این نویسنده اسکاتلندی پروژه خود برای نوشتن چهار رمان سیاسی در زمان واقعی را سال ۲۰۱۵ با نوشتن «پاییز» آغاز کرد. اسمیت نوشتن «تابستان»، آخرین کتاب چهارگانه فصلی‌اش را در ژانویه ۲۰۲۰ شروع و در ماه آگوست آن را منتشر کرد. این رمان شامل ارجاعاتی به کووید-۱۹، آتش‌سوزی جنگل‌های استرالیا، برگزیت و قتل جورج فلوید است.
«تابستان» الی اسمیت برای بردن این جایزه ۳۰۰۰پوندی بر عناوینی چون «بی‌نهایت‌ضلعی» کالِم مک‌کن و «مرگ ویوِک اُجی» اکواکه اِمزی غلبه کرد. این جایزه به اثری داستانی تعلق می‌گیرد که به هدف جورج اورول که «تبدیل نوشته سیاسی به هنر» بود نزدیک باشد.
هیات داوران به ریاست دلیا جرت مکولی، برنده پیشین جایزه اورول، معتقد بودند که «تابستان» شهرت اسمیت را به عنوان وقایع‌نگار بزرگ عصر ما تثبیت می‌کند. آنها گفتند: «اسمیت با ثبت تصاویری از زندگی در بریتانیا تا به امروز، شور عاطفی کشوری درگیر با همه‌گیری، در آستانه برگزیت، شرایط دلخراش پناهندگان و بسیاری از موارد دیگر را نشان می‌دهد.»
اسمیت با دریافت این جایزه در صحبت‌هایی که کنار نقاشی دیواری اورول در اسکله ساوث‌ولد شهر سافِک انجام داد گفت بسیار خوشحال است که برنده شده و به هدف اورول برای تبدیل رمان سیاسی به هنر اشاره کرد. او گفت: «جایی که این دو با هم تلاقی می‌کنند، نمی‌تواند مکانی برای مکاشفه انسانی -و غیرانسانی- باشد. برای من این معنی کلمه «اورولی» است. اسمیت که پیش از این با رمان‌های «زمستان» و «بهار» نیز به‌ترتیب در فهرست کوتاه و بلند این جایزه قرار گرفته بود، گفت: «به همین دلیل است که چشم‌انداز گذشته و آینده داستان او همواره جاودانه است و جایزه اورول برای داستان سیاسی حقیقتا مهم است.»
جایزه ۳۰۰۰پوندی اثر غیرداستانی سیاسی به «میان دو آتش» اثر جاشوا یافا، روزنامه‌نگار مستقر در مسکو رسید؛ مجموعه‌ای از تصاویر اشخاص -از تهیه‌کنندگان تلویزیونی گرفته تا کشیش‌ها- در روسیه معاصر. داوران آن را «باشکوه و تکان‌دهنده» توصیف کردند.
یافا در سخنرانی خود پس از دریافت جایزه گفت: باعث افتخار است که برنده جایزه‌ای به نام اورول شده که احتمالا بیش از هرکس دیگری با کارهایش به ما نشان داد چطور می‌توان با وضوح و انسانیت درباره سیاست نوشت.»
او گفت: «اعمال قدرت و سیاست -به‌ویژه در جایی مثل روسیه در دوران پوتین- می‌تواند دستیابی به یک زندگی شریف و صادقانه را پیچیده کند؛ اما زندگی با تمام زیبایی و عجیب‌بودنش، حتی برای کسانی که با سیستم توافق می‌کنند، یکسان باقی می‌ماند.» یافا اضافه کرد: «زمانی که سعی می‌کردم این داستان‌ها را مرتب کنم و آنها را با وضوح و مقداری هنر ادبیات تلفیق کنم، اورول برایم یک مرجع دائمی بود.»
نظر شما