به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، لشکر 17 امام علی‌بن ابیطالب (ع) به سبب وجود فرمانده رشیدی چون سردار سرلشکر شهید مهدی زین‌الدین و پس از شهادت وی، سایر فرماندهان و رزمندگان شجاع، از یگان‎‌های خط‌شکن دوران دفاع مقدس بود و در عملیات کربلای پنج با حضور مستقیم و غیرمستقیم 9 گردان ازجمله گردان حضرت معصومه (س)، نقش‌آفرینی مؤثری داشت.
 
شهید حاج احمد کریمی، متولد اول فروردین 1340 در قم و فرمانده گردان حضرت معصومه (س)، از فرماندهانی بود که به سبب رشادت و روحیه معنوی و رزمی، خاطراتی ماندگار در ذهن همرزمان خویش به‌جای گذارده است.
 
شب عملیات کربلای پنج سال 1365 همزمان با سالروز شهادت حضرت فاطمه (س)، حاج احمد در سنگر فرماندهی در آن اوضاع و احوال که همه در تب‌وتاب عملیات بودند، سراغ مداح را گرفت. راضی‌اش کرده بود تا برایش روضه حضرت زهرا (س) بخواند. مداح می‌خواند و حاجی گریه می‌کرد. همان شب بی‌بی شهادتش را امضا کرد. صبح روز 24 دی سال 1365 برای سرکشی به‌ خط آمده بود که گلوله توپ (یا خمپاره‌ای) کنارش زمین خورد و او را به آرزوی دیرینه‌اش رساند و با بدن قطعه‌قطعه آسمانی شد.
 
مرتضی احمر در کتاب «آخر رفاقت» به بیان روایت‌هایی از سیره و سلوک رفتاری سردار شهید حاج احمد کریمی از دوره کودکی، نوجوانی و جوانی به‌ویژه دوره فرماندهی و کادرسازی در لشکر 17 امام علی‌ابن ابیطالب (ع) پرداخته است.
تألیف این کتاب چگونه شکل گرفت و نخستین جرقه‌های آن چگونه و کجا زده شد؟
کتاب «آخر رفاقت»، شامل مجموعه خاطرات حاج احمد کریمی است که از فرماندهان لشکر 17 علی‌بن ابیطالب (ع) و در مقاطعی نیز فرمانده گروهان و فرمانده گردان موسی‌بن جعفر بوده و در کربلای پنج شلمچه به فیض شهادت نائل می‌شود.
 
درباره شهید کریمی در سال‌های قبل قرار بود کتابی نوشته شود که متأسفانه در میانه‌های راه کار نوشتن رها شده بود تا اینکه نگارش کتاب به من پیشنهاد داده شد، درحالی‌که از قبل مصاحبه‌هایی انجام شده بود و برخی مصاحبه‌ها نیز مربوط به زمانی بود که پدر شهید در قید حیات بود. در واقع کارهای نیمه‌کاره‌ای انجام شد که در ادامه آن‌ها، دوستان و همرزمان شهید تصمیم گرفتند این کار را به نتیجه برسانند و با موافقت مدیرعامل انتشارات شهید کاظمی کار گرفتن مصاحبه‌ها شروع و مصاحبه‌های بسیاری با همرزمان شهید صورت گرفت و در نهایت دو اثر ارائه شد. یکی با موضوع خاطرات بود که با عنوان «آخر رفاقت» منتشر شد و دیگری اثری داستانی با عنوان «خاک پای قدمهایت» است که با انجام مصاحبه‌ها و جمع‌آوری خاطرات این دو اثر ارائه شد.
 
در کتاب «آخر رفاقت»، مصاحبه‌ها و خاطرات به‌صورت موضوعی تدوین شده‌اند و خاطرات در قالب‌های اجتماعی، فردی سیاسی، معنوی و ... در هفت فصل تنظیم شده است.
شهید کریمی چه ویژگی‌هایی داشت که به سراغش رفتید؟
ویژگی خاصی شهید کریمی که عنوان کتاب هم به همین دلیل با عنوان «آخر رفاقت» انتخاب شده این بود که روابط عمومی قوی داشت و به سرعت با افراد صمیمی می‌شد. در زمان انجام مصاحبه‌ها نیز همه دوستان و همرزمانش بدون استثنا می‌گفتند با شهید کریمی رفاقت خوبی داشتند و این ویژگی شهید است. حتی تعداد بسیاری عکس از او و همرزمانش موجود است و همین رفاقت و ارتباط صمیمی با افراد، ویژگی بارز شهید کریمی بود.
 
