امیر اسماعیل‌آذر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با تاکید بر اینکه قریب به اتفاق شاعران کلاسیک فارسی در ابتدای دیوان خود ابیاتی را در باب مدح و ثنای حضرت محمد(ص) گنجانده‌اند، عنوان کرد: مدح و ثنای حضرت رسول (ص) و پرداختن به معراج ایشان در میان اشعار شاعران کهن ما جلوه‌گر شده است. از جمله نظامی در ابتدای هریک از پنج گنج خود ابیاتی طولانی در توصیف معراج سروده و در مخزن‌‌الاسرار با این ابیات آغاز کرده است: «نیم شبی کان فلک نیم روز/کرد روان مشعل گیتی‌فروز/ نه فلک از دیده عماریش کرد/ زهره و مه مشعله‌داریش کرد...»
این پژوهشگر ادبی با بیان اینکه در میان اشعار نبوی، شاعران کمتر به رحلت پیامبر اسلام (ص) پرداخته‌اند چراکه دل و جانشان از بیان و روایت این سوگ به درد می‌آید، ادامه داد: اشعاری نیز که در مرثیه رحلت پیامبر (ص) سروده می‌شوند بیشتر گزارش‌گونه و در عین حال مشحون از صنایع و آرایه‌های ادبی از جمله تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه هستند و از تخیل بهره کافی دارند.
نویسنده کتاب «قرآن در شعر پارسی» افزود: یکی از زیباترین اشعار نبوی معاصر متعلق به شهریار است که می‌گوید «ستون عرش خدا قائم از قیام محمد/ ببین که سر به کجا می‌کشد مقام محمد/ به جز فرشته عرش آشیان وحی الٰهی/ پرنده پر نتواند زدن به بام محمد/ به کارنامه منشور آسمانی قرآن/ که نقش مهر نبوت بود به نام محمد/ سوار رفرف معراج درنَوَشت سماوات/ سرود صف به صف قُدسیان سلام محمد...».
وی در پایان گفت: چراغ شعر نبوی که از آغاز اسلام و همراه با شعر توحیدی روشن شده خوشبختانه هنوز فروغ و تابش دارد و شاعران معاصر در قالب‌های مختلف به مدح و منقبت حضرت رسول و مولودی‌سرایی و مرثیه‌گویی نبوی می‌پردازند.
شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱ - ۱۰:۰۲
نظر شما