به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ پاسداشت یاد و نام بزرگان و مفاخر کشور راهی است برای الگوسازی؛ راهی که کمک می‌کند جوانان با زیست علمی و شخصی این عزیزان آشنا شوند و با الگوگیری، راه پُرتلاش و پُرافتخار آن‌ها را ادامه دهند. بنیاد ملی نخبگان از چند سال قبل اقدام به برگزاری مراسم تکریم از نخبگان و مفاخر معاصر ایران زمین در سراسر کشور کرده است که گزارش آن در بولتنی به نام «طواف شمع» و نشریه‌ای به نام«هنرنامه» منتشر شده است. بازخوردهای این اتفاق مبارک باعث شد تا خبرگزاری کتاب ایران با همکاری بنیاد ملی نخبگان تصمیم به درج برشی از زندگی شخصی و حرفهای این بزرگان زیرِ نام «قاب روایت» کند. این مجموعه به قلم «محسن شاه‌رضایی» نوشته شده و تقدیم به خوانندگان فرهنگمدار خبرگزاری کتاب ایران می‌شود.
متن این شماره قاب روایت به شرح زیر است:
در بهترین دانشگاههای آمریکا درس خوانده بود و در دانشگاه اهواز به تدریس اشتغال داشت. شهر زیر گلوله‌های دشمن قرار داشت و تعدد مجروحان، کار درمان را سختتر کرده بود. هرچه بر تعداد مجروحان افزوده می‌شد، کادر درمان با کمبود پزشک و پرستار و امکانات درمانی مواجهتر میشدند. دکتر تجربه‌ای از جنگ و شرایط بحرانیاش نداشت. او برخلاف برخی از همکارانش که شهر را ترک کرده بودند، مانده و سخت مشغولِ خدمت بود. اما کمبودها و تلفات ناشی از آن، او را آزرده کرده و به فکر راه چارهای انداخته بود. مدت زمان زیادی نگذشت که یاد تجربه‌ای افتاد و راهحل را در آن دید. سریع دستور تهیه نوارهایی رنگی داد. ساعتی بعد، پرستارها را با مفهومی به نام «تریاژ» آشنا کرده بود که براساس آن مجروحان جنگی را نسبت به شدت جراحت و اولویت درمان دسته‌بندی می‌کرد و هر گروه را با رنگی خاص نشان می‌داد. این کار مدیریت درمان را ساده کرد و با وجود نیروی انسانی کم، امکان معالجه را فراهم ساخت. تریاژ جان بسیاری را نجات داد و در سرعت مداوای مجروحان مؤثر واقع شد. طرح تریاژِ دکتر منوچهر دوایی به سرعت در سایر بیمارستان‌ها و مراکز درمانی درگیر با جنگ رواج پیدا کرد و مورد استفاده قرار گرفت.
لینک مرتبط:
https://takrim.bmn.ir/fa/3482
دوشنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۹ - ۱۰:۲۲
نظر شما