به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در فارس، محبوبه انفرادی، در مجموعه شعر خود به بهانه مقدمه آورده است:
پسین تابستان است. هوا یک‌باره تاریک می‌شود. رعدوبرق گوش جان را می‌نوازد و مژده آمدن باد چِل‌پسینی را می‌دهد.
چِل‌پسینی چه زیباست، آن‌وقت که با باران همراه می‌شود و خنکای نسیم بهاری را به ارمغان می‌آورد و امیدی در دل مردمان جنوب جان می‌گیرد که گرما و بی‌آبی امانشان را بریده است.
چل‌پسینی، خاطرات خوش کودکی و جوانی من است که با آن زیسته‌ام و بزرگ شده‌ام. دوباره کودکانه به تماشای پسین می‌نشینم و «چِل‌پسینی»، در درونم جان می‌گیرد و شعر با بوی باران و خاک جنوب در خیالم بارور می‌شود. چِل‌پسینی، سرشار از حضور مردم «لار» است. واژه‌ها، هماهنگ و هم‌آواز با رعد و برق و باد و باران فریاد می‌زنند؛ که لحظه‌های خاطره‌انگیز زندگی‌ام در لارستان کهن، تنها شهر بدون کوچه خاورمیانه، هنوز بر من جاری است.
پسین تابستان است. هوا یک‌باره تاریک می‌شود. رعدوبرق گوش جان را می‌نوازد و مژده آمدن باد چِل‌پسینی را می‌دهد.
چِل‌پسینی چه زیباست، آن‌وقت که با باران همراه می‌شود و خنکای نسیم بهاری را به ارمغان می‌آورد و امیدی در دل مردمان جنوب جان می‌گیرد که گرما و بی‌آبی امانشان را بریده است.
چل‌پسینی، خاطرات خوش کودکی و جوانی من است که با آن زیسته‌ام و بزرگ شده‌ام. دوباره کودکانه به تماشای پسین می‌نشینم و «چِل‌پسینی»، در درونم جان می‌گیرد و شعر با بوی باران و خاک جنوب در خیالم بارور می‌شود. چِل‌پسینی، سرشار از حضور مردم «لار» است. واژه‌ها، هماهنگ و هم‌آواز با رعد و برق و باد و باران فریاد می‌زنند؛ که لحظه‌های خاطره‌انگیز زندگی‌ام در لارستان کهن، تنها شهر بدون کوچه خاورمیانه، هنوز بر من جاری است.
یادآور می‌شود: «چل‌پسینی»، سروده محبوبه انفرادی، در قطع رقعی در 150 صفحه در 23 مهرماه جاری توسط انتشارات نویسندگان پارس منتشر شد.
نظر شما