وی ادامه داد: با قبولی در دانشسرای عالی تبریز، رشته ادبیات را انتخاب و بلافاصله بعد از فارغالتحصیلی وارد وزارت فرهنگ شد، از غرب کشور برای تدریس راهی شرق و شهرستان گناباد شد تا در یکی از مدارس این شهرستان به مدت 5 سال تدریس کند و سپس به نیشابور رفت. اما در سال 1349 کارشناسی ارشد دانشگاه تبریز پذیرفته شد و دوباره به زادگاه خود بازگشت.
ساکت یادآور شد: استاد انزابینژاد بعد از دانشآموختگی ارشد برای تحصیلات در مقطع دکتری به دانشگاه تهران رفت و در میانه این مقطع بود که از وزارت آموزش و پرورش به استخدام دانشگاه تبریز درآمد، سال 1367 به دلیل علاقه خانواده و همسرش که متولد نیشابور بود تقاضای انتقالی به مشهد کرد و جزء اساتید دانشگاه فردوسی مشهد شد.
انزابینژاد؛ علاقمند به تصحیح متون کهن
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد یادآور شد: در دورههایی که دکتر انزابینژاد سردبیر مجله دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد بود، مطالب بسیار وزینی چاپ میشد؛ به طوری که این نشریه دو دوره برترین مجله بین دانشکدههای این دانشگاه انتخاب شد.
وی عنوان کرد: این استاد ادبیات در حوزههای مختلف ادبیات قلم زده و کتابها و مقالاتی از وی به جای مانده است، نخستین کتاب او داستانهای کوتاه به نام «برنده» بود که همین کتاب استعداد و توانایی او در نویسندگی را نشان میداد. همچنین نوشتههای او در موزد شرح جمله عالمان سدههای گذشته جان هر خوانندهای را نوازش میداد.
ساکت با بیان اینکه دو کتاب ترکی استانبولی نیز از سوی این استاد ترجمه شده است، گفت: به دلیل سابقه کودکی و یادگیری قرآن و عربی نزد استاد شعار آشنایی خوبی با زبان عربی داشت، در همین راستا نیز ترجمه کتاب فرهنگی عربی را در کارنامه علمی خود دارد.
دبیر این نشست یادآور شد: از علاقههای استاد انزابینژاد تصحیح متون کتب کهن بود و در همین زمینه نیز از وی مقالههای کمنظیری که بیشتر مبتنی بر ظرافت این متون ادبی است باقی مانده؛ این استاد گرانقدر در 4 اسفندماه 1391 دار فانی را وداع گفت و در آرامستان خواجه ربیع مشهد با خاک سپرده شد.
در ادامه این نشست مجازی محمدرضا راشد محصل، استاد پیشکسوت و عضو قطب علمی فردوسی و شاهنامه دانشگاه فردوسی مشهد اظهار کرد: آشنایی من با مرحوم دکتر انزابینژاد به برگزاری کنگره سراسری ادبیات فارسی در سال 1338 بازمیگردد زمانی که هر دو دبیر ادبیات و همافق بودیم، به خاطر دارم او از همان زمان جوانی در تفسیر و ترجمه عربی از سرآمدهای زمان بود و دستی به قلم داشت و مقالههای بسیار پرباری را مینوشت.
وی افزود: سال 1347 برای ادامه تحصیل به تبریز رفت و من نیز راهی دانشگاه تهران شدم، اما ارتباط ما همچنان برقرار بود تا اینکه هر دو سال 1349 در مقطع دکتری دانشگاه تهران قبول شدیم و علاوه بر همکاری و دوستی دیرینه، حالا همکلاسی نیز شده بودیم.
راشد محصل در ارتباط با ویژگیهای دکتر انزابینژاد گفت: دقت و ظرافت او بینظیر بود و هرگاه از کتابهای تاریخی و یا مثنوی صحبت میشد علاقه و تحقیقات او در سخنانش مشاهده میشد اینکه تا چه میزان تحقیق کرده و تسلط کافی به موضوع دارد.
