به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از روابط عمومی موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران، سیزدهمین کارگاه از چهاردهمین دوره آموزش داستان‌نویسی «آل جلال» پنجشنبه (۲۰آذرماه) با تدریس علی چنگیزی، داستان‌نویس و با حضور نویسندگان جوان از سراسر کشور و اعضای پایگاه نقد داستان در فضای مجازی برگزار شد.
 
چنگیزی در این کارگاه گفت: ما داستان می‌نویسیم به همان دلیلی که رویا می‌بینیم چرا که نمی‌توانیم رویاپردازی نکنیم. رویا دیدن در ذات انسان نهفته است. عده‌ای از کسانی که می‌نویسند رویاپردازهای جدی‌تری هستند شاید آن‌ها معتاد به رویا دیدن باشند.
 
این داستان‌نویس افزود: نوشتن فرار از واقعیت نیست بلکه غوطه خوردن در آن است؛ رویا قرار است ما را به واقعیت رهنمون کند و ما را به هرچه بهتر معنا ساختن از دنیای پیرامونمان هدایت کند. نویسنده از پس رویاهایش به دنبال یافتن حقیقت است و ادبیات احساس واقعیت‌ها و حقایق است.
 
ادبیات شفاست
نویسنده کتاب «بزهایی از بلور» گفت: صادق هدایت معتقد بود «نوشتن یک راه فرار برای آرزوهای ناکام است». او معتقد بود ادبیات راهی برای بیرون آمدن از انزوای دورنی است. همچنین «یوسا» معتقد بود «ادبیات خوراک جان‌های ناخرسند و عاصی است؛ زبان رسای ناسازگاران و پناهگاه کسانی است که به آنچه دارند خرسند نیستند.» به عبارتی از این گفته‌ها می‌توان استنباط کرد که ادبیات شفاست و بعد از مدتی نوشتن و مطالعه به این موضوع پی‌‌ می‌بریم که به داستان، رمان، شعر و... احتیاج داریم برای اینکه زندگی بهتری داشته باشیم و با شناخت زندگی پیرامون، تفکر خود را اصلاح کنیم.
 
چنگیزی تاکید کرد: بدون ادبیات نویسنده و خواننده چیزی در دنیا کم دارد که با نوشتن سعی می‌کند آن را پیدا کند. ادبیات یک نوع خودگشودگی است.
 
وی فیزیولوژی، امنیت، عشق یا وابستگی، عزت‌نفس و شکوفایی فردی را از جمله دلایل نوشتن برشمرد و گفت: نویسنده نوشتن را آغاز کرده تا خود را بشناسد و شکوفایی فردی غایت نوشتن است. اگر نوشتن باعث نشود که ما آدم بهتری شویم و اخلاق‌مدار باشیم، تماما با شکست مواجه شده‌ایم چرا که غایت نوشتن شناختن خویشتن است.
 
نویسنده کتاب «پنجاه درجه بالای صفر» ادامه داد: کسی که نتواند با ادبیات خود را شفا دهد، طبعا نمی‌تواند جامعه را اصلاح کند. اگر یک نویسنده فقط از مسائل بگوید و از جامعه، سیاست، اقتصاد و... جهان‌بینی و گفتمان نداشته باشد، صرفا به بیان روزنامه‌ای حوادث می‌پردازد.
 
وی افزود: ما نباید فقط از مسائل بگوییم بدون اینکه جامعه را بشناسیم؛ عده‌ای از نویسندگان امروزی مسائل سطحی جامعه را مطرح می‌کنند که هرکسی هم از آن اطلاع دارد چراکه نویسنده وارد مرحله خودشناسی نشده است.
 
چنگیزی تاکید کرد: اگر دلیل نویسندگی شما شناخت خودتان است راه و مسیر را درست انتخاب کرده‌اید در غیراین صورت راه را اشتباه آمده‌اید.
 
وی در پایان گفت: همیشه کتابی شایسته خواندن و نویسنده‌ای خواندن آثارش جذاب خواهد بود که از اسطوره و استعاره استفاده کرده باشد و از طریق جهان‌بینی مسائل را مطرح و تحلیل کرده باشد.
 
شایان ذکر است، چهاردهمین دوره داستان‌نویسی «آل جلال» در آستانه برگزاری سیزدهمین دوره جایزه ادبی جلال‌آل احمد، از سوی خانه کتاب و ادبیات ایران برنامه‌ریزی و اجرا شد.  این رویداد آموزشی از پنجشنبه سیزدهم تا جمعه بیست‌و‌دوم آذرماه در قالب سیزده کارگاه مجازی برنامه‌ریزی شد و پذیرای هشتصد و هفتاد ادب‌جو و علاقه‌مند داستان از اقصی نقاط کشور بود.