دردمندبودن، ویژگی دیگر شهید کریمی است؛ فرمانده‌ای که مثل پدر بالاسر نیروها بود. چه در جبهه و چه پشت جبهه، وقتی می‌دید جوانی منکری انجام می‌دهد، سراغش می‌رفت و امربه معروف ایشان معمولا جواب می‌داد، زیرا ریشه ناهنجاری‌ها را پیدا می‌کرد و درصدد رفع مشکل برمی‌آمد.
 
از همه مهمتر بحث اعتقاد و ارادت شهید به حضرت زهرا (س) و ائمه (ع) بود. ایشان خیلی معتقد به روضه و ذکر مصیبت بود. تولد شهید سوم شعبان و شهادتش روز شهادت حضرت زهرا (س) اتفاق افتاده و فردای همان شبی که روضه حضرت زهرا (س) را خواند، شهید شد. شهید کریمی اعتقاد قوی به ائمه (ع) داشت و هرجا مشکلی پیش می‌آمد، می‌گفت روضه‌ای بخوانید و مشکل حل می‌شد. سبک زندگی‌اش هم فوق‌العاده اثرگذار است.
 
نظرتان درباره کارهایی که در حوزه شهید و شهادت انجام می‌گیرد چگونه است؟
وقتی خاطرات شهدا تکرار و کتاب‌های مختلف نگاشته شود، به مرور زمان جوانان را جذب می‌کند. برای اثرگذاری بیشتر آثار نیز نباید شهدا را انسان‌های دست‌نیافتنی معرفی کنیم تا جوانان با مطالعه آثار مربوط به شهدا متوجه شوند که آن‌ها هم مثل ما بوده‌اند و ما می‌توانیم با کنترل نفس و خیلی کارهای دیگر مانند آن‌ها باشیم.
 
با موضوع مدافعان حرم برای خیلی‌ها ثابت شد که خاطرات شهدا به مرور زمان در زیست انسان‌ها تأثیر می‌گذارد. در کتاب «خاک پای قدمهایت» نمونه همین تفکر آمده و آنجا شهیدی داریم به اسم عباس که جوان امروزی است و برای اینکه ایراد کارش برطرف شود از شهید استمداد می‌طلبد و مشکلش حل می‌شود.
 
علاوه بر این‌ها در نگارش آثار مربوط به شهدا، خود شهید هم ناظر است و باید اجازه دهد کتاب نوشته و خوانده شود. در کل هدف از تألیف آثار مربوط به شهدا این است که تفکر شهدا رایج شود، زیرا موجب رفع بسیاری از مشکلات جامعه خواهد شد و این موضوع با مداومت خواندن آثار مربوط به شهدا قابل‌دستیابی است.
در تألیف خاطرات شهدای دفاع مقدس با چه مشکلاتی مواجه هستید؟
یکی از مشکلاتی که وجود دارد این است که از آن دوران فاصله گرفته‌ایم و خیلی از خاطرات فراموش شده، بسیاری از همرزمان شهدا که جانباز بوده‌اند، شهید شده‌اند و خیلی از رزمنده‌ها به دلیل جراحی‌های چندباره، خیلی از خاطرات را فراموش کرده‌اند و این فاصله گرفتن، کار نوشتن را مشکل می‌کند. به‌عنوان مثال برای تألیف کتاب «آخر رفاقت» سراغ بیش از 30 نفر که احساس می‌کردیم اطلاعاتی درباره شهید داشته باشند، رفتیم، اما متأسفانه بیشتر خاطرات فراموش شده بود و اگر چندین سال قبل برای نوشتن کتاب اقدام می‌کردیم، قطعا کتابی پربارتر ارائه می‌شد.
 
این در حالی است که شهید کریمی هم در پشت جبهه و هم داخل جبهه خیلی فعال بوده، فرمانده بود و اطلاعات بیشتری نسبت به دیگر همرزمان ایشان موجود است، بااین‌حال مشکل فاصله گرفتن از دوران دفاع مقدس وجود داشت. اما در رابطه با مدافعان حرم، تجربه جنگ تحمیلی به‌کار آمده و این خاطرات هم به زمان ما نزدیک است و هم عینی‌تر و قابل‌دستیابی است.
 
اثر جدیدی در دست نگارش دارید؟
مشغول تألیف اثری داستانی مربوط به یکی از شهدای دوران دفاع مقدس هستم که در مرحله آخر نگارش است.