این استاد پیشکسوت ادبیات فارسی ادامه داد: تصحیح و شرح متونی از جمله دستورالوزاره، مقامات حمیدی و منطقالطیر جزء کارهای نمونه وی به شمار میرود گرچه که از او دهها عنوان کتاب و مقاله در زمینه شرح و تصحیح و ترجمه و ... به یادگار مانده است.
چنگیز مولایی، استاد دانشگاه تبریز و عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی نیز در این نشست مجازی با بیان اینکه از شاگردان دکتر انزابینژاد بوده است، اظهار کرد: جزء ورودیهای رشته ادبیات دانشگاه تبریز در سال 64 بودم و از ترم دوم با درس تاریخ بیهقی باب آشنایی با استاد انزابینژاد برایم باز شد.
وی افزود: استاد از همان ابتدا نظر و عنایت خاصی به من داشت و با وجود انتقالی به دانشگاه فردوسی مشهد اما ارتباط من با وی ادامهدار بود اگر در یک جمله بخواهم او را توصیف کنم باید بگویم که مجموعهای از فضائل بود و همین ویژگیهای از دکتر انزابینژاد یک شخصیت علمی برجسته ساخت.
مولایی در ارتباط با ویژگیهای شخصیتی انزابینژاد نیز عنوان کرد: ذوق و علاقه، پشتکار و فهم متن، خوشفکری را میتوان از جمله ویژگیهای وی برشمرد البته استاد انزابینژاد از زمره پژوهشگرانی بود که متون قدیم را علاوه بر این که خوب خوانده بود، درک نیز کرده بود.
عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی یادآور شد: تبحر و تسلط استاد انزابینژاد در ادبیات معاصر نیز زبانزد اساتید گروه ادبیات بود و مقالاتی که او در نقد آثار به چاپ رسانده نشاندهنده درک عمیق وی از ادبیات معاصر ایران است.
حامد خاتمیپور، استادیار دانشگاه پیامنور مرکز کاشمر نیز که از شاگران انزابینژاد بوده است، گفت: از ویژگیهای کمنظیر استاد میتوان به معلمی و علاقه او به این کار اشاره کرد، تعامل بسیار خوبی با دانشجویان داشت؛ به طوری که کلاسهای درس وی از مفیدترین کلاسهای دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد محسوب میشد.
وی ادامه داد: وی معتقد بود دانشجو باید کاوشگر باشد و نباید آنها را به پختهگویی واداشت بلکه باید به دنبال تحقیق و جستوجو فرستاد تا بر دانش دانشجویان افزوده شود.
این استاد ادبیات دانشگاه افزود: دکتر انزابینژاد ذاتا معلم بود و در میدان پژوهش نیز با کتابها و مقالاتی که به رشته تحریر درآورده است، بسیار خوش درخشید و آثار ماندگاری را از خود به جای گذاشت که خواندن آنها برای علاقمندان به متون قدیمی و همچنین ادبیات معاصر بسیار لذتبخش خواهد بود.
خاتمیپور امانتداری علمی را از خصوصیات بارز استاد انزابینژاد عنوان کرد و گفت: تألیف نزدیک به 40 مقاله علمی در مجلات معتبر کشور از وی به یادگار مانده و از جمله آنها میتوان به شرح چهار مقاله عروضی، تصحیح و شرح بوستان سعدی، فرهنگ لغت الرائد (عربی به فارسی)، رمان بابک (ترجمه از ترکی)، گزیده تاریخ بلعمی اشاره کرد.
وی یادآور شد: نوع برخورد وی با همکاران بسیار صمیمی بود و برای دانشجویانش ارزش قائل میشد؛ امکان نداشت دانشجویی از کلاس درس وی دست پر خارج نشود.
نظر شما