ترور در مراکز مردمی مانند دانشگاه، حسینیه، مدارس و بازارها آن هم با زبان روزه نهایت قساوت قلب آنها را میرساند.
چندی پیش نمونه این ترورهای ظالمانه در دانشگاه کابل اتفاق افتاد و قلب هر فردی را -فارغ از هر جناحی- که نام انسانیت را برای خود گذاشته، جریحهدار کرد.
مردم افغانستان باید بدانند این نسلکشیها ربطی به مذهب خاصی ندارند. دشمنان برآنند تا همبستگی ما را بر هم بزنند؛ پس فارغ از هر قوم و ملیتی باید با هم متحد شد و بدانیم این ترورهای ناجوانمردانه و دخالتهای بیگانگان در سرزمینمان آتشی است که دیر یا زود دامن همه ما را میگیرد؛ پس وحدت و همبستگی خود را حفظ کنید.
فرش قرمز
لیلا! بیا به خانه؛ سوی کوچه رو مکن
شهر از خطر پر است؛ تو سنگ و سبو مکن
چُپ باش، سربهزیر بمان، چادری بپوش
از جبر و از حساب، دگر گفتوگو مکن
مکتب نرو؛ کتاب نخوان؛ کور و کر بمان
این قدر خون به قلب منِ «غم درو» مکن
داغی نشسته بر سر داغ تو، دخترم
چاک جگر به سوزن هجران رفو مکن
هوشیار باش،کوتر جَلد هواییام
در چشم گربه خاک بزن؛ بقبقو مکن
فریاد ما به گوش دو عالم نمیرسد
کوه از صدا کر است؛ عبث هایوهو مکن
خون تو فرش قرمز ملابرادر است
با خون قلبِ مادر غمگین وضو مکن
*
لیلا گرفت دفتر خود را و مشق کرد
فردا از آن ماست؛ به این قصه خو مکن
یادآوری میشود، در حمله تروریستی روز گذشته به مدرسه سیدالشهدا در منطقه دشت برچی کابل ۵۸ کودک جان باختند و بیش از ۱۰۰ نفر دیگر زخمی شدند.
نظر شما