وی ادامه داد: تشکری علاقه زیادی به امام رضا (ع) و شهر مشهد داشت و از همان ابتدای صمیمیت و رفاقت‌مان احساس کردم رفیق ده‌ها ساله‌ام بوده است. تشکری تمام کتاب‌هایش را امضا کرد و به من هدیه داد که یادگارانی باارزش هستند.
کارگردان «مدیترانه» افزود: تشکری هر یکشنبه به دفترم می‌آمد و درباره سینما، داستان‌هایش و شان نزول هر داستان به ذهن و قلمش با من حرف می‌زد. همچنین علاقه زیادی به فلسفه داشت و یکبار وقتی متوجه دلبستگی من به مباحث فلسفه شد یک ساک پر از کتاب‌های فلسفه خرید و به من هدیه کرد.
وی با اشاره به اینکه تشکری فیلمنامه‌نویس رئالیستی نیز بود، گفت: وقتی متوجه شد به دنبال یک فیلمنامه‌نویس رئال هستم، بدون کوچکترین توقعی به مدت چهار ماه وقت گذاشت و برایم فیلمنامه نوشت که متاسفانه فیلم آن ساخته نشد. همچنین همیشه اهل کمک به دیگران بود و از هیچ حمایتی از نوقلمان کوتاهی نمی‌کرد.
کارگردان «اشنوگل» تاکید کرد: گویی داستان‌های تشکری کیوآرکد داشتند و با خوانش آنها وارد خیابان‌های شهر مشهد می‌شدیم.
وی افزود: با اینکه بیماری MS به این نویسنده پرکار و توانمند رنج زیادی می‌داد بسیار با علاقه و پشتکار به مسیر خود ادامه می‌داد و در سن 57 سالگی به اندازه یک جوان 27 ساله انرژی و شور داشت. این قدرت نتیجه نیروی معنوی بود که از عشق خاصش به امام رضا (ع) به وی رسیده بود.
حاتمند درباره ارادت تشکری به امام رضا (ع) گفت: تشکری قلم توانای خود را وقف خدمتگزاری به ساحت امام هشتم (ع) کرده بود و افتخار می‌کرد که هم نویسنده رضوی و نیز کفشدار حرم ایشان است. در تمام رمان‌ها و داستان‌های تشکری ردی از حرم امام رضا (ع) دیده می‌شود که افتخاری بی‌نظیر است.
این کارگردان همچنین گفت: در روزهای اخیر که درباره شهید چمنی از شهیدان کردستان با تشکری صحبت می‌کردیم به من گفت علاقه‌مند شده داستانی درباره این شهید بنویسد که متاسفانه مجالش را پیدا نکرد.
حاجتمند با تاکید بر مقام معنوی و اخلاص تشکری عنوان کرد: معتقدم که تشکری هنوز زنده است و از لحظه ترک این دنیای فانی وجود مطلق شده و در جوار امام رضا (ع) به آرامش رسیده است.
نظر شما