اسماعیل امینی، شاعر، پژوهشگر و مدرس دانشگاه به مناسبت شهادت اميرالمؤمنين علی (ع) برشی از یک قصیده بلند را در اختیار ایبنا قرار داده است.
در میان لرزههای شک صلابت یقین
آن عمود آفرینش جهان عماد دین
آن که فقر خاکها به یمن خاکساریاش
از خجستگی گذشت از آسمان هفتمین
آسمان جاگرفته در زمین، ابوتراب
فخر میکند به نام او بر آسمان زمین
قدر لحظههای او فراتر از هزار ماه
آن هزار ماه فتنههای خفته در کمین
ماههای شادخواری هزار و یک شبی
ماههای مردهای سرد داغ بر جبین
مردهای مرده ریگ جاهلیت سیاه
مردهای تنگ همت فراخ آستین
وای! من چگونه این چکامه را به سر برم؟
یا علی! امیر خطبههای جاری متین
یا علی مدد! کلام تو شفای جان ماست
یا علی! حضور تو ظهور مصحف مبین
ما مکرر آمدیم و سائلانه این چنین
ای غدیر رحمت خدا! امیر مؤمنین!
ما مکرریم و شرمسار این غدیر نو
ما مکرریم و سائل عنایتی نوین
سائلان بر آستان لطف تو مکررند
ای نهاده بر کف نیاز سائلان، نگین
ما شبانههای فقر کوچههای کوفهایم
شوق و انتظار را در اشک هایمان ببین
ای فراتر آن چنان که رفته تا فراز عرش
ای فروتن آن چنان که با یتیم همنشین
یا علی! پس از تو قرنها یتیم ماندهاند
یا علی! پناه ما هماره مهربانترین
یا علی! شگفت آشنا حماسه عجیب
تا ابد حماسهها به ذکر «یا علی» عجین
ای تمامت وجود تو حماسهای شگرف
و ای بدایت ظهور تو کلام آخرین
ای امام مانده در میان شیعه هم غریب!
باد تا ابد قرون به نام نامی ات قرین
نظر شما