا به اتاق عمل تبدیل شود. پس از چند روز استیصال و ناتوانی، ناگهان فکری به ذهن رئیس بیمارستان رسید. دکتر یاد زیرزمین بزرگ و خوبی افتاد که مدت‏‌ها پیش در یک مراسم عروسی دیده بود. بلافاصله معاونش را صدا زد و با هم به هتل آستریا رفتند. از دو نگهبان هتل سراغ مدیر را گرفتند. به محض اینکه فهمیدند مدیری در کار نیست، از غفلت نگهبانان استفاده کرده، به زیرزمین هتل رفتند؛ همانی بود که به دنبالش بودند. اگر آنجا را اتاق عمل می‏‌کردند، طبقة همکف ریکاوری می‏‌شد و سایر طبقات هم بخش‏‌ها. معطل نکردند. رئیس از همان‏جا به مسئول اتاق عمل تلفن کرد و گفت به راننده‌‏ها بگوید که هر چه می‌‏توانند از تخت و دستگاه و سایر امکانات برداشته، همه را بیاورند جلوی هتل آستریا. بنده خدا تعجب کرده بود و نمی‏‌دانست ماجرا از چه قرار است. آقای رییس، دکتر تقی رازی، گفت: «فرصت توضیح ندارم. فقط آنچه را که گفتم انجام دهید.» چیزی نگذشت که انبوه وسایل بیمارستان به هتل آستریا منتقل شد. جنگ، یک‏روزه هتلی را به بیمارستان تبدیل کرده بود. آری، جنگ این‏گونه عمل می‏‌کند.»